Brúin - 08.12.1928, Qupperneq 2

2
BRÚIN
S382
œ
Verzlunin Verðandi
Austurgötu 3.
Með síðustu skipum höfum vér fengið mjög mikið af vörum,
er seljast með sérstaklega lágu verði.
Fyrir konur:
Slæður, mikið úrval.
Silkisokkar.
Silki-undirföt.
Silki í svuntur og slifsi.
Kvenpeysur og vesti
o. m. m. fl.
Fyrir karlmenn:
Alfatnaðir, bláir og mislitir,
Rykfrakkar, nýjasta snið.
Hattar1 húfur, skyrtur,
Bindi, flibbar, slaufur,
Peysur, sokkar,
og treflar.
Alls konar fatnaður fyrir börn til Jólagjafa. Margir gagn
legir og fallegir munir t. d.
Dívanteppi og Veggteppi frá kr. 3,30.
AVikið uryal af buddum og veskjum, ylmyötnum og sápum.
Myndarammar margar tegundir.
Gefum 10% afslátt af öllum ofantöldum vörum til Jóla.
Kven- og telpu-Kápur seljast með 15% afslætti
Virðingarfylst.
Verzlunin Verðandi
Steingr. Torfason.
IS3
m
i
«388.
■S3S3
i«383
BRÚIN
r p
Ba Utgefandi og ritstjóri; ■« •;
•: Yaldimar Long, <;
!: Bröttugötu 7 -t— Sími 138. j:
•; Innheimta og afgreiðsla ;j
;; Strandgötu 16. • •
;; Prentað •;
;• í H.f. Prentsm. Hafnartjarðar. •;
Alpýðufræðsla Hafnarfjarðar
Undanfarna vetur hefir félagi'ð
Magni gengist fyrir því, að haldn-
ir væru alþýðufyrirlestrar í
Hafnarfirði. Til fyrirlestra þess-
ara hefir vcrið vandað svo sem
framast mátti vera. Fyrirlesar-
arnir hafa verið þjóðkunnir og
skemtilegir ræðumenn, sem
kunnað hafa að taka áheyrendur
þeim tökum er þurfti, til að fvr-
irlestrarnir gætu orðið hvort-
tveggja í senn, fróðlegir og
skemtilegir. Það hefir líka verið
mál þeirra flestra, sm á þá hafa
hlýtt, að betri skemtun gæti vart
fengist, og þeim kvöldum væri
vel varið, er þeir hefðu á fyrir-
lestrana hlustað.
f vetur er fyrirlestrum þessum
haldið áfram, með sama fyrir-
komulagi. Þeir eru haldnir hvert
fimtudagskvöld kl. 9 siðd. í sam-
komusal bæjarins í gamla barna-
skólanum. Nokkrir fvrirlestrar
liafa þegar verið haldnir, og
margir ágætir fyrirlesarar liafa
lofað að koma síðar.
Allir fróðleiksfúsir Hafnfirð^
ingar ættu að fjöhnenna á fyrir-
lestra þessa.
. E. J.
Bæjarbragur.
Það, sem ókunnugur tekur
einna fyrst eftir, er hann kemur
í hús eða bæ, er það, hvernig um-
Jiorfs er, livernig þrifnaður og
smekkvísi ihúanna er, og metur
hann ósjálfrátt menningu og
Jiugsunarhátt þeirra eftir því.
Mörgum fiskiþorpunum okkar
liefir ekki ósjaldan verið borin
illa sagan, og oft ekki að ástæðu-
lausu, en öll höfum við fundið þá
þægilegu kend, sem gripur mann,
er komið er inn á hreinlegt og
smekklegt heimili eða þorp, þótt
fátæklegt sé,og hve göfgandiáhrif
það hefir, að dvelja á slikum
stað. Það er lika liollur metnað-
ur og menningarauki fyrir hvern
einn, að skara þar fram úr og
gera það, sem liann best getur i
þeim efnum, heimili sínu og bæj-
arfélagi til sóma.
Ef við lítum í okkar eigin barm,
Hafnfirðingar, þá verðum við
varir við mikla breytingu til bóta
á síðustu árum, þó mikið sé ógert
enn, og vildi eg drepa á nokkuð
af því, sem mér þykir! vera á
réttri leið í þessum efnum, og
einnig nokkuð af binu, sem bet-
ur mætti fara en nú fer.
