Páskaliljan - 08.04.1939, Blaðsíða 4

4
P ÁSKALILJ AN 1939
Maður ungu komumar situr
við rúmið hennar. Að vísu er
hjarta hans fullt af sorg, en
hann kvartar ekki. Hann skil-
ur, að þetta er tími Drottins.
Vinir og ættingjar koma itm í
garðinn. Þeir setjast hljóðlega
niður, tala dálítið við heimilis-
fólkið, hiðja saman, og' ganga
svo iiljóðlega á hurt. Hér er
engin dimm örvænting. Nei,
hér talar faðirinn á himni við
elslcuð börn sín.
Sjúklingurinn hreyfir sig dá-
lítið og biður um vatn að
drekka. Eftir að hafa drukkið
nokkura dropa, segir hún:
„Calak’ kanan’ ar Jisun nelea.“
Það er að segja: „Nú fer ég
og ég mun fá að sjá Jesúm“.
Skilnaðarstundin er komin.
Kveðja fná heiðingjalönd-
um. Endurminning kristni-
boða frá Santalistan, á
Iildlandi.
-----Hvað er þetta? Er þella
upprisudagurinn ? Hefi ég náð
takmarkinu?. -— Hugsanirnar
þjóta um hugann þegar kristni-
boðinn er að vakna -—- eða fétt-
ara sagt er verið að vekja hann.
Það eru dagmál. Kennarinn og
nemendur standa á svölunum
fyrir framan Iiúsið og syngja
mildum röddum: „Hann er
upprisinn!“ Það er fagur sigur-
söngur sem ómar út yfir landið
í morgunkyrrðinni. „Hann er
upþrisinn — já, hann er sann-
arlega upprisinn!“ syngja þau
áfram. Það er hrífandi að sjá
smábörn, stálpuð börn og full-
orðna vera komin á fætur kl. 4
um morguninn til þess að
syngja: „Hann er upprisinn!“
Það er að vísu dálitið erfitt, en
hann, liinn mikli, voldugi frels-
ari, er nærri, til þess að leiða
þreytta harnið sitt gegnum
dauðans dal, og til þess að
hugga hina sorghitnu. Tárin
renna niður kinnarnar á föður
liennar og móður, og ungi mað-
urinn lieldur í hönd konu sinn-
ar. Allt er þögult. Augnablik
ennþá, og hún er farin. Það
leikur sælt bros um varir henn-
ar. Hefir hún þegar séð frels-
ara sinn?
Það er eins og hægur þytur
fylli lága strákofann. „Dauði,
hvar er broddur þinn? Dauði,
hvar er sigur þinn?“ Það er
eins og englaraddir hvisli:
„Dauðinn er uppsvelgdur í sig-
ur — því Kristur lifir!“
Það er lirífandi að sjá þau
standa þarna í snjóhvítum
dragsíðum kyrtlum sínum.
Hann er ekki í gröfinni. -—
—“ halda þau áfram. Og um
leið verður ]xetta svo Ijóst og
lifandi fyrir oss: Nei — hann
er ekki í gröfinni! Hann
Jesús Kristur — er hér. Hér
hjá oss! Hjá mér! Vér finnum
nálægð himinsins, og söngurinn
ómar um nafnið Jesús!
„Gleðilega páska, Miss Sa-
heb!“ segja þau i kór. „Drott-
inn gefi þér frið og gleði!“ —
Svo lialda ]xau áfram að syngja.
Söngurinn er mildur og sam-
stilltur.
Eg lít til austurs. Morgun-
liimininn er prýddur hinu feg-
ursta litskrúði: fjólublár rauð-
ur og griáblár með gulllitum
geislum. Gráleit döggin þakti
alcra og engi. Það var allt þrung-
ið friði. Og þó var allt eins og
fyllt einhveiTÍ eftirvæntingu.
Vér biðum sólaruppkomunnar.
Litumprýddur himminn varð
æ fegurri — þar til engu varð
líkara en hann brysti —- hyrfi
- þegar geislamagn sólai’innar
bx-auzt fram. Augnablik var
eins og allt breyltist í gull. Að-
eins geislaflóð. Það var fegui-ð
og dýrð, sem exiginn listamaður
getur lýst, og engin tunga túlk-
að. — Himininn segir frá dýrð
Guðs!
Svo ómar ]iað aftur: „Hann
er upprisinn!“ Það liljómar æ
skærara unz það endar i fagn-
aðarsöngnum: „Dýrðlega vissa!
Drottinn er minn!“ — I>að er
eins og ljómi himinsins endur-
speglist i ásjónum þeirra.
Ef einhver ókunnugur gengi
framhjá, mundi hann sjálfsagt
spyrja: „Hverjir eru þessir, og
hvaðan eru þeir komnir?“ —
Já, livað er svarið? — Það eru
nokkurir úr liinum mikla
fjölda, sem keyptir eru með
blóði lambsins og eru á leið til
hins fagnandi skara og her-
sveita englanna í ríki Guðs.
Það eru nokkurir þeirra sem
búa i landi lieiðingjanna og
hafa fengið nöfn sín skráð í
lífsins bók. Það eru noklcurir
þeirra, sem senda þér kveðju og
óska þér
gíedzlegra pásÆa
í ffesú nafnL
Útgefandi: Ungir menn í Reykjavík,
Félagsprentsmiðjan h.f.