Templar - 01.05.1910, Side 3

T E M P L A R.
27
bindindismenn liverja taug. Þrír flokk-
ar berjast um völdin: »frjálslyndir(( og
»jafnaðarmenn« eru með banni, en
»hægri«, sem til þessa hafa haft valdið
i efri málstofunni, eru andstæðir. Sigri
báðir fyrnefndu flokkarnir — og þess
óska allir bannmenn — þá líður ekki
langt um þangað lil Sviþjóð fetar hin
frægu íótspor íslendinga i bardaganum
gegn skæðasta óvini mannkynsinsins,
hamingjunnar og lifsgleðinnar.
Fundarályktanir
um
aðflutningsbannið.
Pramkvæindaneftui Stórstúku íslamls
heimsótti Kennaraskólann í Reykjavík
siðastl. þriðjudagskvöld, 19. þ. m., til
þess að ræða um aðflutningsbannslögin
o.ll. Fundurinn var allfjölsóttur af nem-
endanna hálfu og urðu þar fjörugar um-
ræður um málið, sem allar lj'stu mjög
miklum áhuga á því og einbeittu fylgi
við bannlögin. Fundinum stýrði Sig-
urður Kristjánsson, l'ormaður »SkóIafé-
lags Kennaraskólans«. Halldór Jónsson,
hankagjaldkeri, hóf umræðurnar með
snjallri en stuttri ræðu. Al' hálfu kenn-
ara-efnanna töluðu, auk fundarstjóra,
þessir: Helgi Salómonsson, formaður
»Ungmennaíélags Kennaraskólans«, Guð-
mundur Olafsson, Kristján Sigurðsson,
Pétur Einarsson og Friðrik Hjartarson.
Meiri hluti þessara manna, sem og yfir
höfuð kennara-efnanna, stendur fyrir ut-
an G.-T.-Regluna, og því gleðilegra var
að lieyra hinar snjöllu ræður þeirra og
röksemdaleiðslur fyrir nauðsyn bannlag-
anna; var auðheyrt á þeim öllurn, að
þeir höfðu óvenjulega glöggan skilning á
málinu og að þeir höfðu athugað það
mjög grandgæíilega frá báðum hliðum,
engu að síður mótbárur þær, er fram
liafa komið gegn því, en meðmælin.
Af háll'u framkvæmdarnefndarinnar
töluðu, auk málshefjanda, þeir Jón Árna-
son prentari og Jón Pálsson organisti.
Á fundinum komu fram þannig liljóð-
andi yfirlýsingar:
»Fundur nemenda Kennaraskólans i
Reykjavík 1910 lýsir yfir þeirri skoðun
sinni, að aðflutningsbann á áfengi muni
verða binni íslenzku þjóð til ómetan-
legrar blessunar og heitir þvi að gera
alt sem auðið er til að styðja það mál
meðal íslenzkrar alþýðu.« — Samþ. með
18 shlj. atkv.
»Bindindisfræðslu í barnaskólum tel-
ur fundurinn nauðsynlega og vill styðja
]iað mál.« — Samþ. með 32 shlj, atkv.
Bannvinum hefir þannig enn bæzt fritt
og öflugt lið, sem hinni íslenzku þjóð
mun óhælt að treysta til að standa á
verði gegn hvers konar tilraun, er liafin
verður móti framgangi bannlaganna og
væri óskandi, að fleiri skólar landsins
fetuðu i fótspor kennaraskólans í þessu
efni.
Næsta blað keniur út ‘20. maí.
Að norðan.
»Teinplar« hefir í'arið þess á leit við
mig, að ég sendi honum nokkrar línur
og mintisl helztu viðburða hér nyrðra,
innan vébanda Reglunnar og í nánd við
liana.
Ég gel með mestu ánægju orðið við
þessari beiðni, þvi að útgefendur »Tpl.«
eiga það sannarlega skilið, að þeir séu
styrktir af reglusystkynum þeirra, cins
myndarlega og þeir fara af stað.
Þau fáu hlöð, sem komin eru út af
þessum árgangi »Templars«, eru svo
myndarleg að efni og frágangi, að allir
liljóta að hlakka til að lesa hann í fram-
tíðinni. Reglunni er sómi að sliku hlaði,
og ómetanlegt gagn, sé það keypt og les-
ið. Pess vegna ætti liver einasti templ-
ar að lesa það og fá aðra til þess að
gera það líka.
En þvi miður eru alt ol' litlar fréttir
héðan að norðan. Mótstöðumenn bann-
laganna láta lítið til sín taka og starfi
þeir eitlhvað, sem ég reyndar efasl mik-
ið um, varast þeir að láta sjá sig, þar
sem Reglan nær til. Orsökin mun vera
sú, að þeir eiga fáa forvígismenn hér,
og þar sem þá vantar, verður lítið úr
framkvæmdum.
Af þessu leiðir, að starfsemi Reglunn-
ar er minni út á við, en vera mundi,
ef við eitthvað væri að keppa. Svo er
hamingjunni líka fyrir að þakka, að
bannlögin hafa liér svo mikið fylgi með-
al almennings, beinlinis og óbeinlínis,
að Ingólfur og »attaníossar« Þjóðvarnar
eiga lítið erindi lil hans. Og svo lítur
út sem þeir fáu — ef þeir annars eru
nokkrir —, sem kaupa Ingólf, skammist
sin fyrir að hrófla honum nokkuð eða
kenningum hans. Svo illræmdur er hann.
