Verði ljós - 01.04.1901, Blaðsíða 1

ifpw kf*aiií](n(á©iraii ©g kHsftSQesoiiQ MCMIk'i
1901.
II
APRIL.
4. blað.
„í stað þeirrar gleði, sem hann átti kost á, þoldi hann kross-
festingu og mat einkis þótt hann smáuaður væri“ (Hebr. 12, 2).
Jöstusdlmur.
(Salve mundi salutare).
FrumkveBinn á latinu af B o r n li a r ð i í'rá Clairvaux.
(ÍBlenzUaður eftir þýðingu Grundtvigs: „Hil dig, Frelser og Forsoner“).
(OÚ minn drottinn þyrmim krýndi, Djúpt úr œðum inst frá hjarta
þann er heiður ver'óld sýndi, undin ftœðir þín hin hjarta,
lcranz ég vil um Jcrossþinn ftétta, nógu sterk livern klett að kljúfa,
kenn þú mér að gjöra þetta, klaka-serkinn harða’ að rjúfa,
drottinn minn, til dýrðar þér. hreinsa’ og mýkja lij'órtun spilt.
Gátum vér í duftsins d'ólum
drottin lirygt í Ijóssins sölum?
Hví svo unnirðu’ aumum mönnum,
að þú steigst úr dýrðar r'ónnum,
til að friða’ og frelsa þá ?
Að þér tókstu týnda sauðinn,
traustari var ást en dauðinn.
Fremur gefur þú en þiggur,
þér á lijarta framast liggur
það að deyja vegna vor.
Finn ég nú að er hér inni
xs og liarka’ í sálu minni.
Hjarta mitt hið harða’ og kalda
hvernig má þcr endurgjalda
élsltu þína, ást og náð?
Leið þú inn í œðar mínar
ástarinnar lindir þínav,
lát þœr vinna’ á klöpp og klaka,
kidda minn og ís hurt talca,
þvo livern hlett úr hrjósti mér.
Þú, er sjálfan þig mér gefur,
þú, sem endurleyst mig liefur,
lát mig þig með sama sinni
sífelt hafa fast í minni,
elska þig af 'óllum liug.
Þótt sem hlóm ég hlikna hljóti,
hrjóstið kólni, megnið þrjóti,
getur þú með gœzku þinni
gjört, að liel á mér ei vinni.
Galzt þú mína syndasekt.
Hœrri þótt sé liuga mínum
held ég mig að krossi þinum.
Styð þú mig að stríða’ og líða,
styrk þú mig i dauðans kvíða,
leið þú mig í lífsins horg.
fyaAdiW'Ci* cfir-lew.