Menntskælingur - 01.01.1948, Side 2

MENNTSKÆLINGUR
2
Méð' fléeí'ðð.l’bí’öö' 1 • 'á' vörunum víkur
hann aer frá.fer fram á £,ang,stað-
næmist fyrir framan spegilinn,
greiöir ser.og brosir,
ág. aumkva speg.i 1 inn,-að vera til
þess’ neyddur að horfa framan í öll
þessi andlit,sem á hann gona og
gretta' sig„
Skyldi honum ekki hrjosa hugur
við þessu athæfi?
■ Ég ætla að hlífa honum við þessum
þjáningum með því að líta í allt
aðra átt,ef eg fer frarn á gang.
■ Eíg kveiki mer í vindlingi með
sallarolegum hreyfingum.
Splæsirðu rettu?
Pakkinn gengur hönd ur hendi,
Allir virðast hafa innri þörf til
að reykja, Annara manna vmdlingar
smakkast líká bezt,
Traðkið hefst að nýju.
Kjolarnir lyftast,hárlokkarnir
svoiflast og brjostin bærast í
takt við hljoðfa.llið.
Sn á þessu augnabíiki þarf
reykurinn.endilega að-fara'Upp í'
augun á mér,svc að.ég verð að líta
und'an,, '
Kinhver. við borðið verður snort-
inn anclagift og segir brahdara.
Einu sinni rákust tveir litlir
skotabilar á,3.ð manns slösuðust.
Almonnur hlátur,
Ég varð dálítið sturinn,því að ég
skildi hann ekki strax,
Þjonustustúlkan kemur með tvær
flöskur á bakka.Seðlaveskið er
dregið uþp ur brjostvasanum,
S j ö kronur,ve s ku»
Ðrykkurinn glitrar £ glösunum og •
ég nýt pess að finna hann stinga
mig í tunguna og hálsinn um leið
og óg renni honum niður með' virðulegu
látbragði,
Skerandi^tonar gefa til kynna,að
ný syrpa sé að hefjast,
Fæturnir bera mig yfir- g'olf ið að
borði til e.innar Ijoshærðrar bloma-
rosar,
líg geri mig sætan í framan - nei
annars;það ör omögulegt - jæja,ég
brosi,," . .
Næsta dans?
Hlýir armar umlykja mig, 3íg er í
yndislegri klípu og nýt þass að
snerta vanga hennar eitt augnablik
er okkur er hruméd ð til á golfinu.
át-t'i cg ekki annars að segja eitthvac?
En hvað?
Hafði hun ekki skemmt sér vel x kvöla?
Já,það hafði hun gert,
Já,þangað til núnac
tíg hlé einn og brosið varð að fýlu-
legri grettu,
Hun er mér eínnig sapimála um það,að.
þeir spili ágætlegaa
Svo er þögn.
Klukkan? Hun er hálf tvö.
. Jíg s.egist nefnilega ekki vita livað
klukkan sé,því að úrið mitt sé hjá
úrsmiðnum„En hún viroist ekki hafa
neinn áhuga á því hve langt sé umlið-
ið síðan það átti .að yera tilbúið,
Nú er hlé milli lagá,
ílg horfi beint framan £ hana og^
muldra eitthvað um það,að ekki se
dansandi vegna þrengsla á golfinue
Nu hefur hljomsveitin að leika-
rolegt lag.
Og.þessi yndisgagri kvenmaður leggur
handlegginn utan.um hálsinn á mér ^g
'áður eri ég voit af ór ég einhvern
veginn flæktur við hana JL golfinu,
Eg finn til sársaulca £ nefinu er það
klessist'við dúnmjúkan vangann og
púðurlyktin kit3.ar nasirnar svo að
innan a.ð ég. fæ ostjornlega löngun til ..
að hnerra,
Mer finnst' ég lyftast allur upp &
við.en það kemur við m£nar realistisku
taugar ac. segja að svo hafi £ raun og
veru verið,.
Miklu fremur mun ég hafa lækkað
talsver b ci.. golfinu,þar eð hún var
■lægri en ég0
Þarna svífum við áfram £ sælu.en loks
þegar nálgast munnurað - - - -
Stormhviða ■mun; hafa _feykt glugganum
til.en hvað um þao - ég vaknaði og
starði illi le.gum, svefnþrungnum augum
út £ náttmyrkrið,
líg reis upp.sem £ leiðslu,en þá
rann tilveran upp fyrir mér £ s£num
s v art as t a r aunve r u le ika a
í morgun var virkur. dagur og ég
olesinn samkvæmt venju.,
Formælandi sne.ri ég. mér til voggjar
og svaf illa það sem eftir var nætur,
Glanni0
o