Tákn tímanna - 01.11.1919, Blaðsíða 6

14
TÁKN TÍMANNA
næst æðstu. En þær ern mjög mikils
virði fyrir þá, sem kunna að nota þá
réttilega. »Alt fæst fyrir peninga«, er
venjulega sagt. Nei, það er ekki satt.
Maður getur keypt:
Mat, en ekki malarlyst,
meðöl, en ekki heilbrigði,
mjúka rekkju, en ekki svefn,
lærdóm, en ekki snild,
fegurð, en ekki yndi,
skemtanir, en ekki gleði,
félaga, en ekki vini,
þjóna, en ekki trúmensku,
gráar hærur, en ekki heiður,
rólega daga, en ekki frið.
Hj'ðið af öllu fæst fyrir peninga, en
ekki kjarninn. Fyrir peninga er hann
ekki falur.
í tölu spottaranna.
Ung stúlka sat og var að lesa í bib
líunni sinni þegar maður nokkur sagði
við hana: »Anna, þessa bók getur þú
ekki skilið; það er heldur ekki salt, sem
í henni er«. Stúlkan Ieit upp og svar-
aði: »Það er eitt í biblíunni, sem þú
fullvissar mig um að sé satt«. »Svo,
hvað getur það verið?« Anna leit í
augu mannsins og sagði: »Biblían segir,
að á síðustu dögum muni koma spott-
arar, og þú talar eins og þú værir einn
af þeim«.
Döpur stund.
— Nl.
»Eg get ekki horft á fjölskyldu mína
líða skort«, ’sagði hann við sjálfan sig,
»ef það er rangt að halda peningunum
þó svona standi á fyrir mér, þá vona
eg að Guð fyrirgefi mér það, hann þekk-
ir kringumstæðurnar«.
Meðan hann var að velta þessu fyrir
sér mintist hann orða konu sinnar er
hún sagði: »Það er þungt að líða skort,
en þó er annað til, sem er miklu verra«.
Hann var gagntekinn af öllum þess-
um hugsunum, og flýtti sér nú sem
mest hann mátti á eftir kaupmanninum,
stóð að vörmu spori við hlið hans og
rélti honum bókina.
»Þakka yður fyrir«, sagði hann og
sneri sér við, »eg tók ekki eftir að eg
misti hana, eg er yður mjög þakk)átur«.
»Þér hafið líka fulla ástæðu til þess«,
svaraði Róbert í hálfum hljóðum, það
var nærri að mér komið að skila henni
ekki.
»Það hefði verið óráðvendni«, svaraði
kaupmaður Griem og breylti málrómn-
um.
»Já, en það er sárt að vera gjald-
þrola, heyra böinin grátandi biðja um
mat og hafa ekkert til að gefa þeim«.
»Þér eruð þó víst ekki svo illa stadd-
ur«, sagði kaupmaðurinn mjög alvar-
legur.
»Það er því miður alt of satt, eg lief
gengið alvinnulaus nærri tvo mánuði
og hvergi getað fengið vinnu, eg sneri
inér einnig lil yðar fyrir nokkruin dög-
um«.
»Ó! nú inan eg eftir yður; mér fanst
eg hefði séð yður fyr«.
»Eg get ef til vill úlvegað yður vinnu«.
»Hvað eg væri yður þakklátur ef þér
gerðuð það«.
»Verkstjórinn minn veiklist í gær,
viljið þér taka starf hans að yður?«
»Eg þakka yður innilega fyrir«.
»Þá komið þér í fyrramálið. Hér haf-
ið þér nokkuð til bráðabyrgða«, sagði