Ægir - 01.05.1912, Page 8

60
ÆGIR.
gott skynbragð á það, sem að gagni má
verða fiskiútvegi vorum, að kynna sjer
sýninguna sem best má verða.
Þetta atriði liöfðum vjer hugsað oss að
taka til yfirvegunar í »Ægi« í tilefni af til-
lögu fjármálanefndarinnar hjer að lútandi.
En í 16. tbl. »Ingólfs« hefur hr. Eggert
Briem frá Viðey ritað svo rækilega um
málið, og með svo styrkum rökum, að
þeim verður ekki linekt. Vjer leyfum oss
því að birta orðrjelt það, sem hr. Briem
skrifar um þetta efni. — Hann segir svo:
»Fjármálanefndin endar álitsskjöl sín
og frumvörp með því að leggja til, að út-
flutningsgjald verði lagt á útfiutt sildarlýsi
og útflutt fóður og áburðarefni úr fiski.
Nefndin kemst svo að orði: Á síðustu ár-
um virðist nokkur áliugi vaknaður fyrir
því, að liirða og hagnýta ýmsar fiskleifar,
svo sein hausa, hryggi o. fl.
Er nú ekki grállegt að vita lil þess,
að ekki skuii fyr vakna áhugi á þvi, að
hirða og hagnýta þessa hluti, en kjörnir
tillögumenn um löggjöf landsins steypa
sjer yfir þá menn, sem eru að beitast fyr-
ir að gera verðmæti úr því, sem nú er
verðlaust.
Er útvegnum of gott, þótl liann gæti
fengið eitthvað fyrir fiskleifar þær, er hon-
um hingað lil hafa verið einkis virði?
Hvert barnið hlýtur að sjá, að tillög-
ur nefndarinnar um útflulningsgjöld geta
auðveldlega orðið til þess, að áhuginn
dofni og fiskleifarnar verði framvegis jafn
lítils virði og þær eru nú, og hljóti þess
utan að hnekkja framföium þjóðarinnar
og hamla vaxandi möguleikum til þess
að komast vel áfram hjer á landi.
Ef það á að verða tíska, nær sem á-
hugi vaknar á nýjum framkvæmdum eða
nýjum fyrirtækjum er komið á fót, sem
engum manni gera mein, að demba á þau
útflutningsgjöldum, liggur í augum uppi,
að menn fara að hætta að hugsa um
nokkrar nýjungar eða ný atvinnufyrirtæki
hjer á landi. Þeir, sem annars vildu bind-
ast fyrir einliverju slíku, geta ekki vitað
fótum sínum forráð, þar sem engin á-
byggileg áætlun verður gerð um tekjur og
gjöld, af því alt er í óvissu og náðarsam-
legast undir misvitrum meiri hluta komið.
En þeir sem svo eru gerðir, að geta
ekki látið vera að brjótast í einhverjum
framkvæmdum, skortir þá lje og lánstraust
og koma litlu í framkvæmd.
Við erum að raupa af þvi, að hjer
sjeu miklir framtíðarmöguleikar, 100 sinn-
um og 200 sinnum fieira fólk geli áreiðan-
lega lifað lijer en er.
En til hvers er að raupa, ef vjer er-
uin ekki menn til annars en hamla því,
að auðsuppsprettur landsins verði opnað-
ar, og vjer í stað þess að lála framtaks-
semina óáreilta, íþyngjum henni með
gjöldum, jafnvel áður en hún er orðin til,
meðan að eins er vaknaður áhuginn á
henni.
Allir sem sjávarútveg stunda munu
finna lil þess, hversu útflulningsgjaldafar-
aldur þessa lands er þjóðinni bagalegt.
Og sveitabændurnir munu brátt átta sig á
þessu, er þeir leiða hugann að því.
Hugsum oss að þegar rjómabúaáliug-
inn vaknaði lijer fyrir nokkrum árum, þá
hefði í stað þess að styrkja rjómabúin,
verið dembt útflutningsgjaldi á væntanleg-
an smjerútílutning. Og rennum svo hug-
anum að því, hver ætla mætti að orðið
hefði alleiðingin.
Jeg fyrir mill leyti er ekki í minsta