Tákn tímanna - 01.12.1919, Side 8

24
TÁKN tímanna
búa til eggjaköku, þá held ég að ég geti
farið, en ég get ómögulega borið heilan
líter af mjólk heim«. »Jæja«, sagði ég,
»fáðu þá bara hálfan líter, en mundu
eftir því, að ég þarf helzt að fá heilan
líter«.
Þegar hann kom aftur, sagði hann:
»Ég fékk hálfan líter hjá afa, en ég helti
dálitlu niður þegar ég fór yfir lækinn.
Ó, hvað ég er þreyttur í handleggnum«.
Ég var svo heppin að ég átti svo
mlkla mjólk til áður að ég gat búið til
eggjaköku; en þegar búið var að borða
var ekkert eftir handa mér eða Lárusi.
Þegar hann spurði, hvort ég hefði gleymt
sér, sagði ég, að ég hefði ekki haft
nóga mjólk til að búa til eggjaköku
handa öllum, svo að hann og ég gæt-
um nú ekkert fengið. Aumingja Lárus.
Honum lá við að gráta, en hann
reyndi að stilla sig. Daginn eftir kom
hann til mín og sagði: »Mamma, viltu
ekki að ég sæki mjólk fyrir þig i dag,
ég held að ég geli borið hana«. B^að
er gott«, sagði ég, »en þú verður svo
lengi, að ég er hrædd um, að þú verð-
ir ekki kominn aftur þegar ég þarf að
brúka hana«. »f*ú skalt nú bara vita«,
sagði hann, og áður en ég almennilega
vissi að hann var farinn, stóð hann við
dyrnar með tvo lítra af mjólk.
»Hérna, mamma«, sagði hann heldur
en ekki upp með sér, »ég hefi ekki helt
einum dropa niður! Því horfir þú svona
á mig, mamma ?«
»Ég er að gá að lata drengnum, sem
fór að sækja mjólk í gær; ég sé hann
hvergi«, svaraði ég.
»Hann finnur þú aldrei, hann drukn-
aði í læknum. Nær sem þú þarft hjálp-
ar við, skaltu kalla á mig«.
Svona skildist Lárusi fyrst, að einnig
hann varð aö hjálpa til í húsinu«.
»Gott og vel«, sagði frú Brown í því
hún gekk út, »en ef ég færi svona að,
mundu nágrannarnir segja, að ég svelti
Harald«. »Auðvitað mátt þú búast við
útásetningum«, svaraði ég, »en slíkt ætti
nú engan að saka«. M. E. W.
Draumspekingurinn.
Vér höfum allir lesið, hversu erfitt
það var oft fyrir hina voldugu konunga
í fornöld að fá menn, sem gátu ráðið
drauma. Þó er sagt frá Skotlending
nokkrum, sem nýlega var svo heppinn
að eiga slíkan draumspeking í ætt sinni.
Að þýðing draumsins hafi verið rétt, er
víst ekkert efamál. Verkmaður við skipa-
kví eina sagði konu sinni frá undarleg-
um draum, sem hann hafði dreymt urn
nóttina. Hann þóttist sjá fjórar rotlur,
sem koinu til hans í halarófu. Fyrsta
rotlan var mjög feit, tvær þær næstu
voru magrar, en sú seinasta var blind.
Maðurinn var mjög hugsjúkur yfir,
hvað þelta mundi þýða, því það var
venjulega álitið óheillamerki að dreyma
rottur. Hann sneri sér til konu sinnar,
en vesalings konan gat ekkert hjálpað
honum. Sonur hans, skarpskygn lítill
hnokki, hafði lika heyrt drauminn og
bauðst nú til að þýða hann. »Feita rott-
an«, sagði hann, »er veitingamaðurinn
sem þú heimsækir svo oft, mögru rott-
urnar tvær eru manna og eg, en blinda
rottan er þú sjálfur, pabbi«.
»Því enginn reynist fyrir það þó hann
lofi sjálfan sig, heldur sá, sem lofstír
fær af Drottnk.
Prentsmiðjan Gutenberg.