Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.04.1929, Page 5

MÁNAÐARBLAÐ K. P. U. M.
8
Ræða
við vígslu fjelagshússins í Hafnarfirði
15. Dec. 1928.
1 Kon. 8, 27—31.
Nú er hátíð í hjörtum vorum, af því að
Drottinn hefur hjálpað oss að takmarki og
litið í náð sinni til vor. Hann hefur verið í
verki með oss og látið áform vor heppnast.
Ilvernig mátti mjer þessi stund til hugar
koma, þá er jeg fyrir nærfelt 18 árum kom
hjer í Iíafnarfirði inn í litla stofu og sá þar
16 pilta saman, er þá undir leiðsögn sjera
Þorsteins Briem höfðu stofnað þenna fjelags-
skap, hvernig mátti mjer þá til þugar koma,
að jeg ætti fyrir höndum svo veglegt verk,
að vígja til fjelagsnotkunar stórt og fallegt
hús, sem rúmað gæti um eða yfir 300 manns.
En nú er það skeð og það er undursamlegt
fyrir augum vorum. Dagurinn í dag verður
ætíð merkisdagur í sögu KFUM og K hjer í
bænum. Hann mun ætíð minna á baráttu, er
lsuk með sigri; minna á áræði, sem áhætta
var að leggja út í, sem þó með árangri sín-
um sannar, að áræði byggt á trausti til
Drottins, kærleika og fórnfýsi manna, er leið
að miklum sigri. — Það var háð barátta áð-
ui en lagt var út í þetta fyrirtæki. Vantrúin
í brjósti voru sagði: „Það er óvita æði, að
leggja út í slíkt fyrirtæki, fjelausir og alls-
lausir, fátækir og fáir, með þó nokkurn mót-
straum á móti yður! Trúin sagði: Er Drottni
nokkuð ómáttugt. Getur hann ekki hjálpað?“
Skynsemin kom þá fram og sagðí: Jú að vísu
er Guði allt megnugt, en samt má ekki óskyn-
samlegt oftraust komast að, það er að freista
Drottins. Það verður að byggjast á viti. Hvað
eigið þjer til að byrja með; ekki 4. hluta
þess, sem með þarf og hvernig fer svo? —
Trúin varð lágróma: „Jú, það er mikið satt
i því er skynsemin segir. En ef Guð er með
oss, hver getur þá verið á móti oss“. Og
vantrúin greip fram í: „Já, en er það víst að
Cmð sje með?“ — Þörfin steig þá fram og
sagði: „Það er lífsspursmál fyrir þenna fje-
lagsskap. Án húsnæðis er það dauðadæmt“.
Trúin sagði: „Þetta er málefni Guðs. Hann
hefur kallað oss og gefið þetta hlutverk, get-
ur hann ekki gefið luis?“ Vantrúin sagði:
„Jú, en hann notar hjálp manna. Fæst hún?“
— Þá kom fórnfýsin og sagði: „Jeg er full-
tvúi margra, og þeir eru reiðubúnir, ef menn
þora að byrja“. — Þá sigraði trúin og bænin
steig upp. Svo fæddist áræðið, og varð að á-
formi og trúin sagði: „Svo byrjum í Guðs
nafni“. Og það var byrjað. Og fulltrúi
margra, fórnfýsin, varð ekki til skammar.
Undursamlegur velvilji kom fram í verki hjá
bæði innanfjelagsfólki og mörgum utanfje-
lagsvinum. Já, ennþá meira en vjer höfðum
í vantrú vorri látið oss til hugar koma. Og
nú vígjum vjer húsið í nafni Drottins, sem
vissulega hefur heyrt bænir vorar og vakið
upp marga óvænta hjálp, og er megnugur að
launa hverja velgjörð, sem málefni hans
hefur verið sýnd. Drottins heilaga nafn hvíl-
ir fyrst og fremst hjer yfir. — Þegar Salo-
mon hafði reist musterið, játaði hann:
„Himnanna himnar taka þig ekki, hve miklu
síður þá þetta hús. Augu þín sjeu opin yfir
þessu húsi dag og nótt“; Davíð faðir hans
hafði áður sungið: „Ef Drottinn byggir ekki
húsið, erfiða smiðirnir til einskis. Og ef
Drottinn vakir ekki yfir staðnum, vaka verð-
irnir til einskis“. — Svo bað Salómon um að
nafn Drottins rnætti þar búa. — Og það er
það sem vjer einnig viljum biðja um í dag í
þessu nýja húsi. Ó, að nafn Drottins mætti
ávallt búa hjer. Þá er þetta öruggur staður.
Ó, að það mætti komast inn í meðvitund
allra og sjerstaklega æskulýðsins: 1 þessu
húsi býr nafn Drottins. Og' að þeir, sem
hingað koma, mættu koma með þeirri lotn-
ingu, seni sæmir þeim stað, þar sem nafn
Drottins býr. Ó, að Ijóminn af guðs heilaga
nafni mætti skína út frá þessu húsi og fyrir
það starf, sem hjer fer fram, mætti guðs
nafn helgast í þessum bæ. Þetta hús veri þá
fyrst og fremst helgað: Nafni Drottins vors
og frelsara Jesú Krists og orði náðar hans.
Þetta hús sje því næst sem griðastaður fyrír