Kristniboðinn - 01.05.1933, Side 2

2
KRISTNIBOÐINN
'er, áður en varir, úti um alt heiðingja-
trúboð. Og hví skyldu lærisveinar Drott-
ins bera meiri umhyggju fyrir þeim,
sem sitja í myrkrinu í Asíu, heldur en
þeim sem alveg eins er ástatt um hér
heima?
Pessi orð mín ber þó ekki að skilja
svo, að ég vilji, að heiðingjatrúboðið sé
lagt á hilluna og aðeins unnið að heima-
trúboði. Nei, en ég vil, að lögð sé rík
áherzla á heimatrúboðið, til þess að efla
og tryggja heiðingjatrúboðið. Pað er
engin hætta á því, að þar sem lifandi
heimatrúboð er, að þar sé gengið fram
hjá heiðingjatrúboðinu. Þá gæti skóg-
urinn eins hætt að laufgast í yl vor-
sólarinnar. En sé hins vegar ekki lögð
áherzla á að efla og styrkja lærisveina-
hópinn heima fyrir, »í Jerúsalem«, þá
hverfur súrdeigsmáttur safnaðarins —
og þá er úti um alt trúboð. Þá hefir
söfnuðurinn svikið Drottinn sinn og
Frelsara. Og áður en varir gæti farið
svo, að »ljósastika hans væri færð úr
stað« (Op. 2. 5). Hér er því um líf og
dauða að tefla.
Drottinn Jesús! Gef þínum lærisvein-
um náð til að vera brennandi og skín-
andi lampi »í Jerúsalem«. Amen.
Valgeir Skagfjörð.
Samkomuhúsið „Betanía“
var vígt 9. ágúst 1931.
Kristniboðsfélögin í Reykjavík, eiga það
hús og hafa haldið þar fundi sína hvort
fyrir sig tvo daga í hverjum mánuði.
Kristniboðsfélag kvenna annan hvorn
föstudag og kristniboðsfélag karlmanna
annan hvorn mánudag.
Margt annað starf hefir farið fram
í húsinu, þar á meðal vakningavikur
báða veturna 1931—’32 og 1932—''33.
Voru þær vel sóttar. Auk þess hafa með-
limir félaganna komið saman á hverj-
um sunnudegi til bænahalds, og fundir
verið haldnir með nokkrum smámeyj-
um til að fræða þær um kristniboð. Ung-
ir menn hafa líka stofnað sérstakt
kristniboðsfélag með sér og halda sina
fundi í húsinu vikulega.
Kvöldsamkomur hafa verið haldnar
kl. á hverju sunnudagskvöldi og hafa
þær einatt verið vel sótt-
ar og eru mörgum orðn-
ar kærkomnar. Reynt
hefir verið endur og sinn-
um að halda biblíulestra
í húsinu, en sú tilraun er
ekki enn komin á fast-
an fót.
Söngfélag var stofnað
á síðastliðnum vetri, bæði
af meðlimum félaganna
og utanfélagsfólki og hef -
ir það komið saman til
æfinga í húsinu og sung-
ið við og við í þarfir fél-
aganna
Af öllu þessu má sjá,
að húsið hefir ekki að ófyrirsynju verið
keypt, því sú hefir orðið raunin á, að
það hefir stórum greitt fyrir vexti og
viðgangi kristilegrar starfsemi.
íeríaprtiihii oi félapstarf.
Eftir Ölaf Ólafsson kristniboða.
Aldrei hafa verið meiri möguleikar
fyrir, að byrjað gæti »reglubundið trú-
boð hér innanlands« en einmitt nú.
Bæði prestar og alþýða líta nú alt
öðrum augum á starf leikmanna að
kristindómsmálum, en átti sér stað fyr-
ir nokkrum árum. Eigum við það fyrst
og fremst að þakka þeim, sem brutu
ísinn og hófust handa þrátt fyrir skiln-
ingsleysi og andúð alþjóðar. Frumherj-
ar Hjálpræðishersins, K.F.U.M. og
innratrúboðsins, eiga því óskifta virð-
ingu allra trúaðra manna hér á landi.
Víðast hvar út um land er enginn
skortur á samkomuhúsum. Kirkjuhús-
in eru tilvalin. Þau standa ónotuð alla
daga ársins. Hve mörg kirkjuhús standa
ónotuð á helgum dögum, er mér ókunn-
ugt um, en þau munu skifta hundruð-
um. Gefur því að skilja að prestar og
söfnuðir eru þakklátir fyrir heimsókn-
ir leik-prédikara jafnt og lærðra, sem
óhætt er að bera traust til.
