Mánaðartíðindi kristilegs unglingafélags - 01.08.1900, Side 2
58
MANAÐARTIÐINDI.
II. ÁRG.
Sjómannalið vort.
Það er frítt lið og ágætir krapt-
ar sem á vorin leggja frá landi á
þilskipum vorum. Margir góðir
drengir fá atvinnu á þeim, og þetta
líf, sem að vísu getur opt verið
fullt af vosbúð og erfiði, og hætt-
um, en þó vel lagað til þess að
styrkja kraptana og herða ungling-
ana. En það er áríðandi að allir
sjómenn vorir, sem elska ættjörðu
vora, gæti varhuga við, að hið sið-
ferðislega líf unglinganna ekki spill-
ist eða lamist. Þetta sjómannalíf,
sem er svo fagurt og kröptugt
hefur í sér fólgnar margar hættur
Það eru hættur um borð, ef þar
á að þolast allskonar guðleysi, sið-
leysi og ruddaskapur. Ef ungling-
urinn lærir þar að blóta og ragna
og það, setn því er enn þá verra
að klæmast og guðlasta, slíkt set-
ur eitur í hinar ungu sálir. Það
eru líka hættur í landi, þegar sjó-
mennirnir koma inn áhöfnogfara
beina leið inn á einhverja drykkju-
knæpuna til þess að eyða því, sem
þeir hafa aflað og gjöra sjálfa sig
að svínum, — Það er hörmuleg
sjón að sjá unga velvaxna karl-
menn, þegar þeir koma inn, drag-
ast í 18 hlykkjunum um göturnar
fulla og frávita, eða liggja fyrir
hunda og manna fótum. Það er
sorglegt að sjá farið á þann hátt
með þenna ágæta stofn á þjóð
vorri. Og þetta gefur hræðilega
skrípamynd af sjómannastétt vorri,
og fyllir hvern þann, er ann þessu
hraustasta liði þjóðarinnar, með
kvíða og sorg. Þetta er þó sá
liluti þjóðarinnar, sem stendur þar
sem orustan er hörðust í framsókn-
arbaráttu vorri, og setn þarf því
á mestum krapti Iíkamlegum og
siðferðislegum að halda. En ef
siðleysi um borð, og drykkjuskap-
ur í landi fær að drottna, þá eru
horfurnar ekki góðar, og þá fer
að verða ábyrgðarhluti fyrir for-
eldra hinna ungu að senda sonu
sína nýfermda út í slíka spillingu.
— Það eru smámunir að missa
þá í sjóinn í samanburði við þá
hættu, að þeir drukkni í siðleysi
og drykkjuskap. — Þetta má eigi
svo til ganga. Sjómannalýður vor
verður að fyllast af nýjum anda,
lifandi tilfinningu fyrir gildi sínu
og þýðingu, lifandi trú á framtíð
þessarar stéttar, og kröptugri fram-
kvæmd til þess að hreinsa og bæta
siðferði og andlegt líf hjá sér. —
Hver kapteinn hefur ábyrgð óend-
anlega mikla á því að þetta geti
orðið. Hver háseti liefur einnig
feiknar ábyrgð gagnvart stétt sinni.
og sjerhver skipsdrengur hefur
sinn hluta af ábyrgðinni.
Sjómenn mega ekki þola, að
neinn meðal þeirra gjöri þeim
skömm til, og hver einasti sjómað-
ur allt frá skipstjóra og niður í
matsvein hefur þá skyldu að sjá
um sóma og velferð stjettarinnar.
Allir fyrir einn og einn fyrir alla
eiga að vinna að því göfuga marki
að lypta upp sjómannah'finu og