Ungi hermaðurinn - 15.05.1913, Síða 7

Ungl hermaðurlnn
39
Hin ágjarna flaska.
Lítill fátækur drengur sat á rúmi
sínu, hálfklæddur, og hólt á tómri flösku,
sem hann skoöaði mjög grandgæfilega á
meðan hann tautaði fyrir munni sór:
Skyldi það vera mögulegt að það sóu
nýir skór niðri f henni
Mamma hans hafði
bætt og stoppað í göt-
in á fötunum hans, en
sagt um leið, að hún
ekkert gæti gert við
skóna hans og að hann
þess vegna yrði að
ganga berfættur. Að
síðustu stóð hann á
fætur, tók múrstein og
mölvaði flöskuna og
leitaði vandlega í brot-
unum, en þar var enga
skó að sjá. Drengur-
inn varð nú hræddur
þegar hann íhugaði
hvað hann hafði gjört,
því þetta hafði verið
uppáhaldsflaskan hans
pabba hans, og bjóst
hann því við að verða
fyrir reiði hans. Hann
fleygði sér því á grúfu
og grót beisklega, svo
að hann tók ekki eft-
ir fótataki, sem nálg-
aðist hann, fyren hann heyrði sagt: Hvað
er hór á ferðum, hvað er þetta ? Dreng-
urinn leit upp óttasleginn og sá að það
var faðir hans sem talaði: Hver hefir
brotið flöskuna nn'na? spurði faðirinn.
Drengurinu vogaði nú að líta upp, því
honurn heyrðist að rómur föðursins vera
mildari en hann hafði búist við, og sann-
leikurinn var sá, að faðirinn hafði kom-
ist við, af að sjá drenginn liggja þarna
hjálparlausan í þessu ástandi innan um
flöskubrotin. Eg var að gæta að hvort
ekki væru nýir skór í flöskunni; eg hefi
enga skó, en allir aðrir hafa nýja skó,
sagði drengurinn angurvær.
En hvernig gaztu ímyndað þór, að
það væru skór í flöskunni ? spurði faðirinn.
— Það sagði mamma
mór, svaraði drengur-
inn. Eg bað hana um
nýja skó, en hún sagði,
að þeir væru ásamt
fleiru komnir í flösk-
una og bæði kjólar og
hattar, brauð og kjöt
og margt fleira, sem
heimilið nú þarfnast.
og eg hugsaði, að eg
mundi finna eitthvað
af þessu í flöskunni,
og því braut eg hana,
en eg skal aldrei gera
það oftar. — Því trúi
eg nú líka, sagði faðir
hans og klappaði á
glóhærða kollinn á
litla drengnum ,sínum
og svo fór hann inn,
en drengurinn taldi
sigsælan,að hafa slopp-
ið hjá reiði föður síns.
Tveim dögum seinna
rótti faðir hans hon-
um dálítinn böggul og sagði honum að
skoða hvað iunan í honum væri. Nýir
skór ! Nýir skór ! hrópað'i litli dreng-
urinn fagnandi. Hefir þú fengið nýja
flösku pabbi ? Voru þeir í henni ? Nei,
svaraði faðiriun, eg hefi enga nýja flösku
fengið. Móðir þín hafði rótt að mæla
— alt fór í flöskuna, eu að uá því úr