Ægir - 01.05.1912, Qupperneq 2

54
ÆGIR.
Dauða hans bar að í skjótri svipan
og með þeim atburðum, að það er lik-
ara að hjer væri að ræða um einmana
islenskan ferðamann á fjöllum uppi, en
um konung ráðandi ríkjum.
Hann sat skemra að slóli en
nokkur annar konunga vorra i margar
aldir, en þó vanst honum timi til að ná
bctri tökum á hug og hjarta íslendinga
en nokkrum fyrirrennara hans.
En með hvaða ráðum tókst hon-
um það?
Það var með þvi að kynna sjer sjálf-
ur persónulega landið og þjóðina.
A fyrsta ári konungdóms sins hauð
hann lil sín fulltrúum hinnar íslensku
þjóðar; á öðru ári heimsótli hann sjálfur
landið og þjóðina.
Þetta tvent hefur stuðlað mjög að
þvi, að hann skildi svo einkarvel sjálf-
stæðishugsjón þessarar þjóðar. — Þetla
fundu íslendingar svo vel og urðu ein-
huga og sammála um það, að í hendi
Friðriks konungs áttunda væri sjálfstæð-
ismáli voru borgið. En þó að honum
entist ekki aldur til að koma þessu máli
i það horf, sem liugur hans stóð til, þá
er það starf, sem hann hefur unnið fyrir
oss íslendinga, ómetanlegt, og það mun
sannast, að ásaml með sjálfstæðishugsjón
vorri mun minning Friðriks konungsVIII.
lengi lifa hjá oss.
í öllum greinum bar þessi látni kon-
ungur innilega fyrir brjósti velferð þessa
lands og lók þátt í kjörum þess. Reykja-
vikurbær hefur mist góðan talsmann þar
sem hann var, og sjómannastjettin mun
sárt sakna þessa konungs, þvi að svo
vill til, að eitt það síðasta, sem hann
vann fyrir ísland, var hin stóra gjöf,
er hann gaf til að líkna bágstöddum
ekkjum og munaðarleysingjum þeirra,
er druknuðu i vetur.
Sómstóll í sjémálum.
Allir lögfræðingar, sem liafa haft sjó-
mál tit meðferðar, munu hafa komisl að
raun um það, að þekking á lagareglum og
beiting þeirra er ekki einhlýt undir með-
ferð þessara mála, einkum ásiglingarmála.
Þekking í siglingafræði er í þessum efn-
um með öllu nauðsynleg.
Undir ransókn sjómála koma stöðugl
fyrir atriði, sem að eins siglingafróður
maður getur ráðið fram úr. Við yfir-
heyrslur aðilja og vitna er aðstoð slíks
manns með öllu óhjákvæmileg. Lögfræð-
ingur, sem er allsendis ófróður um skip-
stjórn — og það eru allir lögfræðingar hjer
sem annarstaðar — getur hvorki vitað
hvernig liaga á spurningum, sem leggia
þarf fyrir, í hverri röð spurningarnar skulu
lagðar fyrir og heldur ekki livað á að
spyrja um, eða livenær alt er fengið, sem
hægt er að fá að vita lil upplýsingar mál-
inu. Ransókn málsins verður aldrei trygg
og ábyggileg nema ransóknardómarinn viti
fullkomin deili á hver atriði sjerslaklega
þarf að leiða í Ijós og hverjar leiðir eigi
helst að fara til þess að komast að sem
rjettastri niðurstöðu og koslur er á um
hvert atriði, sem getur verið liður í því
að leiða hið sanna í málinu i heild sinni
í Ijós.
Hjá oss silur hinn reglulegi undir-
dómari einn rjetlinn i þessum málum.
Þetta fyrirkomulag er nú orðið, einkum í
Reykjavík, gjörsamlega óviðunandi. Hjer