Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.10.1935, Qupperneq 9

55
MANAÐARBLAÐ K. F. U. M.
sem þú vildir ekki vera stadd.ur, ef Drott-
inn væri að koma.
Pessi orð eru eptirtektarverð og lærdóms-
rík fyrir öll Guðs börnr Að hafa þau í huga
er leiðbeinandi hjálp undir ýmsum kringum-
stæðum lífsins. Pau ættu að hjálpa oss ti!
að vera vakandi og biðjar.di þ'órar Dx-ottirs
svo að á oss rætist orðxn í Sáím. 34, 23: »Drott-
fx’elsar líf þjóna sinna, enginn sá, er leitar
hælis hjá honum', nxun sekur dæmdur«.
En þú maður, sem lifir enn í andstöðu
við Drottinn, lifir enn í syndum þínum eða
þá við fölsk trúarbi’ögð eins og spiritisma,
guðspeki eða a.nnað, sem ekki byggir á end-
urlausnarverki Krists :— blóðfórn hans —;
hvað hugsarðu, að nota ekki þennan dýrmæta
náðartíma og fá fyrirgefning syndanna, með-
an hana er hægt að fá. Vogax-ðu þjer að bíða,
þrátt fyrir hin alvarlegu orð, víða í Heilagri
Ritningu, að þú getir farið illa jafnvel
eilíflega illa. — Og hugsaðu ]xjer orð Frels-
arans sjálfs hjer að lútandi, þar sem hann
talar um grát og gnístran tanna og annað
slíkt, sem hlutskipti þeirra er höfnuðu náð-
inni — friðþægingunni — vegna hjegómlegrar
hugsunar sinnar, fordildar eða. þá blátt áfram
rangsleitni. Athuga þessa ritingarstaði, sem
innihalda Krists eigin orð: Matt. 13, 47—50;
Matt. 22, 10—13; Mark. 8, 34—38; Mark. 9,
42—50; Lúk. 12, 36—40.
13. kapítulinn í Markúsar guðspjalli endar
svo, þar sem Jesús er að tala: »— svo skuluð
þjer og vaka, þvi að þjer vitið ekki hvenær hús-
bóndjnn kemur, hvort að kveldi eða um mið-
nætti, eða um hanagal, eða að morgni, að
hann hitti yður ekki sofandi, er hann kemur
skyndilega. En það senx jeg segi yður, þao
segi jeg öllum: Vakiðk
Eb. Eb.
------—> <-> <•--
Pegar lífið talar.
eptir RagnvalcL Indrebö.
Á svölum gistihúss nokkurs á vesturlandi,
sat útitekinn, ungur maður, laugardagskvöld
eitt í byrjun júlímánðar. »Kári F. skrifstofu-
maður frá Osló« hafði hann ritað í gestabók-
ina. Hann hafði farið einn fótgangandi yfir
fjöllin og átti nú fáa daga eptir af sumar-
leyfinu. Hjer ætlaði hann að slóra í tvo daga
í gistihúsinu og hvíla sig, og halda svo apt-
ur heim að ski’ifboi’ðinu.
Hann hafði sjeð margt fagurt og tilkomu-
mikið á leið sinni, en útsýnið þaðan, sem
hann nú sat, virtist honum þó taka því öllu
fram, er hann hafði áður sjeð. Petta var í
fyrsta skipti, sem hann sá vesturlenzkan dal
Hann hafði aldrei sjeð jafn ferskan og frjóan
gróður eins og grasið hjer og skógana upp
eptir öllum hlíðunum. Og enga jafn himneska
feguið hafði hann sjeð, eins og sólarljómann á
snækrýndum' fjallatoppunum. Töfrandi lita-
skraut speglaðist í glampandi sljettu vatn-
inu, og lágvær niður barst að eyruni frá lækj-
um og árn, sem fossuðu niður fjallshlíðarnai’.
Pessi niður truflaðií ekki kyrrðina að neinu
leyti, heldur gaf henni líf. Pað var engu lík-
ara en að allt umhverfið færðist nær og vildi
hvísla einhverju að manni.
Einir tveir aðrir sátu á svöl.unum og horfðu
yfir byggðinæ Sumir gestanna voru úti að
ganga, en inni heyrðist einhver vera að leika
á slaghörpuna.
Ferðalangar. Ojá, þeir voru þarna sarnan-
komnir með farangur sinn og ljcsmyndavjel-
ar, hver á sinni leið. Peir rnátu sennilega
hver a(nnan eptir klæðnaði, farangri og fram-
ferði, optast nær. Pað var víst sjaldgæft að
hugað væri að því, sem væri inni fyrir hinu
margbi-eytta og álíka ytra útljti; þess var
sjaldan gætt að þetta væru menn, hver með
sín ytri og innri einkenni. Peir voru flestir
komnir frá því, sem þeir ætluðu að hverfa
að aptur. Nú voru þei.r frjálsir eins og fugl-
arnir um stund og sýndust glaðir í lund. En
hver vissi hvernig þeim leið þar, sem þeir