Heimir - 01.11.1913, Qupperneq 10

io6
HEIMIR
veriö síöan um aldamót ýmist hjer í Ameriku eöa einhverjum
stórborgum Evrópu. Svo hefir og séra Albert Kristjánsson
flutt hjer mjög fræöandi erindi um kenningar forn Egypta um
ódauöleika mannsins,
Hvorugt þessara erinda gat skoöast móti stefnu fjelags
vors, því þótt þau væru trúmálaleg voru þau bæöi uin þau mál
er menn í hópatali heyra eitthvaö um daglega, ar blöö og
tímarit hafa eitthvaö um að segja, og snerta því óbeinlínis
hversdagsskoöanir og íhugunarefni manna.
Vona eg aö þetta erindi megi skoöast samskonar, og aö
engum blandist hugur um aö þaö eigi erindi inn á fund.
Sje tnikiö rætt meðal vor Islendinga um alsherjar trúar-
þingin sem haldin eru út um heim, sjeu menn hrifnir af hinum
háleitu skoðunum forn Egypta um ódauðleika mannsins, þá
eru menn ekki síöur meö hugann við þaö sem er aö gjörast
innan þjóðkyrkju vorrar Islendinga, og viö þær kenningar, er
hinn þriðji aöal kennimaöur kyrkjunnar er aö flytja um höf-
uðiærdóma trúarinnar. Enda hefir mikið verið um þaö rætt,
ekki eingöngu í kyrkjuritunum, heldur líka í 4 vikublöðunum
íslenzku, sínum tveimur sinnhvorumegin hafsins.
Þessi tímamót virðast vera öld varúðarinnar og djörfungar-
leysisins, I heimi hugans eru talsveröar byltingar og umbrot,
en þaö er fariö lágt með það og ekki sókst eftir að láta mikiö
uppi um hvaö þar er að fara fram. Við og viö bryddir á nýjum
skoðunum en þær eru sveipaðar fornum umbúöum svo ekki
veröi þær þektar frá hinum eldri, fyr en eftir langan tíma.
Þær eru settar fram á máli hinna fornu hugsana, látnar ganga
undir nafni hinna eldri hugtaka búnar þeim búningi aö sem
flestu leyti, Ekki gjöra þær grein fyrir sjer ótilknúöar, og þá
ekki netna til hálfs, Og í oröatiltækjum afgamalla kenninga,
er venjan hefir fyrir löngu veitt sjerstaka merkingu, er þessi
greiu til hálfs, gjörð næstum óskiljanleg. Tekur þetta sjer-
staklega til trúfræöis og trúarbragöa kenninga nú á dögum,
Til bóta þessari varfærni er talið, að allt hið nýja eigi
ervitt fyrsta ganginn í heiminum, Því sje svo hætt viö aö veröa
misksilið og menn sjeu svo vanafastir. Nokkuð mun vera