Ljósvakinn - 01.07.1925, Síða 2

50
LJÓSVAKINN
mönnum aögang að lifsins trje, vegna
syndarinnar, kom bölvun syDdarinnar
smám saman í ljós; með aldrinum urðu
menn ellihrumir og urðu að lokum að
hníga fyrir valdi dauðans. Einnig þetta
hefir andstæðingur vor, Satan, gjört
miklu verra og þungbærara fyrir oss en
það hefði þurft að vera. Fyrir tilverkn-
að hans heíir mannkynið i þessu tilliti
verið mjög uppfyndingasamt sjálfu sjer
til tjóns og eyðileggingar.
Að hugsa sjer alt það, sem mennirn-
ir hafa fundið upp til þess að svala
nautnagirni sinni, það hefir stórkostlega
stuðlað að því, að veikja hið eðlilega
mótstöðuafl mannsins og láta hann verða
sóltnæmum sjúkdómum að bráð. En
jafnvel hvernig sem á stendur, býður
hinn mikli læknir oss að koma og fá
hjálp hjá sjer. Heyrum hvað hann segir:
»Fær Guði þakkargjörð að fórn og gjald
hinum hæsta þannig heit þín, og ákalla
mig á degi neyðarinnar: jeg mun frelsa
þig, og þú skalt vegsama mig«. Sálm.
50, 14. 15.
Með tilliti til hins likamlega, er fátt
ömurlegra en að sjá vel gefinn og efni-
legan mann á besta skeiði æíinnar,
hniga fyrir dauðans köldu hönd, og þar
á vel við að segja, að dauðadagurinn
sje neyðar-dagur, svo framarlega sem
viðkomanda langar að lifa. Á þessum
degi býður Drottinn oss að ákalla sitt
nafn, svo að hann geti gjört mikla hluti
fyrir oss og vjer getum vegsamað hann
fyrir það.
Vitniabnrðnr Jesú viðvíbjandi
hans bðrnnm.
»En þessi tákn skulu fylgja þeim er
trúa: í minu nafni munu þeir reka út
illa anda, tala nýjum tungum, taka upp
höggorma, og þó að þeir drekki eitt-
hvað banvænt, þá mun það alls ekki
saka þá, og þeir munu leggja hendur
yfir sjúka, og þeir munu verða heilir«.
Mark. 16, 17. 18.
Þetta er blessunarríkur, innblásinn og
máttugur vitnisburður! Petta er talað af
frelsara vorum, rjett áður en hann fór
upp að hásæti föðursins. Eigum vjer að
trúa orðum Drottins í þessum efnum?
Eigum vjer að færa oss þau í nyt?
Vjer skulum heyra hve margir það
það eru, sem Guð vill hjálpa: »Guð
hefir gefið þá alla óhlýðninni á vald,
til þess að hann gæti miskunnað þeim
öllum. Hvílíkt djúp rfkdóms, speki og
þekkingar Guðs! Hversu órannsakandi
dómar hans og órekjandi vegir hans!«
Róm. 11, 32. 33.
Það er ekki ætlð sem maðurinn er
sjálfur orsök í sjúkdómi sínum og oft
erfitt að vita hvort það er eða eigi.
Þú getur ímyndað þjer eitt eða annað,
en einDÍg hjer er það Guð, sem veit best
hið sanna, heyr hvað hann segir: »Og
lærisveinar hans spurðu hann og sögðu:
Meistari, hvor hefir syndgað, þessi maður
eða foreldrar hans, að hann skyldi fæð-
ast blindur? Jesús svaraði: Hvorki
syndgaði hann nje foreldrar hans, held-
ur er þetta til þess, að Guðs verk verði
opinber á honum«. Jóh. .9, 2. 3.
Það er oft að mennirnir grufla út f
þá hluti, sem Guð af sinni miklu náð
gengur fram hjá. Það, sem Guð fer eftir er
þetta: Getur það orðið oss til eilífrar vel-
ferðaroghans málefni til framfara. Þess
vegna bætir hinn trúaði ætíð við: Ekki
minn, heldur verði þinn vilji, Drottinn!
Lækning fyrir bæn; afstaða hins sjúka.
»Blessaður er sá maður, sem reiðir
sig á Drottin og lætur Drottin vera at-
hvarf sittcc. »I*ú von ísraels — Drottinn!