Mjölnir - 01.01.1902, Page 6

4
Kristur hefur gjört svo óendanlega mihið fyrir oss, og af
>TÍ að oss blöskrar oymdin, sorgin og glötunin, sem vinið
flytur þjer og þínurn.
En hverju svarar þú spurningum mínum?
„Jog get hætt, þegar jeg vil“, segja sumir, en segja
það ekki satt; það eru ekki annað en mannalœti, þeir
«ru þrælar fýsnarinnar og geta ekki hætt hjálparlaust,
fiinmitt af því að viljinn er lamaður.
Ef þú ert í þeim hóp og se.gir með glötunar-bikarinn
í annari hendinni: „Jeg get hætt, þegar jeg vil“, þá
láttu sjá að þú sjort ekki þræll og ræfill og hættu að
drekka nokkra mánuði. Pú munt þá komast að raun um,
hveisu kraptar þínir eru litlir, en byrðin þung. Leitaðu þá
til hans, sem sagði: „Komið til mín allir þjer, sem erfið-
ið og þunga eru hlaðnir, jeg mun gefa yður hvíld“.
„Mjer er ómögulngt að hætta; jeg held jeg hafi reynt
flest, sem mjer hefur dottið í hug til að losna við flösk-
una, — og allt til ónýtis. — Það veit enginn, hvar skór-
inn kreppir nema sá, sem ber hann“, segja aðrir. Peir
segja það raunar stundum til að afsaka sig, en stundum
aptur með óútmálanlegri sorg og vonleysi.
Ert þú í þcirra tölu?
Ef svo er, þá láttu ekki hugfallast, þótt þjer finnist
að þjer sje líkt farið, og manni, sem er að hrapa niður í
botnlausa gjá eymdar og örvæntingar og sjer hvergi
neitt björgunarfæri. Trúir þú að guð sjo almáttugur? Sje
Lann það þá getur hann hjálpað þjer. Trúir þú