Tákn tímanna - 01.10.1919, Qupperneq 1

II. ár. Reykjavik október 1919. 1. tbl.
Pannig skuluö þér vita, aö þegar þér sjáiö alt þetta, þá er hann í nánd, fyrir dyruni.
Hróp til skyldunnar.
Sannarlega hefir frelsari vor, Jesús
Kristur, ætlast til þess, að meira yrði
unnið að andlegum framförum mann-
kynsins, af hálfu mannanna, en hingað
til hefir átt sér stað. Ekkert er vissara,
en að það er móti hans blessaða kær-
leiksríka vilja, að svo margir, að því
er virðist, skuli standa undir merki freist-
arans og vera þar af leiðandi uppreist-
armenn gegn stjórn og lögum drottins.
Endurlausnari heimsins ætlaðist ekki til
þess, að hans dýrkeypta arfleifð skyldi
lifa og deyja í syndum sínum. Hvers
vegna er þá hið andlega ástand mann-
anna svo bágt og horfurnar svo ískyggi-
legar? — t*að er af því að kristindóm-
ur svo margra er ekki anriað en nafuið
tómt, og þar af leiðandi vanrækja þeir
sína himnesku köllun. F'eir mörgu menn,
sem en í dag ekki þekkja guð, gætu
glaðst við kærleika hans, ef þeir, sem
nefndir eru erindrekar hans, vildu starfa
á sama hátt og Kristur gerði.
Sjá fyrirskipunina í 3. og 5. bók
Mósesar, sem ísraelsmönnum var gefin.
Þótt þeir, sem voru Guðs útvalið fólk,
ættu að vera heilagir og skildir frá þeim,
sem ekki þekktu hann, áttu þeir þó að
auðsýna hinum úllenda kærleiksfult og
bróðurlegt hugarþel. Þeir áttu ekki að
álíta hann sér minni, þó hann væri
ekki af ísrael. E*ar eð Kristur dó til
þess að allir yrður hólpnir, áttu ísra-
elsmenn að sýna hinum útlenda kristi-
lega samhygð. Þegar þeir, á þakklætis-
hátíðum sínum, komu saman til að
tala um kærleika og velgerðir Guðs, átti