Ljósvakinn - 01.02.1924, Side 8

16
LJÓSVAKINN
»Hvers vegna ætti ég að óttast? Það eru
tvö undur sem ég íhuga oft, og pau tala
ætíð til min um traust á Guði. A daginn lít
ég upp til himinsins; par sé ég skýin svífa
í loftinu og hina stóru sól bak við þau. —
Þau hafa engar festar er haldi þeim uppi,
og þó falla þau ekki niður. A nóttunni horti
ég aftur iil himins og sé hann alþakinn stjörn-
um. Þær hafa engar stoðir, sem þær hvíliá,
og þó bifast þær ckki. Síðan hugsa ég um
hann, sem heldur sólinni, stjörnunum og
skýjunum á braut þeirra. Honum er alt
mögulegt. Hann gelur cinnig varðveitt mig
og mitt starf. Hvi ætti ég þá að vera hrygg-
ur? Eg þarf að eins að reiða mig á hann
og gera skyldu míns«.
Traust Lúlers á Drotni var óbifanlegl, og
þess vegna gat Drottin framkvæmt mikið
og dýrðlegt verk fyrir hann.
Joliu XS.a.nilolpli, amerískur borgari,
sagði einu sinni: »Eg væri orðinn ákveðinn
fríhyggjumaður, ef ekki hefði eitt komið í
veginn fyrir mig á þeirri leið, og það er
endurminningin um þann tíma, þegar móðir
mín að venju sinni tók í hönd mér sem
barni og kraup með mér og bað: »Faðir
vor, þú sem ert á hiranum«. Guðhrædd móð-
ir er miklu dýrmætari en hundruð lærðra
manna. Líkt og segull megnar hún að draga
allra lijörtu til Guðs, og likt og leiðarstjarna
beina sjónum allra til lians. Hversu mundi
ckkí ástand heimilisins og mannfélagsins
vera ólíkt því sem það nú er, ef að eins
væru til slikar mæður, sem reyndu að sam-
ansafna fyrir Guðs ríki með því að láta
áhrif sín vera undir yflrráðum Guðs«.
líanu íor með. Móse átti langa og
erfiða ferð fyrir höndum, þegar hann skyldi
leiða ísraels börn út. Hann þorði þess vegna
ekki að leggja einn af stað i þessa ferð,
hann vildi hafa Drottinn með sér, og hann
vildi ekki Ijá sér hvíldar fyr en Drottinn
hafði sagt:
»Auglit mitt skal fara með og búa þér
hvild«.
Hér höfum vér fyrir oss það, sem vér
getum lært mikið af. Pegar vér leggjum af
stað frá heimili voru á morgnana, þá látum
oss vera vissa um, að vér höfum Drottin
með oss. Sé auglit hans með oss, þá mun-
um vér í sannlcika njóta bvíldar. Pá heíir
hann gætur á oss og vakir yfir oss, og þá
mun hann lala til vor huggunarinnar lifg-
andi orðum og andi lians leiða oss áfram á
vegi lifsins og þá þurfum vér ekki aðóllast.
Pegar Drottinn cr með oss, þá mun oss
ekki finnast að vér séum cinsamlir og
yfirgefnir.
Tvoimur góðum mönnum hafði alvar-
lcga sinnast. Siðar mn daginn kom öðrum
í hug þessi áminning postulans: »SóIin gangi
ckki undir yfir yðar rciði«, og rélt fyrir
sólarlag drap hann á dyr hjá hinum. Gram-
ur á svip opnaði vinur hans dyrnar og
hörfaðí felmstfullur undan, er hann sá hver
það var. Hinn sagði: »Sólin er að ganga lil
viðar«. Þessi óvænta kveðja snarl hjarta
vinar hans, og hann sagði: »Komdu inn
bróðir, komdu inn; látum okkur sættast
heilum sáttum.
llil>lí;n>. Jesús sagði um bækur Gamla-
lcstamcntisins (og hversu miklu fremur á
það við um liið nýja?): »Pær eru það sem
vitna um rnig« (Jóh. 5. 39.). Pær vilna um
endurlausnarann, sem öll von vor um
eilíft líf er bygð á. Öll Biblían vitnar um
Krist. t henni lesum vér um verk lians
og hlýðum á hans röddu, l'rá hinni fyrstu
frásögn um sköpunina, (því án lians »cr
ekkert til orðið, sem til er«), alt til hins
síðasla fyrirheitis: »Sjá, ég kem skjótt«. Ef
þú vill kynnast frelsara þínum, þá skaltu
rannsaka Heilaga ritningu.
LJÓSVAKINN,
málgagn S. D. Aðventisla, kemur út
einu sinni í mánuði. — Kostar kr. 2,75
árgangurinn. — Gjalddagi 15. jan. og
fyrirfram. — Úfg.: Trúboðsstarf S. D.
Aðventista. — Ritstjóri: 0. J. Olscn.
Sími 899. Pósth. 262. — Afgreiðslum.:
J. G. Jónsson, Ingólfsstr. 21 B.
I'rontsmlðjan Gutenberg.