Heimilisblaðið - 01.03.1946, Qupperneq 16

60
HEIMILISBLAÐIÐ
inni, en honum fannst alltof barnalegt að ganga til henn-
ar, þótt hann langaði til þess. Þannig leið kvöldið í
gleði og glaumi við dans og söng, liandtök og klapp á
herðarnar, spurningar og svör á víxl, og að lokum gekk
Alan til húss síns.
Hann horfði í kringum sig í einu stóru stofunni, sem
var í liúsinu og hann notaði sem dagstofu, og lionum
fannst lxún aldrei hafa verið eins vistleg og þægileg og
núna. I fyrstu liélt hann, að umhorfs. væri í henni al-
veg eins og þegar hann fór, því að skrifborðið hans
var alveg með sömu ummerkjum. Það var sama stóra
borðið á miðju gólfinu, og sömu myndirnar á veggj-
unum. Byssuhengið var alsett fægðum vopnum, pípurnar
hans, sama ábreiðan á gólfinu — allt var eins og þegar
hann fór. En svo tók hann eftir nýjum og ókunnum
hlutum. Það voru falleg og ný gluggatjöld fyrir glugg-
unum, nýr dúkur á borðinu, og heimatilbúinn legubekk-
ur í horninu. Á borðinu voru tvær myndir í litskreytt-
um römmum. önnur var af George Washington og hin
af Abraham Lincoln, og á milli þeirra á veggnum voru
tveir krosslagðir, bandarískir fánar. Þeir minntu hann
á kvöldið um borð í Nome, þegar Mary Standish hafði
knúið upp úr lionum þá yfirlýsingu, að hann væri
Frh. í næsta bl.
og geymsla þess því ekki náð tilgang1
sínum að fullu.
Alllangt er síðan farið var að þurrka
grænmeti og geyma það þannig. En Þ®Ú
hefur alltaf verið talsverðum erfiðleik-
um háð og ekki þótt gefa sem æskikS'
asta raun. En nú hefur verið gerð tilraun
með nýjan ofn, sem grænmetið er þurrk-
að í með infrarauðum geislum á íniklu
skemmri tíma en áður hefur verið hæ8l'
í ofni þessum er t. d. hægt að þurrka
gulrætur á 10 mínútum án þess að þær
tapi lit eða vitamínum, svo að orð se 8
gerandi. — Ofn þessi er amerísk upP'
finning.
Dúfum sagt stríð á hendur.
Ameríkumaður að nafni Lee Klos hef-
ur nýskeð fengið einkaleyfi é „aðferð til
að koma í veg fyrir að dúfur og aðrtf
fuglar ati út opinberar byggingar". A®
ferðin er fólgin í því, að komið er fyr|r
á byggingunum flautu, sem sendir frá sef
tón, sem er fjórum sinnum hærri en svo>
að mannlegt eyra fái numið hann. Dúf’
urnar heyra hann samt sem áður, og ekk*
nóg með það: hann er þeim svo ógeú
felldur, að þær kæra sig ekki uin a
hafast við í nágrenninu.
FRÁ BIRNI SEKRETERA
Frh. af bls. 53.
Til prestsins í Móum, líklega séra Þorláks,
gerði Jakob langt ljóöabíéf. — Tvö fyrstu
erindin eru svona:
Ætíð sæll, minn elsku prestur
ertu í Móuin haldinn beztur,
brúkarðu mikinn bænalestur,
bara eins og skeiðar hestur
yfirgnæfir elskan þín.
Býðurðu mér oft brennivín.
Um hana Björg ég ekkert hjala,
þó ætti ég hana frá þér að fala,
hefi ég af því hugar pín.
Um hanann þinn vil ég heldur tala,
hann er kominn til uppsala
og settur við brauð og brennivín.
★
Eftirfarandi sögur eru eftir Birni
Það er svipótt á Esjuhergi. Einu sinni sem
oftar var ég að hlaða úr heyi þar í heygarð-
inum. Þá kom svipur, tók mig úr heyinu og
fleygði mér upp á Esju. Þar náði ég í klett
og hélt mér dauðahaldi. Veðrið liarðnaði eiB'
lægt, og eitthvað varð undan að láta. Og sV°
fóit, að veðrið tók mig og klettinn með nicr
og fleygði mér ofan í heyið aftur. Svo sléD'
lygndi. Ég lagði steininn til síðu og lauk vi
að hlaða úr. Síðan tók ég steininn og vóg
hann. Hann var 24 skippund.
S
Annað sinn kom ég út úr bænum rne'
sýrukvarél í fanginu, sem ég ætlaði að bera
út í skemmu. En þegar ég var á hlaðinu, kom
svipur, tók mig og fór með mig beint upP
í loft, ég vissi ekki hvað hátt. En niður koH1
ég aftur í sömu sporum. Þá tók ég eftir þVJ’
að allir sveigar voru brunnir af kvartélin11’
ég hafði komið þetta nærri sólinni. En eng'
inn dropi hafði úr kvartélinu farið, svo ve
hafði ég haldið utan um það. Og það, seJ,J
í því var, var orðið að brennivíni.
Einu sinni var ég að láta út kýrnar mínar’
sem oftar. Þegar ein kýrin rak hausinn út ur