Brúin - 02.02.1929, Qupperneq 1

1. árg.
Laugardaginn 2. febrúar 1929
10. tbl.
t
Mathias Mathiesen
skósmiður
andaöist á fimtudaginn var aö
heimili sínu, Miðsuudi 3, hjer í
bæ. Hafði hann átt við megna
vanheilsu að stríða síðustu árin.
Æfiatriða þessa látna atorku-
og sæmdarmanns, verður minst
nánar í næsta blaði.
Minningarorð
l
I AUn
I Bjarna Sigurðsson
frá Móakoti.
Bjarni Sigurðsson frá Möakoti
andaðist að heimili sínu, Hverfis-
götu 29 hjer í bæ, 2. nóvember
síðastliðinn, tæpra 73 ára. Hann
-var fæddur að Minna-Knararnesi
á Vatnsleysuströnd 4. deéember
1856. Foreldrar hans voru pau
Sigurður Gíslason bóndi að Minna-
Knararnesi og kona hans Mar-
grjet Bjarnadóttir ljósmóðir. er
bæði voru orölögð sæmdarhjön,
einkum var henni viðbrugðið fyrir
góðvild og hjálpfýsi við alla er
hún náði til.
Bjarni sál ólst upp í foreldra-
húsum undir handleiðslu sinnar
ágætu móður. Kendi pún honum
það er hún kunni, og hygg jeg
að sú fræðsla hafi verið honum
notadrjúg og raunhæf í baráttu
lífsins. Að öðru leyti naut hann
lítillar fræðslu á bernskuárum,
eins og títt var um börn alþýðu-
manna þeirrar aldar.
Eftir fermingaraldur fjekk hann
um skeið tilsögn í re'ikningi og
skriít og aflaði sjer þeirrar ment-
unar er kostur var á með lestri
góðra bóka, enda var hann fróð-
leiksfús og bókhneigður alla æfi.
1 Það var augljóst þegar í æsku
hvert hugur hanS stefndi því á
12. ári rjeðst hann í það stórræði
að röa á vetrarvertíð 4. maður
á bát með föður sínum, enda var
sjómenskan upp frá því annar
megin þátturinn í lífsstarfi hans.
Þessi störhugur 12 ára drengsins
er glöggur spegill þeirrar atorku
og starfýsi, er síðar voru dyggir
förunautar hans til hinstu stundar.
Um tvítugt tók hann við for-
mennsku á skipi föður síns og
kom þá brátt í ljós, að hann var
búinn öllum hinum bestu kost-
um, sem til þess starfa eru nauð-
synlegir, ef.vel á að fara. Hjá
honum för saman í formanns-
starfinu kapp og forsjá, gætni og
djarfsækni, aílasæld og stjórnsnilli,
hugdyrfð og prúðmnehska í hverri
raun. Eins og að líkindum lætúr
var viðureigriin við Kára og Ægir
oft tvíræð svo vart mátti á milli
sjá o^Tið það kannast allir, sem
sjöróðra stunda, eða hafa stund-
að á opnum fleytum alla tíma
ársins, hve mikið ríður þá oft á
öruggri stjórn, gætni og forystu-
hæfileikum pess er stjörna á. En
Bjarna heitnum fórst það alt svo
vel, að það var einröma álit þeirra
er til þektu að fáum myndi bet-
ur hafa tekist.
Árið 1891 kvæntist Bjarni
heitínn eftirlifandi ekkju sinni
Ivristínu Jónsdóttur, bönda að
Móakoti á Vatnsleysuströnd og
Bjarni Sigurðsson, frá Móakoti.
konu hans Þördísar Sigurðar-
döttur. Voru þau hjön um tíma
í húsmensku í Möakoti, en töku
lítlu síðar við jörðinni og búfor-
ráðum. Bú munú þau hjön hafa
sett saman af litlum efnum, en
fyrir atorku og dugnað þeirra
beggja jukust efnin smám saman,
enda voru sjálfsbjargarhvötin og
sjálfstæðisþráin jafnan sterkir
þættir í skapgerð þeirra beggja.
Þegar Bjarni heitinn tök við bú-
forráðum opnuðust fyrir honum
ný starfssvið. Bújörðin var þá
mjög lítil. Túnið ])\rft og ræktun
]>ess að öðru leyti ábötavant, en
skilyrði til aukinar ræktunar all
góð, eftir því sem gera er þar
um slóðir. Hjer var því verkefni
fyrir starffúsa lund og brátt kom
það í Ijós, að honum fór ekki
miður úr hendi jarðræktin en
sjömenskan. Óöum fækkaði peim
þúfunum í Móakotstúninu, uns’pað
var orðið að rennisljettri flöt. En
hjer var ekki staðar numið. Næst
var að taka öræktar móann, sem
utan túns lág og breyta honum
í sljett og ræktaö tún. Á þenn-
an hátt mun hann hafa stækkaíP
túnið meir en til helminga og
margfaldað pað töðufall er var
af þessu litla grasbjdi er hann
tók við því. Ivomið upp matjurta-
görðum stórum og góðum utan
túns og innan. Byggt snoturt
íbúðarhús, fiskgeymsluhús, hey-
hlöðu og fjenaðarhús.
