Ljósvakinn - 01.11.1926, Side 2

œ n
til
Bænin er andardráltur sálarinnar, leiðin
til allrar blcssunar. Þenar hin harmþrungna
og iðrandi sál, með fullum skilningi á þörf
sinni og alvöntun, sendir bæn slna til
Droltins á himnum, pá veitir Guð eflir-
teUt peirri haráttu sem fram fer, og hann
pekkir alvöru og einlægni pess, sem í bar-
atlunni á. Hann gáelir að sérhverju æða-
slagi. Engin tilfinning gleði eða lirygðar
hreyfir sér hið innra með lionum, án pess
að Guð vciti pví athygli. Droltinn liefir
keypt pessa sál ósegjanlega háu verði, og
hann elskar liana með kærleika, scm
aldrei prý ur eða breytist.
Alvarleg bæn (il hins mikla læknis um
hót á meini syndarinnar, færir tilessun
Guðs. Bænin tengir oss saman og sam-
einar oss Guði. Bænin leiðir Jesúm til vor og
veitir nýtt prek, nýja náð hinni pjökuðu,
striðandi sál. Bænin uppörfar hina sjúku
til að trúa pvi, að Guð muni sýna misk-
unn sína á peim. Ljósgeislar prengja sér
inn í hið yfirbngaða hjnrta og verða ilm-
nr af lifi til lífs. Fyrir hæn var pað, að
hin'r trúuðu forðum »unnu sigur á kon-
ungsrikjum, iðkuðu réttlæti, öðluðust fyr-
irheiti, byrgðu munn Ijóna, slöklu eldsbal«
— vér munum skilja pessa hluli betur,
pegar vér heyrum um pislarvottann, sem
létu lifið fyrirtiú sinaaðpeireinmittfyrir
pennan sama kraft — »umflýðu sverðs-
eggjar, urðu styrkir, pótt áður væru peir
veikir, gerðust öflgir í stríði, stöktu fylk-
ingum óvina á fiotta.
Vér munum heyra uin pessa sigra, pegar
höfundur hjálpræðis vors, himinsins dýrð-
legi konungur, opnar hækurnar fyrir peim
sem Jóhannes talar um er hann segir:
»Petta eru peir, sem komnir eru úr preng-
ingunni miklu, og hafa pvegið skykkjur
sinar og hvítfágað pær í hlóði lambsins.
Pess vegna eru peir frammi fyrir hásæti
Guðs, og pjóna honum dag og nótt í must-
eri hans; og sá, sem i hásætinu situr
mun tjalda yfir pá. Eigi mun pá framar
hungra, og eigi mun pá heldur framar
pyrsta, og eigi mun heldur sól hrenna pá,
né nókkur hiti; pví að lambið, sem erfyrir
miðju hásælinu, mun gæta peirra og leiða
pa til lifandi vatnslinda, og Guð mun
perra hvert tár af augum peirra«.
Kristur, frelsari vor, var reyndur á all-
an hátt eins og vér, pó án syndar. Hann
lók á sig mannlegt eðli, kom fram í mann-
legri mynd, og pörf hans var hin sama og
pörf rnannanna. Hann kendi likaralegs
porsta, sem hann varð að fá svalað, og
Preytu sem hann varð að fá hvild við.
Pað var bænin til Föður hans, sem hélt
honum uppi í reynslum og prautum. Dag
frá degi var hann að finna á vegum skyld-
unnar, leitandi að týndum sálum. Hann
hafði djúpa meðhygð ineð peim, sem preytt-
ir voru og pjakaðir, og börðust við freist-
ingar og kviöa, og oft varði hann allri nótt-
inni til bænar fyrir peim.
Kristur liefir gefið lærisveinum sínum
fullvissu um, að sérstakar hænastundir séu
nauðsyulegar. Hvert einasta verk Krists
var byrjað og helgað með bæn. Hann tal-
aði við Föður Binn i bæninni alt til ævi-
loka; en pegar hann hékk á krossinm, steig
upp frá hans harmprungna hjarfa pelta
hróp: »Guð minn, Guð minn, hví heflr pú
yfirgefið mig?« Og svo hrópaði hann með
raust, sem hljómar til endimarka jaiðar-
innar: »Faðir, i pínar hendur fel ég minn
anda«. Prek lil að leysa af hendi hinar
daglegu skyldur fæst fyrir bæn til Guðs
pegar vér lklæðum oss skrúða helgunar-
innnr. Stundirnar, sem Jesús dvaldi á næt-
urnar á fjallinu eða óbygðinni í bæn til
Föður síns, var nauðsynlegur undirtrún-
ingstimi undir pær reynslur, sem hann
vissi að mundu mæta sér við störf ilags-
ins. Hann fann pörfrna á nýjurn slyrk bæði
fyrir sál og líkama, til pess að geta sigr-
ast á öllutn freistingum Satans; og peir,
sem leitast við að feta í fótspor Krists,
verða að finna pessa sömu pörf.
Hinum kristna er boðið aó koma með
alt, sem honutn liggur á hjarta fram fjrir
Guð í bæninni og vera i innilegu samfé-
lagi við hann fyrir lifandi trú. Droltinn
hefir boðið oss að biðja og segir, að liann
skuli heyra bænir peirra, sem reiði sig á
lians mikla mátt. Hann hciðrast í peim,
sem hafa samband við hann og framkvæma
hans verk með trúmensku. Hann gefur sinn
fiið öllum peirn, sem treysta honum alger-
lega. Hönd hins Almáftka er útrétt til að
styðja og leiða oss áfram og upp á við.
Skunda áfram, segir Drottinn. Eg pekki
alla pína aðstöðu, ég skal senda pér hjálp.
Haltu áfram að biðja. Treystu mér. Pað
er mínu nafni til heiðurs, að pú biöjir,
og pú munt öölast. Eg mun heiðrast fyrir
augum peirra, sem vilja pér illt. Peir munu
komast að raun um, að sannleikurinn
vinnur dýrðlegan sigur. wSérhvað pað,rer
pér beiðist í bæninni trúaðir, munuð pér
öðlast«. E. G. W.