Verði ljós - 01.04.1903, Blaðsíða 11

VEBÐI LJÓS!
59
líkamans, ef kjartað er tekið að kólna. Ef þjóð vor ætlar sér að taka
framförum og vaxa og eflast, þá má Lún ekki varpa kristindóminum
frá sér sem fónýtu, sloknandi blysi, heldur verður kún að kynda upp nýjan
eld kristilegrar trúar og kristilegs lífs.
Áður en eg lýk máli minu vil eg minna á, að kér í Reykjavík er
til félag, — og víðar á landinu — sem gert kefir sér það að markmiði,
að auka trúarkita unglinganna og þá um leið þjóðarinnar í keild sinni.
Það er „Kristilegt fólag ungra manna — og ungra kvenna“. Þessi
félagsskapur er til þess stofnaður, að forða kinum uugu frá því að
lenda í kuldanum, andlega talað. Hann vill kenna ungum mönnum
°g ungum konum að saínast kringum eld kristilegrar trúar og verma
sig þar, kenna þeirn að lifa bænarinnar lífi, kenna þeim að ausaklessun
af Guðs orði, en vernda þá frá að safuast um elda þá, er keimsins
börn kynda og þar sem inenn læra að afneita frelsara sínum. Allir
þér, sem elskið kristna trú, allir þér, sem fundið kafið til þess i lífi
yðar, að kúu á meira vermandi afi eu uokkuð annað, látið yður þykja
væut um þann félagsskap og réttið konum kjálparkönd á einkvernþaun
kátt, er þér getið. Eg liefi þá von til guðs, að sá félagsskapur rnuui
verða þjóð vorri til mikillar klessunar. Guð sá, að kuldinn var að
verða oss kættulegur, og sendi oss nýja vörn gegn konum. Og þess
bið eg í Jesú nafni, að svo vilji kann jafnan gjöra meðan land vort er
bygt og þjóð vor til, svo að enginn unglingur þurfi að verða úti í
dauðakulda trúarleysisins og kæruleysisins. Það er svo kræðilegt til
þess að kugsa að menn verði úti.
Irkjuleg baráiia í loregi.
Um þessar mundir stendur yfir mjög svo keit kirkjuleg barátta
meðal frænda vorra í Noregi, í mörgu tilliti lærdómsrík og eftirtektaverð.
Það er gamla baráttan milli hins gamla og nýja, — milli gömlu krist-
indómsskoðunarinnar, sem meiri kluta síðustu aldar var drotnandi í
norsku kirkjunni og uýrrar kristindómsskoðunar, sem á síðast liðnum
mannsaldri kefir verið að ryðja sér til rúms og virðist nú vera orðin
þar býsna föst í sessi. Vér viljum nú láta blað vort skýra stuttlega
frá þessari baráttu, en áður en vór snúum oss að henni, verðum vór
að líta litið eitt aftur í tímaun og virða fyrir oss tildrög kenuar.
I.
Fram að árinu 1881 var kristnidómsskoðun sú, er kend er við
hálfíslenzka guðfræðinginn þeirra Norðmanna, dr. theol Gísla Joknson
(f 1892) — sonarsonarson Jóns sýslumanns Jakobssonar á' Espikóli —