Muninn - 29.10.1927, Síða 2

samt og gofct og Yeróa fcXoejhxhaxrí'fctfcrtj 'framlrvaamd,
Skygnumst inn á framfcíðarlandið. Inn í veidi Vugn^^arnn^'Fram
aó fcalonarkimi skelf’imsfc ei„ .
»ÞÓ pyngáan þin sje fjarri aó vera full
og fylgfc þú hafir-margri von fcil graf arJJ.
Fegorsfcu iiugsjonimar eru ekki -alfcaf eign- þeirra, sem óaó.a í rás-
um,- Solin skin. jafnfc - inn í moldafhreysin og um gíugga marmaraliall-
atana. - Sn lífið. err að eiga hugsjó'n og færa líf sifct- að fórn á. alfc-
ari hennar.
JJÞu. mansfc hinn fagra morgun}
meó brosi þín hún heið
■ í' bruð arkLæóum sínum ;
og heimfci þig á leið„ JJ
Það er æsfcuhugsáónin, Heillandi, lofcfcandi.. Við leggjum af sfcað,
Flesfcum þyfcir gaman að ferðasfc, einfcum á yngri árum„
En svo förum við að finna fcil þreyfcu. Hugsjónin fjarlægisfc f sfcað
þoss að nálægjasfc 0. Tafcmarkið reróur fyrir ofcfcur eins og óa£3i á
eyðimörku,. -fyrir. augum úlfaldans„. Við sjáum það snöggvasfc i hyll-
ingum, vonin lif'nar, en deyr um léið og umhverfis .okkur er sandur
og eyóimörk. ■ J
. JJ?]n þeim, sem eina lífið
er bjarfca brúö ormyndin,
þeir brjófcasfc upp á fjallið
og upp á hæsta fcindinn.JJ
■ Þaó eru hinir .sönnu hugsjónamerui. Fyrir þeim fæöir ein hugsjónin
aðra,. Og hinir sönnu hugsjónamenn eru offcasfc þeir, sem fara með
1 jefcfca^pjngju og lífcinn mal úfc á eyðimörkina £ . áfcfciha fcil hins sí-
græna oasa. 0g þó að þeir hnfgi f valinn á miðri leióþá safcar
þaö ei. Þeir hafa boriö blafcfcandi fanann, .og.næsfci maóur fcekur Tið.
JJÞÓfcfc bili hendur
. er bæfcfcur galli ;.
ef merfcið stendur
þ.ófc.fc maóurinn falii,
En sigurvegarans bíöa sigurlaunin,whin nÓtilausa voraldarreröld,
þar, sem víðsýnið sfcfnJJ „
Við erum á framsóknarbraufc „ Við erum á leið yfir brúna yfir á
framfcíðarlandið. — Yið eigum að verða ssmferða. mynda fjelagssfcap .
ög sfcyðja hverir aðra.„
Ef við sfcæðum fram við sjó, þegar farið er aó falla að, og horfð—
um um sfcund á 'öldumar, sem rísa hver af annari, ,sæ|um hverja bár-
una renna nofcfcru lengra upp í flæöarmálió en fyrirrennara hen.nar,
sæjumhana brofcna þar og þoka svo fyrir annari sem á effcir fcemur,-
þá sæjjum við sanna ímynd' þjóðf jelagsins., á framsóknarbraufcinni. Og
ef við afchuguðum aðfallió, þá sæ|um við lífca, að aldan, sem mesfc
fcvaö aó í svipinn, er. efcki su , sein fellur lengsfc upp á sandana.
Báran, sem löörar yfir sfc.eljamar, sem 1-æfcur mesfc fcil sin heyra,
veldur •sjávamiðnum, er einmifct báran, sem er aó því.fcomin aö sog-
asfc út affcur, og hverfur-”í drafnarskaut og deyrJJ „ En þá sæjum við
aö meöan báran hafói ronniö skeiö eifcfc, reis önnur á bak viö hana
hægt og hljóölega. Og hún reis hæg og þögul, fylgdi fyrirrexuiara
sínum fasfc á effcir og flæddi svo lengra upp á sandana.
1 aöí’allinu géfcur aó lífca sanna ímynd hinnár mifclu framþróunar.
Þjóósfcofnunum mæfcfci likja vió Öldumar, gervöllu mannfcyninu við
hafiö. Hver rishá alda, sem fcemur•meö nofcfcru milliuili, táfcnar
þjóðstofnana, en hinar smærri fcynþætfcina; sem hver pjóösfcofn elur
af sj'er. _0g þvi er' eins f'arið, um mannfcyhió .eins og hafió: 1 meóan
einn fcýnþáfcturinh. rennur' framf arasfceiðiö eins langfc og .hann fær
fcpmisfc, ris annar aó bafci honum , reióubúinn.til^þess ,aö brjófcast
'fcil v'aídaY renna sfceið sifcfc og. bro.tna á. sfcrönd fcímans. - Alt fjelags-
líf er bruarsmí'ð. ■ Smíð bruarinnar .yfir á ffamfcíóarlandió„
Skolasysfcfcini'! Hlúið að-æskuhugsjdnUm yfckar. Þar' eru nýgræðingar,
sem hætfca er. búin. 1 vofhrefcuhum,
Styðjið fjelagslíf innan skólahs, - Leggið 'hverfc' yfckar sinn sfcein
í brúna, .