Máni - 13.01.1917, Blaðsíða 4

4
M Á N I
Sigga búa síleiður
sýður trumbufretur.
Sauðaelginn útgleiður
enn hann vaðið getur.
*
*
Um Pétur satt ei sagt er frá,
— sízt skal réttu leyna.
Aurum flaut hann eigi á
þvi „einkarl" gaf hann Steina.
* #
*
Einar deildar-undur má
aldrei bregða vana.
Þinginu’ óvart fór hann frá
að finna geldingana.
Þaðan er honum þingmanns-blóð
þekt í æðar runnið,
mál og vit í sálarsjóð
af sama toga spunnið.
* *
*
Frestur beztur á illu er,
— á það ber að líta.
Hér kemur því af sjálfu sér
að setja fundi og slíta.
* *
*
Málavigur hristir hér
höldur þings, frá Vogi.
• Dagskrár eina af annari sker
allar í sama trogi.
* *
*
Siðast er mér af Siguröi
sagt hann fylgi æskunni,
engri háður ofstæki,
allra flokka hlunnindi.
* *
*
Af þvi vantar árbita
— undir væng ég hlera —
ómagann að oddvita
ýtar „þversum" gera.
* *
*
Skúla’ í harðri skjóma þrá
að skjóta’ og hæfa aldrei brást.
Einar hræddist holund þá
og heimtaði’ að Bjarni þýddi Faust.
Auka-þingstörf.
Drúpir nú höfði
döpur í bragði
raunamædd sýsla
Rangæinga,
því að fulltrúar hennar
fóru báðir
heim til gegninga
að hálfnuðu þingi.
Sauðir þess þurfa
að þeirra sé gætt
meira en vel
á Mörsugi.
Þá eru hátiðir
hver af annari
veðrátta stopul
og stuttir dagar.
Klerkur tíðaði
tvisvar sinnum
á hálfum mánuði
helgra jóla.
En messufært
var miklu oftar