Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.06.1914, Blaðsíða 7

Heimilisblaðið - 01.06.1914, Blaðsíða 7
HEIMILISBLAÐIÐ 47 „Er þetta vegurinn til Sing-Sing?“ spurði hún mann nokkurn roskinn að aldri er ók fram hjá henni. „Já,“ svaraði maðurinn. „Hvert erindi áttu þangað, barnið gott?“ Hann stöðvaði hestinn, og ætlaði að bjóða litlu stúlkunni sæti í vagn- inum, en hún beið ekki boðanna, og var þegar lögð á stað lengra áleiðis. Kvöldið kom. Katrín litla settist á stein við veginn, örmagna af þreytu og hungri. Hjarta hennar sló ótt og augu hennar fyltust tárum. „Því situr þú svo einmana hér við veginn, litla stúlka?“ spurði ungur kvenmaður, er bar þar að. „Eg er á leið til Sing-Sing“, var svarið. „Það er þó ómögulegt! Þú ætlar þó ekki að ganga alla þá leið? Ennþá áttu þrjár enskar mílur eftir. Þú hefir hugsað, barnið gotl, að þetta væri ekki svona langur vegur.“ Katrín hristi höfuðið og "tárin hrundu nlður kinnar hennar. „En hvert er erindi þitt til Sing-Sing?“ — Ekkert svar. — „Hefurðu nokkursstaðar borð- að kvöldmat?“ Litla stúlkan hristi höfuðið. „Þú hefir þó einhversstaðar borðað miðdeg- mat? — Ekki morgunverð heldur?“ Upp á þessar spurningar fékk hin aðkomna ekkert svar — „Komdu þá með mér; hvað heitirðu?" „Katrin.“ „Ef þú kemur heim með mér, skaltu fá nægan mat og næturgistingu, svo getur þú, ef til vill haldið lengra áfram á morgun.“ „Katrín fór nú með stúlkunni heim að stóru húsi, og þar gengu þær inn. — En hvað þar var skemtilegt inni. „Anna“, sagði stúlkan við eldastúlkuna, „gefðu litlu stúlkunni þeirri arna að borða, og láttu mig vita, þegar hún er búin að borða sig sadda“. Meðan Katrín litla borðaði, fór unga stúlkan inn til móður sinuar og sagði henni upp alla söguna. Rétt i þessum svifum kom roskinn maður inn i stofuna. „Nú, nú, barnið gott, hvað er þér nú á höndum ? “ „Ó elsku faðir minn, það var gott að þú komst. Eg var einmitt að tala við hana mömmu um litla stúlku, sem eg hitti grátandi hérna- fram með veginum. Hún kveðst ætla til Sing- Sing.“ „Eg mætti áreiðanlega þessari litlu stúlku í dag,“ sagði faðirinn. „Hún spurði mig til veg. ar, eg ætlaði að lofa henni að sitja í vagninum mínum, en hún var öll á bak og burt, og eg nenti ekki að vera að hrópa á eftir henni. En hvar er hún núna?“ „Hún er í eldhúsinu hjá Önnu; hún er að borða. Getur hún ekki verið hér í nótt?“ „Jú, auðvitað.“ Að stuudu liðinni gengu þær mæðgur fram í eldhúsið og spurðu hvar Katrín litla væri. Anna sagði að hún væri búin að snæða. En Katrín var horfin. Þær leituðu hennar lengi- en fundu hana hvergi. „Sagðirðu henni ekki, Anna, að hún ætti að vera hér i nótt?“ spurði unga stúlkan ergileg. „Jú, eg sagði henni, að hún ælti að fá vel upp búið rúm að sofa í, en hún horfði bara undrandi á mig að mér virtist: hún er víst komin leiðar sinnar, veslingurinn.“ „Það hvíldi auðsæilega þung sorg á hjarta hpnnar,“ mælti unga stúlkan, „láttu mig vita ef hún kemur aftur.“ En Katrín litla kom ekki aftur. Hún hafði hafið göngu sina að nýju; tíminn leyfði hennj ekki að hvíla sig næturlangt. Fangavörðurinn í Sing-Sing sat i skrifstofu sinni, þegar honum var tilkynt að lítil stúlka væri úti, sem vildi fá að tala við hann. Hann bauð að láta hana kom inn til sín. „Hvaðan ber þig að, barnið gott?“ spurði fangavörðurinn hlýlega. „Frá Nýju Jórvík“. „Hvernig hefir þú komist hingað?“ „Gangandi.“ „Gangandi! Hvert er erindi þitt?“ Sár angist skein út úr andliti litlu stúlkunn- ar. Hún leit upp á fangavörðinn tárvotum aug- um og mælti: „Eg er komin til að sjá hann pabba minn.“ „Hvað heitir hann, ’barnið gott?“ „Hann heitir Loyd,“ mælti hún kjökrandi. „Hér eru þrír fangar, sem heita því nafni,“

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.