Menntskælingur - 01.10.1948, Síða 6

6
MENNTSKÆLINGUR
MISLITT FÉ III.
Jóhann Axelsson
V. bekk. M.
aitur, kannske ekki beint frá sjón-
armiði listarinnar, — og þó. Hann
sá angandi varir hennar og djúp
augu, dýpri en allt annað. Hann sá
fætur hennar. Hún var allténd í gul-
um sokkum. Líklega óprýddi það
fremur en hitt. Og svo datt honum í
h.ug, það sem hún hafði sagt:
— Þú heldur, að þú sért einhver
listamaður. Hann roðnaði. — Eg
er vitlaus, muldraði hann oní
áhreiðuna.
En Dianna hélt áfram að svífa
fyrir hugskotssjónum hans. Hann
horfði stöðugt á ábreiðuna, eða
réttara sagt gegnum ábreiðuna eins
og hann væri að skyggnast inn í
eilífðina. An þess að vita fyllilega
af, hafði hann hvíslað: Dianna! Þú
_ert dásamlegt listaverk.
MENNTSKÆLINGUR
Útgefinn af nokkrum menntskælingum.
Ritstjórn:
Friðrik Þorvaldsson, kennari.
Guðfinnur Magnússon.
Halldór Þ. Jónsson.
Baldur Hólmgeirsson.
gcvot -
Fram um brautir flýgur andi,
furðuverk í dölum lít.
Þar er Jiár og horskur andi
iiafinn yfir borgarskít.
Vinarhendur verma landið
verkin sýna merkin nýt.
Líttu liátt, en lirasa ekki,
hafðu með þér drengja val.
Slít þú monts- og mœrðar-hlekki,
minnst þú brœðra inn’ í dal.
Yittu, þar er afl og andi,
afl til þess, sem vinna skal.
Landið bíður, landið vonar,
þið lítið aftur heim til sín.
Spyr: Verð ég nú kannske að kveðja
kæru, litlu börnin mín?
Þið hugsið ekkert um mig núna,
er hún gleymd, liún mamma þín?
Sæm.-Helgason.