Borgarinn - 10.11.1923, Qupperneq 4

4.
B0R6ARINN
Rúgmjöl
Rúgur
Bankabygg
Hrísgrjón
selur ódýrast
Gunnl. S. Stefánsson
Corona-ritvjel
lítið notuð, til sölu nú þegar með
tækifærisverði. Ritstj. vísar á.
Skríll.
Hvað er skríllf
Það er hópur manna, er hvorki
virða guð nje föðurlandið, — ,,al-
heimsborgarar,“ — sem eru latir
öfundssjúkir og slæmir feður. Menn
sem látast vera bjartsýnir — en eru
þó sífelt að reyna að stofna til vand-
ræða, — menn sem brjóta landslög,
en látast vera saklausir og tala. meö
mikilli mærð um lögbrot og spill-
ingu annara, — menn. sem spilla
vinnugleði verkamannsins og koma
á stað úlfúð og illindum í landinu.
Slíkir menn — og engir aðrir ■—
eru skríll.------
í 98. tölublaði Alþýðublaðsins
skýrir danskur „heimsborgari“ ís-
lenskum verkamönnum frá því, —
að þeirra fáni sje ekki íslenski fán-
inn.
Aff skrílnum undanteknum, er
ekki einn einasti maffur í landinu
■er afneitar íslenslca fánanum.
(Stefnan Nr. 2.).
--------x------
Loftorustan.
Framh.
Og það er einmitt þess vegna að þeir
eru sendir á þennan hátt. Þessir al-
þjóðaþjófar hafa verið svo áleitnir
í seinni tíð að gimsteinasalarnir eru
orðnir smeikir að senda nokkuð með
járnbrautunum eða skipum; en þeic
treysta því að með því að senda þá
með flugvjel sjeu þeir öruggir og
fjelagið hefir ábyrgst að þjer lentuð
ekki fyr en í Amsterdam. Og við
treystum yður nú.“
„Jeg vona að ykkur sje það líka
óhætt, í það minsta skal jeg gera alt
sem í mííiu valdi stendur,“ svaráði
flugmaðurinn.
Umsjónarmaðurinn benti honum
síðan á manninn sem hafði gimstein-
ana með sjer og kvaddi flugmann-
inn. (
Flugmaðurinn gekk nú til vjela-
meistarans, sein beið eftir honum
og spurði:
„Er alt í góðu lagi, TJiompson?“
„Já alt er í lagi herra,“ svaraði
hinn, „það verður gott veður í dag,
þetta verður góð ferð.“
„Jeg er á sama máli,“ svaraði
flugmaðurinn um leið og hann steig
upp í sæti sitt. Flugmaðurinn reyndi
fyrst stýrið og setti síðan báðar vjel
arnar í gang og beið þess að merki
yrði gefið um að halda af stað.
Dyrunum var lokað að farþega-
rými vjelarinnar. Og nú hóf vjelin
sig frá jörðu. Farþegarnir voru alls
tíu og allir sátu þeir í strástólum
við bina litlu glugga á farþega-
rýminu. Maðurinn sem varmeð gim-
steinana hafði þá í smá leðurtösku,
sem liann hafði látið á hnje sjer
og hjelt fast um hana; hann horfði
beint fram undan og leit lielst út
fyrir, að hann tælri ekki eftir sam-
fcrðamönnum sínum.
Hinir tveir menn, sem sátu fyrir
framan hann töluðu saman í hálf-
um hljóðum, og virtúst mjög upp-
lagðir til gamans. Samt sem áður
leit út fyrir að þeim yrði hverft
við, er vjelin hóf sig til ílugs og
stímir af farþegunum náhvítnuðu.
IJin miklu óhljóð í skrúfunum gerðu
þessa hræðslu að verkjum. Þeir
fundu að vjelin kiptist dálítið til
og nú hóf hún sig á loft. Tíu menn
horfðu út um giúggana og sáu jörð-
ina smátt og smátt fjarlægjast.
An þess að geta talað saman
vegna hins mikla skarkala í vjel-
inni horfðu ferðamennirnir út um
gluggana og störðu á landið, sem
lá fyrir neðan þá, og sem þeir áttu
bágt með að átta sig á, hvað var.
Kirkjuturnarnir teygði sig lítið eitt
upp í loftið ti J þeirra og þeir sáu
jáínbrautarlínurnar með hinum ó-
teljandi teinum teigja sig í allar
áttir. Þeir urðu alls eklri varir við
hina miklu ferð, sem á, þeim var, en
hið fagra æfintýraland, sem þeir
Flýir áuratir:
Melónur
Vínber
Epli, 2 teg.
Appelsínur
fást í
Matarversluninni.
Lítil borövog
með lóðum til sölu ódýrt.
• Ritstj. vísar á.
Grammofón-fjaðrir
allar venjulegar stærðir eru til í
Úrsmiðjunni á Strandgötu' 31.
sáu fyrir neðan sig, minkaði stöð-
ugt. London breiddi sig út fyrir
neðan þá og smáþorpin í kringum
hana hurfu, en þeir urðu eigi varir
við liina miklu ferð fyr en þeir sáu
skuggann af vjelinni, sem þaut yf-
ir landið hraðar en nokkur bifreið.
Ferðamennirnir sátu enn og
störðu niður fyrir sig. Vjelarnar
voru æ jafnháværar og gleyptu öll
önnur hljóð. Einn af ferðamönn-
unum tók upp áttavita til að sjá í
hvaða átt þeir hjeldu. Það var
norð-norð-austur. Hann hnipti í
manninn, sem sat við hliðina á ’mn-
um og syndi honum áttavitaui;
Iíann brosti og benti niður fyrir
sig. Ilinir tveir menn beygöu sig
livor. til annars og reyndu að láta
orðið „Norðursjórinn“ heýrast.
Ilinir ferðamennirnir litu nú við
og fóru að líta í kringum sig og'
nokkrir aðrir reýndu að segja hið
sama,íyrst með orðum,en síðan með
brosi og hneigingum. Það fór í sann-
leika svo vel um þá hjer í hinum
skrautlega sal, að þeir gleymdu al-
veg hættu þeirri, er þeir voru í. —
Litlu dyrnar í afturenda flugvjelar-
mnar voru notaðar til að komast
mn í og fara út úr farþegarýminu,
og á hinum dyrunum andspænis
þeim stáð ,Aðgangur bannaðúr!1
sem auðvitað vakti forvitni þeirra.