Tákn tímanna - 15.11.1918, Blaðsíða 8

16
TÁKN TÍMANNA
rr ....... ■....................
Tálíii Tímanua,
málgagn S. D. Aðventista, kemur út einu
sinni í mánuði. Kostar kr. 1,75 árgang-
urinn. Gjalddagi 15. okt. og fyrirfram.
Útg.: Trúboðsstarf S. D. Aðventista.
Rilstjóri: 0. J. Olsen.
Sími 498. Pósthólf 262.
Afgreiðslum.: G. G. Hjartarson.
Simi 498. Óðinsgötu 21.
ki .......... ..........-V
sem til skamms tíma hafði verið eign
skipstjóra nokkurs og lengi fylgt hon-
um á ferðum hans heimsálfanna á milli.
Fuglinn þekti ekki annað mál en fyrir-
skipanir skipstjórans. Meðan á ræðu-
höldunum stóð liafði hann verið eftir-
tektasamur áheyrandi. Þegar einn af
stjórnarmeðlimunum var búinn að halda
alvarlega ræðu um ódugnað prestsins,
tók páfagaukurinn til orða án þess að
hafa beðið sér hljóðs og kallaði eins og
hann oft hafði heyrt skipstjórann gera :
»Vinnið þið slánar, vinnið«. Ósvífni
fuglsins hafði nærri gert hann höfði
styttri, því ræðumaðurinn var til með
að framkvæma verkið, en það varð
fuglinum til lífs, að annar greip fram í
og sagði: »Páfagaukurinn hefir á réttu
að slanda, en við ekki; vinna er liið
eina sem hér dugar«. Þeir sáu, að þeir
höfðu verið alt of uppteknir með galla
prestsins til þess að sjá sína eigin.
Þeir tóku tillögu sína aftur og fóru
heim ákveðnir í að hjálpa prestinum
eins og þeir bezt gætu.
Eftir fáeinar vikur byrjaði söfnuður-
inn að blómgast. Allir fóru að vinna
eins og maurar og blessunin streymdi
inn í söfnuðinn, inn í hjörtu og heimili
safnaðarmeðlimanna. Páfagaukurinn lifði
mörg ár eftir þetta og ætíð hélt hann
áfram að kalla: »Vinnið þið slánar,
vinnið«.
Vinna hefir göfgandi áhrif á menn,
og er bezla hjálpin við hroka og að-
finslusýki.
Rauða flaggið.
Eimreiðarstjóri nokkur gaf einu sinni
dóttur sinni fallegt rautt flagg að leika
sér að, og sagði henni um leið, livað
rauði liturinn þýddi á járnbrautarspor-
inu. »Mundir þú stöðva lestina ef þú
sæir rautt flagg á sporinu?« spurði
dóttirin. »Já, vissulega«, svaraði faðir-
inn, »að halda áfram gæti haft verstu
afleiðingar í för með sér«. Þegar faðir-
inn var farinn, fór dóttirin út til mömmu
sinnar og fann hana grátandi í eldhús-
inu.
»Af hverju grætur þú, mamma mín?«
spurði liún; móðirin svaraði engu. En
þegar dótlirin sá stóra flösku á eldhús-
borðinu og fann um leið grunsamlega
lykt streyma úr flöskunni, sagði hún:
»Þú þarft ekki að segja mér það, eg
veit af hverju þú grætur; það er af því
að pabbi heíir drukkið innihaldið úr
þessari ílösku áður en liann fór af stað,
er ekki svo?«
Móðirin kinkaði kolli um leið og hún
segir: »Það fer altaf versnandi. Hann
heldur að engin hætta sé á ferðum, því
hann heldur að yfirmenn hans viti ekki
um það, en eg heíi heyrt annað, og
innan skamms mun hann missa atvinnu
sina«. Hvað gat litla stúlkan gert til
þess að aftra þessu ? Hún hugsaði um
margt, en loksins kom lienni ráð í hug.
Næsta dag, þegar faðirinn ætlaði að fá
sér sopa, áður en hann færi af stað,
fann hann rauða flaggið í flöskutappan-
nm. Viðvörun barnsins breytti þessu
hættulega áformi föðursins.
Prentsm. Gutenberg.