Kennarinn - 01.04.1900, Síða 1

Mánaðarrit til notkuriar við ujrpfrœðslu barna l simnudagsslcólum
og lieimahúsum.
3. árg. MINNEOTA, MINN, APRÍL, 1900. Nr. 6.
FERMINGIN.
VíDnst í söfnudura vorum fcr férmingarathöfnin fram um f>otta Joyti
ársins. Eermingardagurinn or jafnan sannheilagur dagur fyrir alt sann-
trúað safnaðafólk. Og ]>að er i'átt, sem hefur jafn-inikil og góð áhrif s'i
menn eins <>g pað sið vera heyrnarvottur að hinni “góðu játningu’’ ung-
monnanna og sjónarvottur að handaban<iinu liátíðloga, pegar ungmenn-
ið gefur prestinum við altarið liöndsína upp á ]>að, að ]rað skuli standa
stöðugt í sínum skirnarsáttmála alt til sinnar dauðastundar,
Og börnin oru oinlæg og hreinhjörtuð og staðráðin i að elska frels-
arann og fyigja honum alla. æíi.
Og liinir éldri, som petta sjá og heyra. komast við og fara að liugsa
til síns fermingardags; sorg sker pá hjartað, pví heitið liefur verið
illa haldið og maðurinn er ekki lengur saklaus eins og liann var á
fermingardegi. “Gerðu suig aftur sem áður ég var, alvaldi guð, meðan
æskan mig bsir”. Svona fer snargur að biðja, og jafnframt minnast
peirra orða frejsarans: •‘Sannlega segi eg yður, hver sesn ekki meðtek-
ur guðs ríki eins og barn, mun aldrei pangað koma.” En bænin gerir
mann aftur að barssi og trúin tekur burt sektina og gerir mann sak-
lausan. Maður er aftur orðinn barn og gengur barnslega glaður og sæll
inn að altarisgrátunum, krýpur niður með fermingarbörnunum og meðtek-
ur sakrariienti líkamans og blóðsisss.
En pö eru nokkrir peir. sem lcaldir standu hjá pegar börnin játa elsku
sína ril Jesú og trúaðir ne\ ta ldíldmáltíðar lians, nokkrir sem glatað hafa
sinni barnatrú og forsniá nú náð lians. “Faðir, fyrirgef þeiin, pví
peir vita ekki livað peir geht,”
Guð blessi fermingarbörijin vor og geii peim staðfestu í þeirra trú peim
il sáluhjálpar.