Liljan - 01.12.1916, Blaðsíða 12

100
LILJAN
rósum«, mælti hún. »Heldurðu að hann skilji ekki,
að þær eiga að tákna heimilið okkar?«
Champ Thorne og Barbara voru að aka í bifreið
kringum Central Park, þótt framorðið væri.
»Hversu undursamlegir eru vegir Drottins«, sagði
Barbara. »Ef ungi maðurinn í Wall Street hefði ekki
bjargað Mr. Hastings, hefði hann ekki getað hækkað
kaupið þitt, þú hefðir ekki beðið mig að giftast þér
og hefðirðu ekki gert það, hefði pabbi heldur ekki
gefið mér brúðargjöf, og — «
»Og« greip Champ fram í, »þá hefðu þúsundir
þræla verið enn þá grafnir inni í fenjaskógnum, ræntir
nærveru eiginkvenna og barna, sólarljósi og með-
bræðrum. Þeir hefðu enn þá dáið þar úr hitasótt,
sulti og misþyrmingum«.
Hann tók báðum höndum um hönd hennar og
bar fingurgóma hennar að vörum sér.
»Og þeir fá aldrei að vita það«, hvíslaði hann,
»að þeir eiga þetta alt þér að þakka«.
Jimmy Reeder og riðilnautur hans, Sam Sturges,,
vögguðu og rugguðu hvor í sínu strigahengirúmi úti
á Hunters ey. Hitinn, tunglskinið og bitmýið vörn-
uðu þeim svefns.
»Pú gerðir vel í dag«, sagði Jimmy, »þegar þú
bjargaðir hundinum. Hann hefði druknað, ef þú
hefðir ekki verið«.
»Nei, nei«, sagði Sam, sem vildi gæta sannleik-
ans í hvívetna. »Vatnið var ekki svo djúpt«.
»Jæja, skátahöfðinginn ætti þó að vita það«, hélt
Jimmy áfram, »liann sagði, að í dag hefði þitt »góð-
verk« verið það bezta«.