Ljósvakinn - 01.11.1926, Síða 26

70
LJÓSVAKINN
systra, hætti okkur við að vilja hafa það,
sem best var, ef einhver munur var. Pessi
sama tilhneiging gerði vart við sig hvort
sem það var sælgæti eða eitthvað annað,
sem um var að ræða. Vera má að þú hatir
ekki verið svona, en ég man, að svona var
ég, ég reyndi alt af að ná í það besta
lianda sjálfum mér, vitanlega gerum við það
ekki á sama hátt nú, siðan við urðum eldri
en ef til vill er þó sjálfselskan ekki minni
hjá okkur nú en þegar við vorum börn.
I*egar mynd er tekin af hóp manna, þar
sem við erum einnig með, og sýnishornið af
myndinni kemur, að hvaða andliti leitum við
þá fyrst? Besta vinar okkai? Eða nágrann-
ans? — Nei, alls ekki! Við leitum að okkar
eigin andlitsmynd, og fyrst þegar við höfum
skoðað hana nákvæmlega, lítum við á hinar.
Hvað er það, sem orsakar það, að við
ryðjumst áfram og því nær troðum aðra
undir þegar við erum að komast um borð í
skip, upp í vagn, jáinbrautir eða önnur flutn-
ingatæki, inn á ýmsa fjölmenna samkomu-
staði o. s. frv.? Við verðum að svara þessu
hver fyrir sig.
Til þess að ekki sé það út á mál vort að
setja, gætum við þess nákvæmlega, að segja
»þú og ég«, en ekki »ég og þú«, en þegar til
veruleikans í lífinu kemur, hætlir okkur við
að segja jafnan »ég« fyrst.
Hvað orsakar það, að við getum eytt 50 kr.
í einn eða annan óþarfa handa sjálfum okkur,
en timum varla að sjá af einni krónu til ein-
hvers góðgerðafyrirtæbis? Hvernig stendur á
þvi að heimilisfaðir eyðir stundum mest öllu
vikukaupi sínu i óþarfa fyrir sjálfan sig, en
lætur heimilisfólk sitt liða skort?
Þannig er hægt að halda áfram að lelja
upp ávexti sjálfselskunnar. Hún er í raun
og veru rót flestra galla vorra. En þrátt fyrir
það að sjálfselskan heflr búið í oss frá blautu
barnsbeini og þrátt fyrir að hún heflr ef til vill
stjórnað flestum athöfnum vorum á fullorð-
insárunum, er þó mögulegt að vinna sigur
á henni fyrir Krist. Til eru bæði menn og
konur, sem barist hafa harðri baráttu á
þessu sviði og unnið sigur. Pað er bægt að
benda á menn sem áður voru þröngsýnir,
sjálfselskufullir og lifðu einungis fyrir sjálfa
sig, en lifa nú fyrir aðra. Þeir eru nú fúsir
að Iáta á móti sér alt, sem óþarfi getur tal-
ist, já, jafnvel að takmarka sínar eigin þarfir
til þess að geta bætt úr annara skorli. Því
nær hvert skip, sem fer um heimshöfin
flytur eitthvað af þessum mönnum og kon-
um úttil heiðingjalandanna — óeigingjarnar
sálir, sem leggja sig i sölurnar fyrir þá, sem
ekki þekkja Iírist. Óhöggnir steinar sýna
síðasta hvíldarstað margra þessara kristni-
boða sem hafa látið sitt líf, til þess að aðrir
gætu lifað.
Þegar sjálfselskan er horfin, hefir lífið
tekið algerlega aðra stefnu. Vort eigið »Eg«
lútir í lægra haldi, vér keppum eftir því að
hjálpa öðrum, á heimilinu, í nágrenninu,
já, í öllum heiminum. Það var þessi andi,
sem Jesús frá Nazaret stjórnaðist af — hann
sem á að vera fyrirmynd vor og leiðtogi.
Hann gekk um kring og gerði gott, en hann
hafði hvergi höfði sinu að að halla. Lif
hans var gefið í þjónustu annara.
C. L. P.
blað S. D. Aðventista, kemur út í þremur heftum á næsta ári.
Árgangurinn kostar 2 kr. 75 aura. Gjalddagi fyrirfram. Útg:
Trúboðsstarf S. D. A. Ritstjóri O. J. Olsen. Pósthólf 262. Af-
greiðslumaður: J. G. Jónsson, lngólfsstræti 19 — Reykjavík.
PRENTSMIÐJAN GUTENBERG