Öll umgengni utan húss og
innan þótti bera vott um þrifnað,
hyggni og dugnað húsbændanna.
Af opinberum málum gaf hann
sig lítið, mun hafa fundið sig skorta
tíma til að fylgja þeim svo fram,
að gagni kæmi, en fylgdist þó vel
með öllum framfaramálum og því
er hann áleit alþjóð varða. Að
málefnum síns sveitafjelags starf-
aði hann af alhuga og átti um mörg
ár sæti í sveitarstjórn Vatns-
leysustrandarhrepps og þótti hann
jafnan leysa það, vandasama og
vanþakkláta starf af hendi með
samviskusemi, gætni og mannúð,
sem önnur störf sín.
Sem heimilisfaðir var hann
mjög skyldurækinn og umhyggju-
samur, og segja má að heimilið
væri heimur hans. Því helgaði
hann að mestu alla sína starfs-
krafta.
Hann var glaður í lund, skemt-
inn og orðheppinn í viöræöum,
hreinskilinn og ljet það fara, er
hann taldi satt og rjett, án tillits
til þess hvort líkaði l)etur eða
ver, enda þoldi hann sjálfurmanna
best bersögli. Hann var hjálp-
fús og bóngóður, skilvís og vand-
aður i öllum viðskiftum og vildi
ekki vamm sitt vita i neinu.
Þau hjón eignuðust 4 börn:
Jón vjelstjóra á Gullfoss, kvænt-
ur og búsettur í Reykjavík. Mar-
grjeti, gift og búsett hjer í bæ,
Sigurð, kvæntur og búsettur í
Reykjavík, Þórður, ókvæntur bú-
settur hjer í bæ.
Arið 1923 brugðu þau hjón búi
og fluttust hingað til bæjarins.
Heilsa hans var þá mjög að prot-
um komin og starfsorkan að fjara
út, en starfsþráin virtist vera hin
sama fram að æfikveldi.
Starfssvið hans var á Vatns-
leysuströndinni og við það byggð-
arlag er lífsstarf hans að mestu
leyti bundið. Þar lifa verk hans
og minning löngu eftir .að hann
er til moldar gengirin. íslenska
bændastjettin á hjer að bak að
sjá, atorku og eljumanni, sem
vann sitt hlutverk með trúmensku
og samviskusemi. Hirti aldrei um
að hreykja sjálfum sjer hátt, eða
vekja á sjer athygli annara, en
var i lííi og starfi trúr sjálfum
sjer, þjóð sinni og ættjörð.
Þejm fækkar nú óðum gömlu
góðu sævíkingunum á Vatnsleysu-
ströndinni, sem sóttu gull i greip-
ar ægirs á oprium fleytum, knúð-
um fram af árum og seglum. Tönn
tímans heggur smátt og smátt
skörð i fylkingu þeirra, en minn-
ingin um dugnað og hetjudug
liflr og er ögrandi hvöt nútíð og
framtíð, til starfs og dáða.
Farðu svo vel aldni sægarpur,
úr sjódrifi þessarar tilveru og
húmi æíikveldsins, inn á sól-
brosandi vonaríönd ókunnrar
veraldar, fram til þarfa, fleira
að starfa, rneir að gera guðs um
geim.
Samferðamaður.
Bærinn og grendin.
Messur á morgun.
í fríkirkjunni ld. 2 síðd. (sjó-
mannaguðsþjónusta) Ó. Ó.
í spítalakirkjunni, Hámessa kl.
9 árd. Guðþjónusta með predikun
kl. 6 síðd.
í Garðaprestákalli: Á Bessa-
stöðum kl. 1 síðd. Á. B.
K. F. U. K.
Almenn samkoma á sunnudas-
kvöldið á venjulegum stað og
tíma. sjera Árni Sigurðsson
talar.
Aðalfuiidur fjelagsins verður
haldin á mánudagskvöldið. Óskað
aö fjelagsmenn fjölmenni.
Fermingarbörn
fríkirkjusafnaðarins í Hafnar-
firði eiga að mæta í kirkju safn-
aðarins á morgun (sunnudaginn
3. febr.) kl. 12 á hádegi.
Sjómannafjelagið
heldur árshátíð sína í kvöld,
eins og sjá má aí augK'singu á
öðrum stað í blaðinu.
Fimmtugsafmœli-
þann 7. febrúar, næstkomandi
á húsfrú Guðrún Árnadóttir að
Ási við Hafnarfjörð fimtugsaf-
mæli.
\
Árnaöarorö til Brúarinnar.
Sundrung allri í samúð snú
Semdu friðarríki
Vertu okkar besta brú
bygð svo aldrei svíki.
Smælingjanna sjertu svar
sein að varpa steinii
Gef pví bestu gætur, hvar,
grátið er í leyni.
Því er mest á pörfin nú
pessu í smáa ríki
Hver og einn að byggi þrú,
brú, sem guði líki.
Eyjólfur Slefánsson