Ægir - 01.05.1912, Side 10

62
ÆGIR.
belra sem fleiri kæmust upp og meira
3rrði umleikis, svo íslenskar niðursuðu-
afurðir yrðu þektar á heimsmarkaðinum.
Það er örðugt að brjóta ísinn. Ef út-
lendingar, sem betur standa að vígi en
vjer, yrðu til þess, yrði auðveldara fyrir
íslendinga að leggja þá atvinnugrein fyrir
sig, er ekki þyrfti annað en sigla i kjöl-
farið á eftir brautryðjandanum.
Niðursuðuiðnaðurinn mundi auk þeirr-
ar atvinnufjölbreytni, er bann hjálpaði til
að skapa í landinu, einnig hafa stórmikla
þýðingu fyrir landbúnaðinn, opna nýjan
markað fyrir ketið, og ef til vill verða sá
grundvöllur, er viðunanlegt ketverð og
aukning sauðfjárræktarinnar gæti bygsl á
í framtíðinni. Niðursuðuverksmiðjur bjer
á Iandi mundu að líkindum brátt borga
sama verð fyrir okkar ljúflenga dilkaket
og verksmiðjurnar verða að borga annars-
slaðar fyrir ket.
Það er ilt að vita til þess, að vjer
kunnum ekki betur að fara með löggjafar-
starf vort en raun er á, og lxcftum franx-
farir landsins og hnekkjxxnx framtíðar-
möguleikum komandi kynslóða með óvit-
urlegum lagasetningum.
Tökum upp þá slefnu að leggja ekki
nein ný úlflutningsgjöld á afurðir lands-
ins. Látuin það nægja, senx fyrir er af
þeim ófögnuði, xxieðan ekki eru orðin tök
á að ljetta lionum af með öllu.
^grip af ræðn
Thor kaupm. Jensens. Haldin á fundi út-
gerðarmanna og kaupmanna hjer í
bænum 19 þ. m.
Pað er rjett og sntt senx lxáttv. íruniniælnndi
lijelt fram, að öll einokun væri lordæmanleg.
Hún er hið niesta böl og yrði svartur og sví-
virðilegur bletlur á þjóðinni ef hún leiddi slíkt
yíir sig á 20. öldinni.
Tilætlunin er ótvirætt sú, að cinokun kom-
ist á, ekki einungis á kolum og steinolíu, lield-
ur og ef hægt er á lóbaki. Má búast við, að
svo eigi að ganga þrep af þrepi uns ekki eru
cítir nenia einhverjar skuggaslæður af sjálf-
stæði voru.
Frummælandi gerði sjer góða von um, að
ekkert yrði úr kola-einokuninni. En jeg cr
nxjög hræddur um, að hann sje alt of bjart-
sýnn. Jeg stend agndofa þegar jcg lít á aðfar-
irnar og sje engan bilbug. Forsprakkarnir
sækja sitt mál.af blindu ofurkappi, og jeg get
sagt ykkur, að einn þessara háu iierra, sem
miklu þykjast lil leiðar geta koinið, sagði ný-
léga við mig beint út: »Við skuliim berja
f r u ni v a r p i ð í g e g n u m!«
Pað er því síður cn svo, að vjer niegum
vera andvaralausir í góðri von uiii að menn-
irnir sannfærist. Vjer verðum sannarlega að
vera á verði. En málstaður vor er góður og
honum getum vjer treyst el' drengilega er á
haldið!
Enginn liei'ur heimild til þess að taka af
oss rjettinn tii þess að lifa i þessu landi. Eig-
um vjer að fara að gera það sjálflr? Heimur-
inn er stór, ísland er lítið, og þessari þjóð
stoðar ekki að ætla sjer að knjesetja stórþjóð-
irnar, sem liingað sækja, láta þær eiga undir
högg að sækja að fá hjer nauðsynjar sínar með
einokun og afarkoslum. Slíkt mundi skjótlega
liefna sín grimmiíéga. Njáll gamli sagði: »Með
lögum skal land lxyggja« — en í þeim ný-
mælum, sem tjármátanefndin sækir nú svo fast
að taka upp, fclst ótvirætt, að »Með lögum skal
land eyða!«
Iljer á laudi er sannarlega nóg böl frá nátt-
úrunnar hendi að stiiða við. snjór og kuldi,
liret og liafís, eldgos og jarðskjálílar, þó að
sljórn og löggjafarvald landsins gangi ekki i lið
með náttúruöflunum til þess að þjá og þjaka
ibúana.
Pótt margt liafi varið rætt og ritað um kola-
einokunarfrv., þá er það hvergi nærri íullskýrt
enn. Vil jeg nota stundina til að líta á fáein
alriði.
Allir sem verslun rcka, þurfa að vila, hvers
virði varningur þeirra er, og livers virði það,
sem þeir fá fyrir liann. Jeg spyr því, hvað fœr
leyfishafi og livað lælur hann? Ifvað segir
frumvarpið?