Það skiftir þó mestu máli, að búið
er að stofna félagsskap 'v þeim tilgangi
að kalla og senda menn til starfs í guðs-
ríki, bæði á meðal heiðingjanna og
heima fyrir. Sé félögum okkar gefin sú
djörfung af Guði, þá skal þau hvorki
skorta menn né muna. Aðstæðurnar eru
nú betri einnig að því leyti en áður,
að menn eru fúsari til að styrkja kristi-
lega starfsviðleitni fjárhagslega, og
starfshæfum mönnum er sífelt að
fjölga.
Hversvegna hafa svo fá kristileg fé-
lög verið stofnuð á Islandi? Og eru
nokkrir möguleikar fyrir að þeim geti
fjölgað?
Eflaust stafar framkvæmdaleysi okk-
ar í trúmálum fyrst og fremst af trú-
ardeyfð, sem er alvarlegs eðlis, sé fult
tilliti tekið til kringumstæðanna. ts-
lendingar eru trúhneigðir, ekki síður en
hinar Norðurlandaþjóðirnar. En þeir
hafa öðrum fremur vanrækt trúargáf-
una, enda höfum við ekki að öllu leyti
verið undir sömu trúarlegu áhrifunum
og flestar aðrar þjóðir evangeliskrar
kristni. Við höfum goldið einangrunar-
innar og oft og einatt farið á mis við
hollar trúarhreyfingar, en máttum þó
sízt við því.
Af ókunnugleik gerir almenningur
sér eðlilega rangar hugmyndir um skip-
un og vinnubrögð kristilegra félaga.
Er því mjög æskilegt, að félög, sem
unnið hafa um lengri eða skemri tíma,
láti heyra frá sér öðru hvoru. Þið getið
naumast með öðru móti betur stutt að
því, að félögum fjölgi út um land.
Það er skiljanlegt, að sárfáar mann-
eskjur hiki við að stofna með sér
kristniboðsfélag. Þarf mikla djörfung
til þess, því svo er það óvenjulegt, að
það mundi vekja almenna eftirtekt. En
það ætti þó öllum að vera Ijóst, að skorti
okkur kjark og trúardjörfung, til að
byrja slíkan félagsskap í smáum stíl
og fáliðaðir, þá er lítil von um að hér
verði stofnuð fleiri félög. Enda er þess
að gæta, að flest kristniboðsfélög, bæði
hér og erlendis, hafa byrjað með sár-
fáum meðlimum.
Nú ríður á, umfram alt, að við ger-
um þetta aðaðalefni bæna okkar, þetta
tvent,: Að Guð veki sér upp votta á Ts-
landi, sem séu honum útvalin verkfæri,
og að trúað fólk um land alt sameinist,
»sér til trúarstyrkingar og eflingar lif-
andi kristindómi«.
»Takið yður nýtt land til yrkingar,«
segir Drottinn, »þar eð tími er kominn
til að leita Guðs yðar, til þess að hann
komi og láti réttlæti rigna yður í skaut«.
—„x-x- ---
Undir yfirráðum.
(Eftir Kaj Jensen)
Undir yfirráðum er víst ekki kjör-
orð nútímans. —: Frelsi er fegursta orð-
ið, sem nú þekkist í heiminum. En hvaö
þýðir svo þetta orð: frelsi fyrir öllum
fjöldanum? Það þýðir, að ég geri það,
sem sjálfum mér líkar bezt. Ég læt
skeika að sköpuðu. Ég vil njóta alls
hins bezta, er heimslífið hefir að bjóða,
og fari svo að öðru leyti eins og fara
vill.
Hvað eftir annað megum vér undr-
ast blindni mannanna. Því sé það nokk-
uð, sem, vægast sagt, er ósatt, þá held
ég að það sé fullyrðingin sú, að nútíma-
maðurinn sé ekki undir neinum yfir-
ráðum. Ef það er nokkuð, sem menn
ekki hafa hug til, sem menn blátt áfram
þora ekki að vera á vorum dögum, þá
er það frjálsbornir menn með sjálf-
stceða hugsun og framkvæmdir. Jú,
menn eru sannarlega undir yfirráðum,
og það ströngum yfirráðum.
Vér skulum nú athuga það dálítið
nánar:
Yfirráð peninganna. — Tímarnir, sem
vér lifum á, eru allir gengnir úr skorð-
um í fjárhagslegu tilliti og orðið
»kreppa« er á allra vörum; enginn veit