Heimilisblaðið - 01.08.1926, Síða 10

90
HEIMILISBLAÐIÐ
Nú liðu enn tveir pungir sorgardagar, og voru svo
lengi að líða. Yið sátum heima og grétum, sátum par
sem hamingja, friður og bróðurkærleiki áttu einu sinni
heiina. Nú var par svo lcalt og dapurt. Ekkert heyrð-
ist nema vein grátkvenna, sem fengnar voru til að
gráta við samskonar tækifæri. Margir vinír okkar í
borginni voru komnir til okkar, en peir liöfðu enga
huggun að færa, pví að bróðir okkar var dáinn, og
Jesús hafði brugðist okkur. Við liöfðum pá svo óljós-
an skilning á huggun peirri, sem kristnir menn hafa
nú, vissum ekki víst, að Ivristur hefði keypt oss líf
og ódauðleika. Við höfðum veikn von um, að við
myndum hitta bróður okkar í sælla heimi og að Jesús
myndi taka burtu allar syndir okkar og sorgir með
blóði sínu. En er við sátum, pá heyrðuin við mál
margra manna og fótatak og við urðum pess vísar,
að Jesús og lærisveinar hans voru að koma, En hvað
við práðum komu hans pessa hina pungu sorgardaga,
áður en bróðir okkar dó. En nú kom hann of seint.
Hjörtu okkar voru svo vantrúa og efablandin. að við
porðum ekki að vona, að Lazarus gæti lifnað að nýju.
Marta stóð upp og gekk út til liaus, en eg fór ekki
með henni, heldur sat eftir í sorgum mínum. Hún
kom bráðlega aftur og Iivíslaði að mér: »Meistarinn
er hérna og vill finna pig«.
Eg stóð pá upp og gekk til lians, par sem liann
var fyrir utan borgina. Pegar eg sá ásjónu hans,
Ijómandi af náð og kærleika, pá fór eg að hugsa um
mátt hans og gæzku; féll eg pá að fótum hans og
hrópaði pá af sorg og beizku Iijarta míns: »Herra,
ef pú hefðir verið hérna, pá væri bróðir minn ekki
dáinn«. Petta var syndsamlegt mögl af mér, en Jesús
pekti pær tilfinningar, sem lögðu pessi orð á varir
mér. Pegar nú Jesús sá mig gráta, og pá, sein með
mér voru, pá varð hann gramur í anda og byrsti sig
og mælti: »llvar hafið pið lagt hann?« Við sögðum:
Herra, kom pú og sjá! Og við fórum með honum til
grafarinnar. Pá grét hann. Já, barnið mitt, hann, sem
gefið er alt vald á himni og jörðu, hinn eilífi sonur
Guðs, hann grét af harmi yfir dánum vini sínum.
Hann vissi, að auðinn mundi bráðlega bíða ósignr,
hann vissi, að hans mundi bráðlega kalla á hinn
framliðna og orð hans mundi lífga hann og hrygð
vor mundi snúast í fögnuð, en pó grét hann, er hann
sá mannlega eymd og sársauka.
Loks komum við út að gröfinni; lá stór steinn fyrir
grafardyrunum og Jesús bauð peim að taka steininn
höguðu öllu eftir sínu höfði. Eitt af
pví, sem Lenin barðist fyrir var pað,
að öll hjónabönd væru afnumin og
hver mætti í peiin efnum fara sinna
ferða.
Af pessu hefir leitt svo ægilega
siðspillingu og volæði á heimilunum,
að börn og mæður hafa fyrirfarið sér
hrönnum saman, pegar húsfaðirinn
sagði skilið við pau.
Skug-gsjá.
Helena drotning á Ítalíu er sögð
tungumálafróðust af öllum drotning-
um Norðurálfunnar. Hún kann að tala
8 tungur.
Á einu ári voru flutt 05,000 kg. af
mannshári til Ameríku, nú fyrir
skemstu.
Pað eru engar smáupphæðir tekj-
urnar af trjám, sem nota iná til efn-
isviðar. 1 Englandi vex píltré nokkurt
ekki all algengt; viðurinn er góður í
knatttré. Pað var 10 fet að ummáli
og úr pví voru gerðir 1179 knatt-
dreplar fyrir 2 krónur hver, urðu pað
alls 2358 krónur.
Pá eru tekjurnar af eikarstofni dá-
fallegur skildingur, sé liann i fullum
vexti og gallalaus, A Lýzkalandi var
viður úr einu e:kartré, sem var 21 fet
að pvermáli og 20000 kg. pungt,
seldur húsgagnaverksmiðju fyrir 19000
krónur, en pað var nú líka allstórt
tré.
í Kalíforníu var felt risavaxið
sedrustré 28 fet að pvermáli. í 20
daga voru 5 menn að verki áður en
pessi mikli jötun féll. Ilann var bút-
aður í planka í sögunarmylnu, sem
voru til sainans 520,000 fet og seld-
ust fyrir 40000 krónur.