Trú - 01.03.1905, Qupperneq 7

T R U .
5
umstungið sjálfa sig með margskonar þjáningum, og mætti
því hver og einn rannsaka sjálfan sig, og biðja Guð að varð-
veita sig frá slíkri voðalegri hættu".
(Þýtt).
Dýrðlegur vitnisburður.
Frá kristilega vinnandi sál.
Fyrir þrettán árum síðan var eg sjómaður í Bandaríkja-
herflotanum; en á meðan eg var á þessum herskipum var líf
mitt orðið algerlega eyðilagt og spillt. Því þegar við kom-
um á hverja höfn, sem var a leið okkar, næstum að segja í
kringum allan hnöttinn. var vínið það eina, sem eg undi mér við.
Drykkjuskapur var þá búinn að fá svo mikið hald á mér,
að ég var rekinn í burtu af herskipinu, en fyrir þá orsök, að
vera rekinn í burtu, og það upp á skriflegan hátt. sem vana-
legt er, fyrir þá skuld, að hafa verið svo óreglusamur, og
það svo langvarandi. Guð veit, að eg mátti til að jata þetta
fyrir vinum mínum, en eg geri það aðeins Guði til dýrðar,
og líka til að sýna, að liann er almattugur til að frelsa í það
óendanlega.
En þegar eg var rekinn frá, fékk eg vasa mína fulla af
peningum, og svo fór eg til New-York. Það fyrsta, er eg tók
fyrir, þegar þangað koni, var, að eg eyddi fé mínu í drykkju-
skap og óhófssömum lifnaði. lig hélt ál'ram þessum óhóflega
lifnaði, þar til rélt fyrir ári síðán, að eg fann sjalfan mig inn
á milli svínahjarðar, þar sem þau voru að éta fóður sitt.
Eg var heldur en ekki hræddur við þetta, því eg vissi, að
þau eru ekki lengi að ráðast á mann, og rífa mann i sig,
þótt hann sé lifandi, ef hann að eins er ekki sjálfbjarga, þeg-
ar þau eru mjög húngruð, svo eg bjargaði mérsem fyrst i burt
þaðan, sem von var. Fór eg þá beint ofan götu sem heitir
Rosivilst. Hún liggur beint ofan að sjónum, þar sem skipin
koma inn að bryggjunum. Mér fanst, þá eg fór þessa götu
afram, að eg hafa sjálan djöfulinn a eftir mér, og alla hans
púka með honum. Því nú var eg búinn að fá þann sjúkdóm,
setn heitir á ensku: Delerium Tremens. Eg var búinn að
vera í þessu drykkjuskaparslarki tvo og halfan mánuð, bæði