Tákn tímanna - 01.12.1919, Page 4

20
TÁKN TÍMANNA
friði. Hann stóð upp og talaði lil storms-
ins á Genezarets vatni, og hann breytt-
ist i hæga golu. Hann fór inn i her-
bergið í húsi Jaríusar, þar sein stúlkan
lá dáin, rak hinn hávaðasama hóp út,
kallaði stúlkuna til lífs aftur, og færði
frið og gleði inn í hin sorgþrungnu
hjörtu foreldranna og systkina. Hann
leit á hópinn, sem færði hórkonuna til
hans, til þess að hann dæmdi hana, og
þegar hann hafði sent hópinn burtu
með því að rita misgerðir hans i sand-
inn, sneri hann sér meðaumkvunarfuli-
ur að konunni og færði henni fyrir-
gefningu og frið.
í lífi hans birtist friður, sem heimur-
inn ekki gat skilið, þótt sjálfur væri i
hættu gat hann rélt hönd sína út
og læknað eyru ofsækjandans. Smánar-
orð falskra vina og háð óvinarins höfðu
jöfn áhrif. Engin reiðisvipur sást á and-
liti hans, þegar skipunin gekk út um
að húðstrýkja hann, heldur ekki þegar
verkið var framkvæmt. Þyrnikórónan,
sem selt var á höfuð hans með ómild-
um höndum, kom ekki tungu hans til
að mæla eitt einasta óvingjarnlegt orð.
Og þegar vaiir hans loksins hreyfðust
undan kvölunum á Golgatha, þá heyrð-
ist bæn fyrir óvinunum.
Er það mögulegt, að þessi undursam-
legi friður, sem birtist í lífi hans, einnig
geti gert vart við sig í lífi barna hans?
Án efa, því hann gaf lærisveinum sín-
um eftirfarandi loforð: Frið læt eg eftir
hjá yður, ekki eins og heimurinn gefur
gef eg yður. Hjarla yðar skelfist ekki
né hræðist. Jóh. 14, 27.
Páll bað lærisveina sina um að láta
frið Guðs sigra í hjörtum þeirra. Ko). 3,
15. Þegar Jesús hugsaði um hið háleita
kall föðursins, gátu afleiðingarnar ekki
vakið neinar hræðsluhugsanir hjá hon-
um. Musteri sálar hans var svo uppljómað
af skæru ljósi frá hæðum, að engar
jarðneskar mótbárur gátu orsakað myrk-
ur eða truílað frið hans. Ósk Guðs er,
að börn hans einnig nú lifi svo, að lif
þeirra eins og líf frelsarans fyllist gleði
og friði, sem er æðri öllum skilningi.
Fil. 4, 7.
Gagnvart slíkri gleði varð hin nag-
andi sorg, sem svo oft reyndi að gera
að engu gleði Jesú að vikja og kvíðinn
sem vildi ræna sólargeislunum í lífi
hans að hverfa að eilífu. Þessi háleita
gleði hvíldi á kraíti hins hæðsta, eins
og líka stendur skrifað: »t*ú afrekar æ-
varandi frið, þess vegna treysta menn
á þig«. Es. 26, 3.
Heimurinn mun sjá kraft þennan í
lífi sannkristins manns, en ekki skilja
hann. Farísearnir sáu hann í lífi Krists
og margir furðuðu sig stórum, ér þeir
sáu hina háleitu tign, sem ætíð birtist
i öllu lífi hans og framkvæmdum. Líf
hans var eitt mikið starf, en ekkert var
framkvæmt í flauslri. Enginn ótti gat
komið honum til að hraða sér meira
en hann var vanur. Um Guðs fólk
stendur: »Sá sem trúir er ekki óðlátur«.
Es. 28, 16.
Guðs reiði.
— — — Eg vil tala vel um Guð, og
eg vil segja: Guð hefir aldrei verið
reiður nokkrum manni. Hvernig eigum
vér þá að úlskýra reiði hans? Fað
skaltu heyra:
Maður nokkur átti fimm börn. Svo
kom hálsveikin og lók eilt þeirra. Hann
brældi hús sitt með brennisteini og sótt-
hreinsaði það sem liann gat, En árið