Ægir - 01.09.1907, Blaðsíða 4

28
ÆGIR.
J. F. SAXILD.
hefði verið of duglégur við að handsama
botnvörpunga og aðra veiðilögbrjóta. En
eins og mönnum mun nú vera kunnugt,
þá var ekki orsökin sú, heldur að hann
þótti færastur þeirra manna, sem gátu
komið til greina við þessa embættisveitingu,
til að taka að sér stöðuna.
Og capt. Saxild fór
með þeirri meðvitund
frá íslandi að hann
liefði gert skyldu sína,
og jafnframt að ís-
lendingar kunnu að
meta það og æsktu
einlcis fremur en að
mega hafa hann hjá
sér sem lengst.
Capt. Saxild erfædd-
ur 6. jan. 1858, og er
því nú nær 50 ára að
aldri; varð foringi í
hernum 1. des. 1898
Siglufjörður.
»Timarnir lireytast og mennirnir með«.
Þetta dettur manni í hug þegar maður
kemur á Siglufjörð, því þar liefur sannar-
leg hreyting á orðið á stuttum tíma. Fyrr-
um var Siglutjörður hákarlaútgjörðarstöð,
eða öllu lieldur eftirsótt höfn fyrir liákarla-
skip þau er i stórliríðum þurftu að leita
sér skjóls, því höfnin er ágæt. Svo setti
Gránufélagið þar upp verzlun og hákarla-
útveg, sem liefur lialdist með litlum breyt-
ingum síðan.
En nú um aldamótin síðustu, þegar Norð-
menn fóru að veiða síldina hér við land,
gjörðu þeir Siglufjörð að aðalaðsetursstað
sínum og það hefir hann verið síðan. Á
vetrum er fjörðurinn þögull og kuldalegur
og það er ekki fyr en komið er fram í
júlímán., að líf fer að færast um Qörðinn,
því þá byrja Norðmennirnir að svífa að
og húa sig til fiskifanga, en þegar líður að
lokum septembermán., þá er sama kyrðin
yfir öllu sem áður var.
En þennan stutta tíma, sem síldveiðin
stendur yfir, þá er fjör í öllu. Venjulega