Tákn tímanna - 15.11.1918, Qupperneq 3

TÁKN TÍMANNA
11
Þannig átli manns-sonurinn að verða
upphafinn, »til þess að liver, sem á hann
trúir, ekki glatist, heldur hafi eilíft 1 íf«.
Nikódemus skildi þetta víst aldrei bet-
ur en þann dag, er hann hjálpaði til að
taka Jesúm niður af krossinum og draga
naglana úr höndum hans. Þá varð það
skýrl fyrir honum : »IJað'var þá á þenn-
an hátt, sem vér áttum að frelsast, það
var um þelta, sem hann talaði og skýrði
fyrir mér nóttina forðum — nú skil eg
það, að dauði hans átti að vera líf fyrir
mig, blóð hans endurgjald fyrir synda-
sekt mína«.
Vinur — þar getur þú einnig fundið
livíld og frið. Líltu á það Guðs lainb,
sem ber heimsins synd — einnig þína.
Lögmál og fagnaðarboðskapur.
Það er einkennilegl að heyra sumt
fólk tala um þelta efni, þ. e. a. s. það,
sem yfir liöfuð skiftir sér af slíku.
Fjöldinn hefir þá liugmynd, að á tima
liins nýja sátlmála, tíma fagnaðarboð-
skaparins, höfum vér ekkert með lög-
mál að gera; það liafi til fulls verið af-
numið með dauða Iírists. Og nefni
einhver lögmálið, er undir eins kallað:
»13ókslafsþrældóinur«. En sagðisl ekki
Kristur sjálfur vera kominn til þess að
afnema lögmálið? Jú, þannig lesa að
visu margir ritninguna. En hann sagð-
isl vera kominn lil þess að fullkomna
það. Matt. 5, 17.
Að fullkomna og al'nema er tvent mjög
svo ólíkt. Að afnema er sama sein að
nema úr gildi; en að fullkomna er að
bæla því við í fari hvers eins, sem vant-
ar á að uppfy]|a þær kröfur, sem lög-
málið setur. Þetta finst mér svo ein-
falt, að það verður naumast misskilið,
nema ef til vill viljandi.
En — lítum á sjálft orðið, sáttmáli.
Það bendir þó á að eitthvað sé ekki
með feldu, eitthvað sé brotið, annars
þurfi ekki sátta með. Fjöldinn viður-
kennir þó, að Kristur hafi ‘komið til að
frelsa þennan heim. En má eg spyrja:
frá hverju? Jú, frá synd auðvilað. En
hvað er synd ? Synd er lögmálsbrot.
I. Jóh. 3, 4. Ef synd er lögmálsbrot,
þá er lögmálsbrol líka synd. Ef Krist-
ur kom til að trelsa mig og þig frá
synd, þá kom hann líka lil að frelsa
oss frá lögmálsbroti, þar eð þetta er eilt
og hið sama. Vér höfum þá brotið lög-
málið, sem hlýtur þvi að vera til. Vér
förum eitt spor áfram. Væri ekkert lög-
mál til, þá væri heldur ekki synd til,
því synd tilreiknast ekki nema lögmál
sé til. Róm. 5, 13. En sé nú ekkert
lögmál til, þá er heldur ekki hægt að
syndga. En til hvers kom þá Kristur?
Af hverju þurfum vér þá að sæltast við
Guð? Og því þurfum vér meðalgang-
ara? Hvert barn sem komið er til vits
og ára, hlýtur að skilja hið ómögulega
i að tala um synd og frelsara frá henni
þar sem ekkert er að brjóta á móti.
Eg er liræddur um, að mig Iangaði
ekki lii að búa í löglausu landi. Á-
slandið þar yrði alt annað en glæsilegt.
En að búa til lögmálslausan kristindóm
og kenna fólkinu að haga sér eftir hon-
um, yrði ómögulegt.
En sleppum þessu augnablik og lít-
um t. d. á lög þessa lands. Ef allir í-
búarnir breyltu nákvæmlega samkvæmt
öllum löguin þess, þá mundu allir breyta
eins. En nú er ekki svo. Sumir gera
sig seka í að stela, sumir í að smygla,
sumir í þessu, sumir í hinu. Lögin
heimla sekt, og undankoma reynisl ó-