Templar - 30.03.1912, Blaðsíða 4

20
TEMPLAR.
TELEGRAM! EnS;r
Vi forœrer 2000 Kr. i Prœmier.
For at gore vore Varer bekendt overalt, bortgiver vi til enhver, som
kober hos os: et Anker-Remonloir Herre- eller Dameuhr eller en anden
værdií'uld Genstand, paa Betingelse, at enhver vedlægger en Bestilling paa
en Fortrinlig Diana imit. Guldkæde og samtidig indsender Belobet derfor
1 Kr. 65 0re pr. Postanvisning eller i Frimærker.
— Forsendelsen sker altid aldeles omgaaende pr. Post. =====
Husk, at der med enhver Forsendelse
medfolger gratis et Uhr eller en anden
vœrdifuld Genstand.
Forsendelsen sker franko overalt.
Vort store Pragt.-Katalog ovcr alle Arter Varer, vedlæfrges
enhver Forscndelsc.
Skriv straks t
C. Christensens Varehus,
Saxog’ade 50, Kobenhavn ’V.
Grundlagt 1895. Griuullagt 1895.
ItGædevævei* EdLling, Viborg-, Danmark
sender Portofrit 10 Al. sort, graat, mörkblaa, mörkgrön, mörk-
brun finulds Ceviotsldæde til en ílot Damekjole, for kun
8 Kr. 85 Öre, eller 5 Al. 2 Al. br. sort, mörkblaa, graanistret
Renulds Stof til en solid og sinuk Herredragt for
kun 13 Kr. 85 Öre. Ingen Resiko! Kan ombyttes eller tilbage-
tages. — Uld köbes 65 Öre Pd., strikkede Klude 25 Öre Pd.
Fréttir.
H e i m s e n d i r.
Saga eftir C. A. W.
Það var miðdegisverðarhoð hjá kansellfráð-
inu. Allir höfðingjar bæjarins voru þar sam-
an komnir, og þó ég væri nú fremur neð-
arlega í mannvirðingastiganum, var ég samt
líka mættur. Það var staðið upp frá borðum.
Veitingarnar voru ágætar og miklar og menn
voru örir i skapi. Karlmennirnir höfðu farið
fram f hliðarherbergið til þess að drekka kaffið
og reykja góðan vindil, og þegar reykjarmekk-
irnir þyrluðust um herbergið, hófst samtalið.
»Heyrið, herrar mínir!« greip kansellíráðið
fram í umræðurnar; »munið þér eftir degin-
um, þegar heimurinn átti að farast?«
»Nei!« var svar flestra og þeir litu brosandi
á spyrjandann, og bjuggust við að eitthvað
mundi koma á eftir spurningunni.
»Já, vinur vor, Smith læknir, man það eins
og það hefði gerst í gær, og ég er sannfærð-
ur um, að hann muni segja okkur lftilsháttar
um þann dag. Er það ekki rétt, herra læknir?«
«Agætt! Læknirinn hefir orðiðU hrópuðu
ýmsir hinna viðstöddu. En læknirinn leit
brosandi á kansellíráðið og sagði: »Eigum
við ekki að láta það bfða þangað til einhvern
tíma sfðar—?«
»Æ, nei, segið okkur söguna straxU hróp-
aði bæjarfógetinn; hann var fjörmaður og var
alstaðar þar sem glaðværð og kátína var á
ferðum. »Það er víst ekki um öngvit eða
blóðtökur, læknir góður?«
»Nei, svo vitlaust er það nú ekki«, svaraði
hann. »Ja:ja, ég verð þá líkléga að segja
ykkur söguna og ég vona, að þeir, sem koma
við söguna, verði ekki reiðir við mig þegar
ég segi samkvæminu frá þessum þýðingarmikla
degi í lffi mínu.«
»Er það um gleði eða sorg?« spurði fógetinn.
»Nú getið þér heyrt og dæmt svo sjálfir.
— Hljóð, herrar mínir!«
»Eins og yður er máske kunnugt, þá er ég
ættaður frá Alaborgar bygðinni, þar sem faðir
minn er læknir. Ég tók burtfararpróf við Ála-
borgarskólann. I góðu skapi, með peninga í
vasanum og meðmælingarbréf til nokkurra
mætra manna í höfuðstaðnum, hélt ég, fyrir
nokkrum árum, innreið mína í Kaupmanna-
höfn. Og þá var ég kominn út í heiminn,
eða réttara sagt, inn 1 heiminn, og er ég hafði
skoðað bæinn í nokkra daga fór ég fyrir al-
vöju að hugsa um námið«.
