Ungi hermaðurinn - 01.02.1916, Side 5

Ungl hermaöurinn.
13
leggnum biðjandi um mat handa sjálfri
eór, þrem systkinum og móður sinni
veikri. Þetta var bæði þungt og erfitt
fyrir hina feimnu telpu, Margróti.
Hinn magri líkami heunar nötraði af
kulda og ótta fyrir hundunum, sem
ekki mættu henni með neinni sórstakri
vinsemd er hún nálgaðist dyr hús-
bænda þeirra. Oft skulfu varir hennar
af innri tilfinningu, því enda þótt hún
væri einungis beiningastúlka, bar hún
þó undir hinum þunnu klæðum hjarta,
sem ekki gat orðið tilfinningalaust fyr
öllum þeim óþægilegu orðum, sem
hún varð að mæta:
— Kemurðu aftur í dag? eg hefi
ekkert handa þór núua!
— Hvað gjörir hann faðir þinn?
Ó, bara að það hefði ekki spurt um
pabba hennar, þvi hann var dáiun, og
það var einmitt þess vegna að hún
ar spurði hana hvað hún héldi að
stjöruuruar hefðu að þýða. »Ó, pabbi!
Geturðu ekki skilið, að það eru göt á
himninum, sem Guð hefir til þess að
sja okkur í gegnum<£.
Kathleen litla gat nú orðið lesið
léttustu orðin, og þegar hún var fjögra
ára var hún svo til læs. Þó hafði hún
lært annað, sem var miklu betra, og
það var að koma með allar sínar barns-
legu áhyggjur fram fyrir sinn himn
eska föður í bæn.
Það kom oft fyrir, að þegar hún
var búin að lesa bænirnar, sem henni
höfðu verið kendar, að þá bætti hún
einhverju við frá sjálfri sór, til dæmis
að Guð vildi líka blessa brúðurnar —
og þó að slíkar bænir hættu eftir þvf
sem hún eltist og fókk meiri skilniug,
þá komu aðrar saklausar barnabænir í
— 6 —
varð að betla. Endurminningin um
kærleika föðursius og hiu hamingju-
sömu ár meðau hann lifði, kom Mar-
grétu altaf til að gráta, og tárin lystu
oft sorgiuni og ueyðinni miklu betur
eu nokkur orð hefðu getað megnað.
A þennau hátt voru þegar nokkur
ár liðin fyrir lit'.u Margróti, en þenn-
an dag gekk henni óvanalega illa.
Alsstaðar hvar sem hún kom hafði
fólkið svo mikið að gera, það var ver-
ið að taka upp jaröepli og engiun vildi
eyða tíma í það að sinna beininga-
stúlkunui, þess vegna varð hún að
ganga allan daginn án þess að fá svo
rnikið Bem einti brauðbita, til þess að
seðja hungur sitt með. Hún hueig
niður við dyr fátækrar konu sem mett-
aði af frjálsum vilja hið kungraöa barn
og skifti því sem eftir var af brauðinu
í fjóra parta handa þeirn sem heima
þeirra stað. — Þegar Kathleen var
fjögra ára kom Moody til Parísar.
Einu sinni fókk hún að fara með á
samkomu í aineríksku kirkjunni. Það
var mjög heitt í veðri, og nauðsynlegt
að fara snemma til þess að fá sæti.
Hún var mjög þreytt áður en sam-
komunni var lokið. Um kvöldið bætti
hún við bæniua sína: »Góði Guð! Eg
þakka þér fyrir þessa góðu samkomu,
og eg þakka þór fyrir, að þú sendir
svoua margt fólk þangað. En góði
Guð! Ef eg fer á morgun, þá láttu
samkomuna ekki verða Bvona lengi^.
Vór viljum geta þess, að það var und-
antekning. en ekki regla, að taka hana
með á slíkar samkomur.
Biblfan var fyrsta bókin, sem Kath-
leen var gefin til þess aö lesa í. Henni
voru sagðar sögur úr henui, án þess