Jólablaðið - 24.12.1910, Blaðsíða 3

y Magnús Þorsteinsson, <
Bankastræti 12.
Vínber 30 aura pundið.
Epli 22 og 27 aura pd.
Appelsínur 8 aura stykki.
Citronur 8 aura stykki.
Afsláttur, ef mikið er keypt í einu.
V er z1u n
Einars Árnasonar
selur til Jólanna: Osta, Pylsur,
Flesk, Niðursuðuvörur, Ávexti, Sælgæti
alls konar og m. m. fl.
Góðar vörur gott verð.
ja Sesselja.
Nlunið jólapotta Hjálpræðishersins
3ólakertiS
3ólatré
fegurst og áúýrust
hjá
fi|f. P. I. Ihor-
stEÍnsson S Co.
Bodthaab.
hin krossmynduSu sverðshjöltu, sem
héngu nú á hvelfingu himinsins og mátti
sjá blikandi og tindrandi ljósboga sem
dró hug og hjörtu til sín. Sveröshjölt-
in voru orðin að jólastjörnu. Þá lækn*
uðust margra hjartna sár, og engillinn
8Öng ekki lengur, en hann knókraup,
grót og tilbað í heilagri lotningu hinn
eilífa óþreytandi Guðs kærleika.
Varð þjónustan þá á enda. Engillinn
stóð upp frá bæninni og gekk í fögnuð
Herra síns.
-5BS-
3óla huEiti
bezt og ódýrast
hjá
mjúkar hendur.
John hafði alla tíð verið starfsamur
maður og góður faðir, en þrátt fyrir
það hafði lífið leikið við hann. Hann
var steinsmiður, og hafði langan og
strangan vinnudag. Eitt með öðru sem
jók erfiðleikana, var það, að hann þurfti
oft að hafa búst'aðaskifti, eftir því sem
kringumstæðurnar og atvinnan kröfðust
þess, í það og það sinnið. Þannig var
hann og litla fjölskyldan hans oft í milli-
flutningnm, svo hann varð aldrei veru-
lega þektur þar sem hann bjó. Börn
Johus, Hans og María, voru eins og flest
önnur börn, og Marta, konan hans, hólt
eftir beztu föngum heimilinu saman.
Síðastliðinn vetur hafði verið lítið um
atvinnu, og þá vann Marta og stritaði,
sem hún gat ftekast, að þvottum og
ræstingu, svo heimilið liði hvorki hung
ur nó kulda. En aðeins hepnaðist það
stundum. Nú varð María litla að láta
bugast fyrir heiftugri lungnabólgu. Þó
s/ndust kringumstæðurnar heldur batna.
John hafði fengið atvinnu, og alt gekk
vel. En erfiðleikarnir vildu ekki víkja
Marta, sem aldrei hafði verið vel heilsu-
hraust, varð að leggjast í rúrnið. Lækn
iriun sagði hana hættulega veika og
skipaði henni að liggja í sjúkrahúsinu,
þar eð hún gæti ekki haft nægilega að-
hjúkrun á neimili sínu.
Nú varð John einn með Hans litla.
Hann varð nú að gæta sín sjálfur, þeg-
ar faðir hans var að vinnu frá heimilinu.
Kvöld eitt, er John kom heim frá
vinnu. sat Hans litli í eldhúshorninu
og grét. Haun var veikur. John varð
hverft við þegar hann sá þetta. Hann
varð nylega að sjá á bak Maríu dóttur
sinni, skyldi hann einnig verða að missa
drenginn sinut Hörðu hendur Johns
voru ekki vanar sjúkrahjúkrunarstarfi,
en alt það sem föðurkærleiki hans gat
látið í tó, veitti hann drengnum með
allri umhyggju og alúð, vakti sjálfur
yfir honum alla nóttina, þar til að dreng-
urinn sofnaði undir morgun. Af þessu
fór John glaður til vinnu sinnar. Hann
mátti ekki missa af dagiaunum sínum.
Og svo þakki hvert barn þór,
góði, liimneski faóir, fyrir
hina mikla jólagjöf, er þú
sendir oss, Jesúm Krist.
Nágrannakonan lofaði að líta inn til
drengsins, er þau vonuðu að hann mundi
hressast brátt. En það gekk ekki greitt.
Þriggja sólaihringa áhyggjur, vökur
og hjartasorgir, höfðu bugað svo þenna
hrausta mann, að á sunnudagsmorgun-
inn þegar sóliu uppl/sti litla kvisther-
bergið, og Hans lit.li vaknaði bæði veik-
ur og þyrstur, þá var þreytti faðir hans
fallinn í fasta svefn, þrátt fyrir allar
áhyggjur sínar. John gat heldur ekki
meira. Hveð átti hanu að gjöra til að
fá sór hjálpl Hann vissi það ekki. Ætt-
ingja átti haun þar enga og fáa vini,
hver hafði nóg með sjálfan sig að gera.
Nágranna konan hafði gjört alt sem hún
gat þessa þrjá sólarhringa og meira en
menn gátu ætlast til af konu sem sjálf
hafði stórt heimili að stunda. Að hann
sjálfur sæti heima vinnulaus, vildi lftið
bæta úr heimilisþörfinni. Með hverju
átti hann svo að borga bæði meðöl og
læknishjálp og hafa eitthvað til viður-
væris sjálfur? Hjálparlaus og efabland-
inn leitaði hann enn ráða hjá nábúakon-
unni. Jú, hún hafði heyrt, að Hjálp-
ræðisherinn hefði konur, sem hjúkruðu
sjúkum. Það væri reynandi fyrir hann
að fara þangað og leita hjálpar. En
hjúkrunarsysturnar gátu ekki heldur
lofað Johni mikilli hjálp, því að þær
höfðu meira en nóg að gjöra. Ein hafði
þá nylega svikist undan merkjum fyrir
eigin hagsmuna sakir og engin ný hafði
fylt það skarð aftur.
Ungu og hraustu stúlkurnar sem höfðu
fundið, að þær voru kaliaðar til starfs-
ins, höfðu vanrækt að gefa sig fram, eða
þær, sem þegar voru teknar gildar, höfðu
af einum eða öðrum eigingjörnum orsök-
um hætt við að taka til starfa á til-
teknum tíma. Guð fyrirgefi þeim þá
synd, sem steypti Johni í vouleysi og
örvinglan, en lagði Hans litla í gröfina-
Á einn eða annan hátt höfðu þó hjúkr*
unarsysturnar ráðið svo fram úr því, að
John fékk þá allra-nauðsynlegustu hjálp,
en það var með því, að þær neituðu
sór um næturró og nauðsynlega hvíld.
Það er þetta sem taugaveiklar og lýir
hjúkrunarkonurnar.
Vetrarins frost þó hór só hart
Og hneppi lífið í dróma,
Þú kemurmeð vorsins skrúðog skart
Og skrýðr alt nýjum blóma.
Jesús þú ert vor jólagjöf,
Sem jafnan bezta vór fáum,
Þú gefinn ert oss við yztu höf,
En einkum þó börnum smáum.
Brestur oss alla býsna margt;
Heyr barna varirnar óma.
Þú gefur oss lífsins gullið bjart,
Því gleðinnar raddir hljóma.
= Póstkort =
seld með miklum afslætti til jóla
í verzl. Breiðablik,
Lækjargötu 10 B.
fi|f. P. I.Ihov-
5tEÍn55an'B Cd.
Godthaab.
Ver þakklátur íyrir það sem þú átt!