»E( það hefir verið þegar heimsendirinn átti
að verða? þá finst mér að réttara hefði verið
að sjá hverju fram yndi, áður en þér tókuð
til óspiltra málanna«, greip fógetinn fram í.
»Nei, við verðum, eins og sjómennirnir segja,
að heyja nokkrar orustur áðuf en við náum
markinu. Við verðum að fara lengra aftur í
tfmann. Ég hleyp yfir þau áhrif, sem ég varð
fyrir í bænum og það, sem þar gerðist fyrsta
kastið; en til þess að þið getið fengið rétta
hugmynd um það atvik, sem hér á að gera
að umtalsefni, þá er nauðsynlegt að byrja á
byrjuninni.«
»Við tökum eftir«, sagði kansellfráðið.
»Eitt af meðmælunum, sem ég hafði með-
ferðis, var til H. stórkaupmanns. Ég fór einn
dag í beztu fötin mín og heimsókti hann til
þess að afhenda honum bréfið. Hannvarheima
og tók mér vingjarnlega. Hann var æskuvin-
ur föður mfns, og brátt hófst fjörug samræða
um ýmislegt. er gerst hafði í æsku þeirra o.s.frv.
Ég stóð þar við í hálfa klukkustund, og er
ég kvaddi, bað hann mig að koma bráðlega
aftur. Ég lofaði því og efndi það trúlega;
mér geðjaðist mjög vel að manninum.
Stórkaupmaðurinn var ekkjumaður og bjó
með dóttur sinni, kyrrlátu og þægilegu lífi.—
Ég varð þar brátt eins og heima hjá mér og
ég segi það satt, að mér leið hvergi betur en
þar, og afleiðingin varð sú, að ég var um langt
skeið þar daglegur gestur*.
— »Var það stórkaupmannsins vegna eða
dóttur hans?« spurði bæjarfógetinn.
»Það er nú samvizkuspurning*, hélt læknir-
inn áfram. »1 byrjuninni var það gamli, þægi-
legi maðurinn, sern dró mig að sér;—en ég
get ekki varist þess, að það var meðfram snert-
ur af nýjungagirni. Fyrsta daginn, sem ég
heimsókti hann, sagði hann mér, að hann ætti
dóttur, sem færði alt í haginn fyrir hann. En
gamli maðurinn var aðgætinn—, hann faldi
hana fyrir mér; annaðhvort var hún ekki heima
eða hún var ekki viðlátin ;— það virðist svo
sem hann hafi fyrst viljað fá fullkomna þekk-
ingu á mér, áður en ég fengi að sjá dýrgrip-
inn«.
»Mjög hyggilega gert«, hrópaði kansellíráð-
ið ; sþannig mundi ég hegða mér ef ég ætti
dóttur og ungur stúdent á yðar reki kæmi til
mfn«.
»Engar persónulegar árásir, herra minn!«
greip fógetinn fram í fyrir honum. »Áfram
með söguna«. (Framh.).
Stjórnarpkrá og aukalagafrumvarp
fyrir nndlrstúkur
eru nú nýprentuö meö öllum nýjustu breyt-
ingum og viðaukum. Fást hjá Stór-Kltarn
og kosta 20 aurn.
Br. Guöm. Ólafsson, kaupm. á Akureyri,
umboðsm. st. „ísafold" nr. 1, fór t.il út-
landa í vetur í verzlunarerindum og kom
hingað með „Botniu" síðast og fór land-
veg heim til sín úr Borgarnesi. Hann lét
vel yflr ferð sinni. Hann kom víða við í
Noregi. Hann kvaðst hafa átt tal við
menn í Noregi um bannlögin hór, einkum
viðskifta- og iðnrekendur, og hefðu þeir
allir lokið lofsorði á það fyiirtæki íslend-
inga og væru þó margir þeirra engir bind-
indismenn. Það væri alt annar andi í
mönnnm þar en sumum hér á landi.
Sigurjón Friöjónsson frá Sandi hefir ritað
góða og rökfasta grein um bannmálið sem
nú er að koma í „Lögréttu". Hana ættu
allir að lesa og andbanningar ekki sízt.
TrÚIofuð eru br. Einar G. Olafsson gull-
smiður og str. Kristín Sigurðardótlir. Tpl.
óskar þeim til hamingju.
liaupið, le§ið og útbreiðið
T e m p 1 a r.
Ritsljóri og áliyrgðarmaöur:
•JOn Arnason, prentari.
Prentsmiðjan Gutenberg.