Kennarinn - 01.04.1904, Side 3

klíK’N'AklNN
2 7
KÆRU BÖRN! Munið að trúa á drottin Jesúm, elska hann og hlýöa.
Gleymið ekki þeirri óhamingju, sem þiö áreiðanlega ratið í, ef þið gleymið hon-
um, látið tæla ykkur á burt frá honum og koma til þess að verCa á móti Jesú.
Hugsið sérstaklega þessa viltu um það alt, sem Jesús hefir gert fyrir ykkur, tij
þess að frelsa ykkur frá öllum ykkar óvinum, svo að þið getið sigrað og verið
sæl hjá honum.
,,Meðan Jesú minn eg lifi
raig lát aldrei gleyma þér,
hönd þín mér á hjarta skrifi
hugsun þá, sem dýrust er.
Jeg bið, þar þá játning set:
Jesús minn frá Nazaret
er sú hjálp, sem æ mig styður,
er mín vegsemd, líf og friður. "
Sb. 154.
--->—<------
Páskadag — 3. Apríl.
Hvaða sunnud. er í dag? Hvert er guðspjallið? Upprisa Jesú. Hvar
stendur það? Mark. 16, i—S.
Hvert er niðurlag faðir-vorsins? Því að þitt er ríkið, mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen. Hvernig útskýra Fræðin ,,amen"? Eg skal vera viss um,
að slíkar bænir sé föðurnum á himnum þóknanlegar og verði bænlieyrðar, þvf
hann helir sjálfur boðið oss þannig aö biðja og oss bænheyrslu heitið. Amen,
amen, það þýðir ; já, já, svo skal verða.
Hver voru efni og minnist. lex. fimm síðustu sd.? Hvar stendur aðal-lex.
á sd. var? 1. Hver sat á hvítum hesti? 2. Hvernig var útlit lians og þeirra, sem
með honum voru? j. Hvað var skrifað á skikkju hans?—Hver var biblíus-lex.
ásd.var? Hver minnist ? Hver lex., sem læraátti?—Hver er biblíusögu-lex. í
dag? Ji’siís iimiiiyiiifas/. Hvar stendur liún? Matt. 17, 1—9. Lúlt. 9, 28—36.
(15. lex. í B. St.) Minnist.: þessier minn efskulegi souur, semei' hefi velþiknnn
ii: itlýðió jh'r honum. Lex., sem læra á: ViS cigiun aS heyra orðJerni ot> /i/ýða
/ioiiiiiii hér. og við ei^i/il/ að likjast /iiiiiiiin í dýrð haiis síðar.
Hver er aðal-lex. í dag? Hvar stendur hún? Lesum hana á víxl. Les
upp minnistextann.
VKRÐUGT EU ÞAÐ SEÁTRAÐA I.AMBH).
Opinb. 5,9—14. Minnist.: 12. v.
r.ox. er lofsöngur stórkostlegri en orð fá lýst. Byrjar við hásæti guðs á
himnum, færist æ leugra út frá því á alla vegu til æ fleiri og fleiri, eins og
hver lofsöngshringurinn eða söngflokkshringurinn taki við af öðrum og
llytji sönginn til næsta hrings æ lengra og lengra, þar til öll tilveran er orðin
einn söngflokkur, ómælilegt syngjandi haf umhverfis hásætið; flyst svo aftur sem
æ vaxandi söngatda inn að hásætinu og endar þar með amen þeirra, sem hófu
sönginn. — A vel við, að jiessi lofsöngs-lex. sé á páskad.; Jiví sannarlega er hann
mesti lolsöngsdagur ársins, og aldrei ætti lofsöngur safnaðar dr. að vera meir
fullróma en þá. — Lex. mætti heita: /ofsöngur /aiii/iinu tii i/ýrðar. Tilefni
söngsins sést af fyrra parti kap.: Jóh. sá guð á liásæti sínu með bóktell inn-
siglað í hægri hendi (1). Heyrir engil kalla hárri röddu og spyrja, hvort nokk-
ur sé þess verðugur að brjóta innsiglin og opna bókina (2). Enginn í allri til-
verunni gaf sig fram; því enginn var verðugurj^h Jóh. grætur þá (4). Þá
huggar einn öldunguriun hann og segir, að það sé einn, sem geti jiað (5). Þá
sér hann lamb koma, sem ber jiess merki, að því hafi verið slátrað. Það tekur