Tákn tímanna - 01.12.1919, Page 6

22
TÁKN TÍMANNA
»Sjáum nú til«, sagði hinn; »þér verzl-
ið með hatta og viljið auðvitað hafa
dálitirfn hagnað á hverjum hatti, sem
þér seljið«. »Já«.
»Og alt, sem stuðlar að því að afla
yður skiftavina og gerir þá færari um
að kaupa af yður, er yður til hagnað-
ar, eða er ekki svo?« »Auðvitað«.
»Og alt, sem stuðlar að því að menn
eru ánægðir með gamlan og slitinn hatt
er tjón fyrir yður?«
»Já«.
»Jæja, ef við gengum nú t. d. eftir
götunum hérna niður við höfnina,
mundum við mæta tugum manna með
gamla- og rifna hatta, sem hefðu átt að
vera komnir i eldinn fyTÍr mörgum ár-
um. Hvers vegna ætli þessir menn komi
ekki til yðar og kaupi sér nýjan hatl?«
bÞví er fljótsvarað; þeir hafa ekki
efni á að kaupa sér nýjan hatt«.
»Mun nú ekki áfengið vera helzta or-
sök þess að þessir menn ganga með
tóma vasana og missa svo virðinguna
fyrir sjálfum sér, að þeim stendur á
sama hvernig þeir ganga lil fara?« »Jú«,
svaraði hattarinn, »og hér er dálítil fjár-
upphæð til eflingar bindindismálinu.
Eg hefi beðið ósigur«.
Talaðu ætið sannleikann.
Tólf ára gamall drengur átti einu
sinni að vera þýðingarmikið vitni í máli
einu. Þegar búið var að yfirheyra dreng-
inn, sagði einn af málafærzlumönnunum:
»Faðir þinn hefir talað við þig og lýst
fyrir þér hvernig þú átlir að tala, ekki
svo?«
»Jú«, sagði drengurinn. »Það er á-
gælt«, sagði málfærzlumaðurinn. »Segðu
oss nú nákvæmlega hvernig faðir þinn
sagði þér að vitna«.
»Ja-á«, sagði drengurinn lítillátlegur.
»Faðir sagði mér, að málafærzlumenn-
irnir mundu reyna að flækja mig í vitn-
isburði mínum, en ef ég reyndi að vera
mjög gætinn og segði að eins saonleik-
ann i öllum atriðum, mundi ég geta
sagt rétt frá i hvert skifti«.
Ábraham Lincoln.
Abraham Lincoln var fæddur 12. feb-
rúar 1809 og átti fátæka foreldra.
Fyrst reistu þau bú í fylkinu Kentu-
ky. Þar var þrælahald, og hefir Lin-
coln eflaust orðið að sjá hina ómann-
úðlegu meðferð, sem þeir urðu að
þola. Síðan flnttu foreldrar hans til
Spencer í Indíanafylkinu. Faðir hans
hjó tré í skóginum, sem liann bygði sér
hús úr, og varð drengurinn að hjálpa
lionum, eins og hann hafði krafta til.
Móðirin kendi honum að skrifa en lagði
sérstaka áherzlu á kristindómsfræðslu,
enda var það aðalmentunin, sem hann
naut í æsku, og trúmaður mikill var
hann alla æfi. Hann misti móður sína
10 ára gamall og syrgði hana mjög, og
mintist liennar ávalt með innilegri lotn-
ingu. Faðir hans kvongaðist aftur, og
Lincoln var svo lánsamur að eignast
góða sljúpu. Næslu árin eftir fékk hann
nokkra mentun, en þó er sagt, að allir
þeir dagar samantaldir, sem Lincolti
naut skólanáms, muni varla heilt ár.
Seinna flultu þeir feðgar til Illinois,
bygðu sér þar nýtt hús, ruddu landið
og girtu það með staurum. IJegar Lin-
coln var kosinn forseti, smánuðu mót-
stöðumenn hans hann með því að kalla