Heimilisblaðið - 01.08.1926, Page 6

86
HEIMILISBLAÐIÐ
pess fullvissir, að hann, sem æðstu prestarnir og öld-
ungarnir dæmdu til da,uða hafi í sannleika verið Drott-
inn Kristur, sá Messías, sem oss var löngu heitinn.
En eg sé á öllu, að engin svik búa í pér, og ræð af
pví að pú haldir pessu fram af pví einu, að pú pekk-
ir ekki grundvöll trúar vorrar, heldur hefir heyrt
ösannar sagnir, sem bornar hafa verið út t-il pess að
afsaka morðið' á Drotni lífsins og dauðans og leyna
peirri dásainlegu staðreynd, að hann reis npp frá
dauðum«.
»Eg hefi heyrt sagt, að lærisveinar hans hafi stolið
líkin.u á næturpeli og síðan látið berast, að hann væri
upprisinn«, svaraði Naómí, »en hefir nokkur nokkurn
tíma séð hann lifandi eftir krossfestinguna?«
»Já, eg sá hann«, sagði ókunna konan, »eg tók á
hans heilaga líkama, eg heyrði ástúðlegu orðin hans,
pelcti blíða málróminn hans; hann sem talaði öðru-
vísi en allir aðrir hafa talað og hjarta mitt trúði og
fyltist friði og fögnuði. Eg var með sorgbitnum læri-
sveinuni hans á páskadaginn, upprjsudaginn hans. Við
vorum innan luktra dyra af ótta fyrir hinum æstu
Gyðingum, full hjartasorgar út.af dauða hans og von-
laus með öllu. En oss til skelfkigar stóð hann skyndi-
lega mitt á milli vor, hann, sem vér grétum og hugð-
um dáinn, og hann sagði: »Friður sé með yður!«
Peir einir, sem viðstaddir voru, geta skilið, hvernig
oss, varð við pessa sjón. Við gátum ekki trúað pví,
að petta væri hann sjálfur í likamlegri mynd, pví
að hjörtu vor voru hörð og vér mintumst pess
ekki, sem hann hafði sagt oss fyrir, að hann
myndi verða ljflátinn, en hann myndi rísa upp
aftur á priðja degi, og hugsuðum, að petta hlyti að
vera andi hans. En pá sýndi hann oss naglaförin í
höndum sér og opið sár á síðu sinni, par sem morð-
ingjar hans lögðu hann sverði. Pá glöddumst vér,
pví að pá sáum vér að petta var raunverulega Drott-
inn sjálfur. 1 öðru sinni sá eg hann brjóta brauðið
fyrir augum vorum og borða af pví, til pess að vér
skyldum ekki efast um, að hann væri raunverulega
og líkamlega upprisinn. Síðast sá eg hann, er hann
fór með lærisveina sína alla leið til Betaníu. Og eftir
pað, er hann hafði ámint pá og huggaö pá með pví,
að hann ætlaði að senda pei.m anda sinn, hinn heilaga
anda, pá íióf hann upp hendur sínar og blessaði pá.
Og að peim ásjáandi varð hann uppnuminn til him-
ins, og ský huldi hann sjónum vorum.
0, hve við báðum pá hinn upprisna og uppstigna
skepnunni, og fá prá sinni svalað af
honum, pá týndu pessir menn bæði
sjálfum sér og. skaparanum í pví, sem
hann hafði skapað. Petta sýnir, að
pó að heimspekingarnir setji sér pað
mið að skilja raunveruleikann, sem
liggur á bak við hið skapaða, pá ná
peir pví ekki.
Enginn getur skilið Guð með skyn-
seminni einni. Ef einhver hygst geta
pað, pá skjátlast honum, pví a,ð pað
að gerpekkja einhvern hlut, væri
sama sein að gerpekkja alheiminn.
Hver einstakur hlutur stendur í sam-
bandi við alla aðra einstaka hluti,
og til pess að vita alt og skilja, sem
lýtur að hverjum einstökum hlut,
pyrfti maður óhjákvæmilega að pekkja
alt, sem lýtur að sambandi hans við
aðra hluti.
Kendartilfinningin er næm, líkt og
tilfinningin í fingurgómunum. Pað er
eins og hún kenni jiegar í. stað ná-
vist hins sanna raunveruleika, líkt og
hún preifaði á honuin. Kendin getur
ef til vill ekki gefið pær sannanir
fyrir sambandi sínu við raunveruleik-
ann, er samkvæmar séu settum liugs-
unarreglum, en hun ályktar á pessa
leið: Eg hefi fengið prá minni full-
nægt, pessi friður lilýtur að stafa frá
hinum sanna raunveruleika. Eg hefi
par af leiðandi fundið hann.
Hjartað hefir {tví sínar sannanir,
sem höfuðið veit engin deili á. Pað
parf langan tíma til að vita alt, sem
vitað verður um lifandi blóm, en ilm-
inum getur maður á svipstundu and-
að að sér. Eins er pyi varið með pað,
að sjá Guð eins og hann er,
(Sundar Singh).
-------------
Af starfseminni sprettur heilbrigðin, af
heilbrigðinni ánægjan.
Beattie.