Reglan á líka liauk í liorni, þar sem
ungmennafélögin eru. Samþykt síðasta
fjórðungsþings norðlenzku ungmennafé-
laganna sýnir það ljósasl, að þau fylgja
bannlögunum í orði og verki og að Regl-
an má vænta öruggs fylgis frá þeim í
framtiðinni og er það vel farið.
Það sannar og líka, að spár þeirra
manna, sem álitu að frelsiskenningar
Þjóðvarnar mundu falla í góðan akur,
þar sem ungmennafélögin væru, voru á
engum likum bygðar. Æskulýður lands-
ins ergæddur svo heilbrigðum hugsunar-
hætti og hollari þekkingu, að hann læt-
ur ekki ginnast af:
--ormsmognum ávöxtum andans litilmcnna.—
Hann kann að greina kjarnann frá
hýðinu; veil hver ábyrgð býður hans í
framtiðinni.
Alþýða manna er farin að skilja hversu
þýðingarmikið spor það er, sem hún
(þjóðin) er að stíga, þar sem hún er að
lyfta drykkjuokinu af lierðum sér. Henni
skilst alt af betur og betur, að það er
þjóðþrifaspor og hvað í húfi er, verði
nokkuð hopað frá liinu setta marki.
Bindindis- og bannlagabaráttan er búin
að fá annan svip í augum þeirra, er
fyrir utan Regluna standa, en hún hafði
fyrir skömmum tíma síðan. Þjóðin
fylgist belur með málinu og þess vegna
vex fylgi þess óðum.
Álit Reglunnar hefir líka vaxið stór-
um við það, að henni tókst að koma
bannlagafrumvarpinu í gegnum síðasta
þing. Nú fyrirverður liver ærlegur mað-
ur sig lyrir að bera þær sakir á hana,
að hún sé hræsnisfélag,óhcilt og vanmegn-
ugt, sem alstaðar hopi af hólmi. Það
vopn liefir ætíð verið liæzt á lofti i liönd-
um þeirra inanna, sem barisl hafa gegn
henni og ekkert liafa þekt til starfsemi
templara. Og þegar þjóðin ler að at-
huga málið hleypidómalaust, þarf eng-
inn að efast um það, að hvaða niður-
stöðu lnin kemst.
Þegar umdæmisstúkan var stofnuð liér
á síðasta sumri, var óefað stigið spor i
framfaraáttina og líklegt er, að hún staríi
mikið er stundir líða og lienni vex fisk-
ur um hrygg. En aðkvæðalítil er hún
enn þá, sem von er lil, þar sem lnin er
ung, félílil og fámenn. — Taldi á síðasta
þingi 51 félaga—. Starfsmenn hennar
eru liinir sömu templarar, sem starfa
mest í undirstúkunum; umdæmisstúku-
störfin bætast við það, sem þeir höfðu
áður, sem þó var ærið nóg og mætti
það vel verða til þess að draga úr starf-
semi hennar í framtíðinni. En nái um-
dæmisstúkan að verða tengiliður milli
stúknanna hér við Eyjafjörð, er mikið
unnið.
Komið liefir til tals, að umdæmisstúk-
an gerði lit mann til að heimsækja und-
stúkurnar utan Akureyrar og kynna sér
horfur bindindismálsins i kringum þær,
en ekki hefir orðið al þvi enn, aðallega
vegna fjárskorts. En orð eru til alls
fyrst. Framkvæmdirnar koma á eftir.
Vegna timaskorts getur þelta ekki orð-
ið lengra nú. Fréttir al’ stúkunum og
fleira skal ég hugsa til að senda »TpI.«
við fyrsta tækifæri.
Bróðurlegast.
Halldór Friðjónsson,
frá Sandi.
Hvað er vissasti farsældarvegurinn?
(Brot íir erindi lluttu á fundi i stúkunni )>Sigyn«
i Mcdallandi 2. jnn. 1910).
Þegar hin áhyggjulausa og sólbjarta von-
arbraut æskunnar þrýtur, þá blasa margir
vegir við æskumanninuni, meira eöa minna
glæsilegir og einlivern þeirra veröur hann
aö ganga. Ilann velur sér þá þann veginn,
sem hann liyggur beinastan lil farsældar-
innar; liann leggur út á liann i þeirri glöðu
von, aö honum takist aö öðlast hamingjuna.
En þetta hepnast misjafnlega; margur veg-
urinn veröur þvi grýttari sem hann cr leng-
ur genginn og mörgum verður liamingjan
laus i hendi, þó aö þeir þykist hafa höndl-
að hana. Feguröin, sem þeim þólti blasa
viö sér aö upphafi, veröur oft eigi annaö cn
tælandi draumur, og sjá þcir þá uin seinan,
aö þetta var ekki rétti farsældarvegurinn.
En einuin af farsældarvegunum er svo
varið, aö iitið ber á lionum í fyrstu og því
fara margir framhjá honum, enda er liann
ekki eins glæsilegur, íljótt á litið, eins og
inargir hinna. En þeir, sem velja sér þenn-
an veg, komast brátt aö raun um, að það er
rétti vegurinn. Eftir því sem þeir ganga
hann lengnr, þá greiðist hann, og á honum