Heimilisblaðið - 01.03.1916, Blaðsíða 3

V. árg.
Reykjavík í marz 1916.
3. tbl.
Ívað er bezt4?
Hvað er bezt?
Hvað er vert að vieta mest?
Ekki völd né yfirlœti,
auðlegð. skemtun, nuutnar-kœti,
ekkert það, er ytra sést
reynist bezt.
Hvað er bezt?
Hvað er vert að meta mest?
það er kœrleiks sætan sanna,
sjálfsfórn vegna Guðs og manna,
sem af Drottins dæmi sést.
Það er bezt.
Hvernig má
hjartans göfugleik þeim ná?
Bið án afláts, bið um vilja,
bið um vit, að megir skilja;
Jesú lyndisfar að fá
riður á.
08z. 3.
j§igur viljans.
(Ef'tir BERT. de LINDE).
Hugsaðu þér lesari góður, hvílíkur þúsunda-
■sægur ungra hermanna nú liggur liðinn i blóð-
baði Norðurálfunnar, — hvílíkur fjöldi örkumla
manna þar er nú, bæði í borgum og bænda-
hýlum!
Hinn ógurlegi ófriður hefir þegar Iátið eftir
sig margar þúsundir handalausra og fótalausra
manna, er nú virðast dæmdir til þeirrar æfi,
sem er lakari en dauðinn.
Eða svo virðist að minsta kosti, þegar mað-
ur sér eða hugsar um þessa pislarvotta frá valn-
um mikla, þessar mannverur, sem gengið hafa
í gegn um vítiskvalir styrjaldarinnar og koma
þaðan altur — heim til vina og vandamanna —
sem ósjálfbjarga aumingjar.
En gott er til þess að vita, að reynt er svo
sem auðið er að sjá þeim farborða, þessum
vesalingum.
Mannleg lund er undarlega úr garði gerð.
Jafnvel hinar ógurlegustu kvalir ná ekki að svitta
manninn lífslönguninni. Ungi hermaðurinn, sem
nýskeð var svo hraustur og sterkur, raknar við
eftir holskurðinn og sér, að nú er hann bara
búkur án lima, — en alt um það blossar í brjósti
hans löngunin: að fá að lifa.
Já, mannlega lundin er gædd óumræðilega
sterkum lífsvilja.
Og hermaðurinn, sem kemur heim örkumla
úr þessum ófriði, hann hefir í raun og veru
minni ástæðu til að láta yfirbugast og örvænta
en þeir, sem áður fyr urðu líkt leiknir. Vis-
indin, sem reyndar fundu upp nýtízku sprengi-
efnið, sem sneið limina af líkama hans, þau hafa
lika fundið ráð til að gera hann að gagnlegum
manni, þrátt fyrir missi handa og fóta.
Já, vel ber að virða nákvæmni vísindanna
og frumlega snilli hugvitsmannanna, sem það er
að þakka, að nú er hægt að búa til á manns-
likamann svo vel hæfa limi, að þeir bæta að
miklu leytí úr missi hinna, sem af voru sniðnir.
Fullkomin bót með holdi og blóði eru þeir auð-
vitað ekki, en þó svo, að maður verður orð-
laus af undrun og aðdáun er maður sér, hvað
vinna má með hinum tilbúnu limum.
En rækilegt nám og mikla æfingu þarf til
þess, að þessi tilbúnu tæki komi að fullum not-
um. Þjóðverjar, sem í hvívetna eru svo djúp-
hyggnir,hafa[þegar gertsínu mfötluðu bjálfum bezt