Fyrir nokkru síðan var víða
kastað ýmsum úrgangi, sem kem-
nr frá heimilunum í gjótur í
hrauninu á við og dreif, og þótti
það ekki nema sjálfsagt, að nota
sér þá guðs gjöf, gjóturnar, þótt
nálægt húsum væri. Frárensli frá
mörgum húsum var, og er enn,
leitt í gjótu eða Iiolu undir gólfi
liússins, hins ekki gætt, að sú
glufa gæti fylst smátt og smátt af
ýmsum óþverra, er flyttist með
vatninu og for myndast undir
húsinu, cnda hefir ekki óviða bor-
ið á megnu ólofti í búsum, af
þessum ástæðum, ef ekki hefir
verið því betur gengið frá öllum
leiðslum. Ennfremur var það ekki
óalgengt, að frárenslinu var veitt
í göturæsin og jafnvel út á göt-
ur, þó nýlagðar væru. Vegna þess-
ara staðhátta, hrausins, sem bær-
inn er reistur á, átti sú hugmynd
sér áður örðugt uppdráttar, að
lögð væru lokræsi í götur, og frá-
rensli húsanna hleypt þar í, en
nú á síðustu árum eru augu bæj-
arbúa að opnast fyrir þessu
sjálfsagða þrifnaðarmáli, og i
þær götur, sm lagðar hafa verið
í seinni tíð eða rífa hefir orðið
upp vegna aukningar á vatns-
leiðslunni, hafa lokræsi verið
lögð í þær um leið, þrátt fyrir
dýrleikann við lagninguna og öll-
um þorra bæjarbúa fundist það
sjálfsagður lilutur. Sjúkrahúsin
bæði, barnaskólinn og mörg fleiri
Jiús, hafa nú gott lokræsasam-
band, og á næstunni eykst þetta
óðum, eftir þvi sem efni leyfa.
Samt verður að athuga það, að
ekki er nóg að koma frárenslinu
einhvern veginn til sjávar, eink-
anlega þar sem eins hagar til og
hér, að fáar uppfyllingar eru, sem
ná að. stórstraumsfjöruborði, og
straumurinn ber það, er fer út
í sjóinn i botni fjarðarins upp á
eýrarnar sunnanvert við lækinn.
Á eg þar við frárenslið, er keinur
frá Hamrinum. Þann umbúnað
þarf endilega að laga sem fyrst,
og dettur mér í hug, hvort ekki !
væri heppilegt að gera þar stærð- |
ar rotþró, sem svo skilaði frá-
renslinu nokkurnveginn hreinu
frá sér í fjöruna. Jafnframt fynd-
isl mér, að með því fyrirkomu-
lagi væri hægt að gera tilraun,
lagi væri liægt að gera tilraun um
það livort, frá fjárliagslegu sjón-
armiði, — þrifnaðifin tala eg ekki
um, — væri ekki gerlegt að hafa
rotþrær við öll aðallokræsin, áð-
ur en þau liggja til sjávar. Það
hlýtur að vera mikið verðmæti
fólgið í óburði þeim, er þar myndi
safnast fyrir, og ekki ómögulegt
að það myndi vinnast upp tals-
verður hluti kostnaðarins, ineð
því að selja áburðinn úr þrónum.
Ennfremur verðum við að liafa
það hugfast, að vonandi líða ekki
mörg ár, þar til við fáum lokaða
höfn, og þá dugar ekki að veita
skólpinu í höfnina, án þess að
einhverskonar lireinsun fari fram
áður.
Sorphreinsunin liefir ekki ætíð
verið i góðu lagi; hefir það oft
verið báðum aðilum að kenna.
Húseigendur liafa vanrækt að
liafa ilátin sterlc og nógu stór, ogi
sá, er hreinsa átti, ekki komist yf-
ir það eins og skyldi, sumpart af
tímaleysi (of fáir menn um starf-
ann, einkum á veturna), sumpart
máske af hirðuleysi. Þegar mis-
brestir verða á þessu, ber hús-
eiganda fyrst og fremst að bæta
það, sem áfátt kann að vera frá
hans hendi, og láta heilbrigðis-
fulltrúa eða heilbrigðisnefnd vita
um slíkt og treysta þvi, að hún
kippi því í lag, þótt það ef til vill
hefði dálítil aukin útgjöld í för
með sér.
Gúmmístígvél
Nýkomiö feykna byrgðir af gummí
stígvjelum karla, kvenna og barna.
Gœðin hvergi meiri.
verðið hvergi lægra.
F. Hansen
Mikill og lofsverður áhugi hef-
ir líka vaknað á síðustu árum,
fyrir að jirýða í kringuin húsin,
og þó jarðvegur sé viða litill til
gróðurs, þá er liér veðursæld mik-
il. Er ábyggilegt, að gróðurinn i
Hellisgerði hefir valdið þar miklu
um, því þó einstaka menn hafi
áður haft opin augu fyrir feg-
urð þeirri, er jurtirnar skapa, þá
komst ekki almennur skriður á
það mál fyr en tekið var til rækt-
unar í þessum skemtireit bæjar-
ins, og þó erfitt sé hér til rækt-
unar, þá verður hún rikulega end-
urgoldin, því óviða eru eins og
liér frá náttúrunnar liendi jafn
einkennilegir og fallegir klettar,
hvammar og gjótur, sem unun er
að prýða.
Að lokum vildi eg minnast á
tvent, sem engum bótum hefir
tekið. Fyrst það, að negla upp
cða líma misjafnlega skrifaðar og
stýlaðar auglýsingar, sem oft hafa
ekki verið okkur til sóma. Þetta
lagast nú vonandi, þegar við liöf-
um fengið bæði blað og prent-
smiðju. Hitt er sá ljóti ósiður, sem
ekki er svo sjaldgæfur hér, að
engin rúða fær að vera lieil í liús-
um þeim, sem ekki er ihúð í. Ber
slík skemdafýsn ekki vott um
gott uppeldi eða menningu. Er
uldrei of oft brýnt fyrir börnum