Ægir - 01.05.1926, Blaðsíða 24

02
ÆGIR
»Af öðling þiggjum alt með sóma,
aldrei skal lians dvína hól.
Sit þú æ i sólarljóma
Snæfellsáss á veldisstól!«
Með kreptum og kámugum höndum
ég klóraði á blaðið,
og bakið er bogið af þreytu
og bak við er skuggi.
Lifið, það lék mig nú svona,
en láttu samt ekki
hugfallast, hugsa þier vinur
hann hægir á eftir.
Sildarsölu-málið.
Margir síldarútvegsmenn komu bingað
að norðan 30. maí með e.s. »Goðafoss«
til að silja hér fund, á hverjum ræða
átti síldarsölumálið. Fundurinn byrjaði
kl. 2 siðd. hinn 31. maí og stóð fram á
nótt.
Mjög skiftar skoðanir komu i ljós, en
endalok fundarins urðu þau, að svo
hljóðandi tillaga var samþykt:
»Fundurinn ályktar að stofna sildar-
samlag í þeim tilgangi að vinna að hag-
kvæmri sildarsölu og til þess að búa sig
undir að taka við verkefni þvi sem felst
i síldarlögunum frá síðasta þingi, ef þau
koma til framkvæmda. Ennfremur á-
lyktar fundurinn að kjósa fimm manna
nefnd til þess að undirbúa lög félagsins
og til þess að kalla saman fund tilsam-
þyldar lögum fyrir félagið«.
Tillagan var samþykt með 39 alkv.
gegn 25.
Litlar líkur eru til þess, að lögum þeim,
sem Alþingi samþykti í vor verði beitt
þetta sumar.
Tvennar
gamlar formannavísur
nm formenn við Arnarijörð
ortar af
Guðrtiuu Jónsdóttii’.
Eg sendi yður nú tvennar gamlar formanna-
visur yflr formenn við Arnarfjörð, ef þér vild-
uð birta þær í Ægi. Fyrri vísurnar eru ca. 130
ára gamlar, en hinar seinni frá 1828, eða 98
ára. Vísurnar eru að mínu áiiti allmerkilegar,
því þær bregða Ijósi yflr sjóarútveg hér við
fjörðinn fyrir 100 árum. Eftir fyrri visunum
sést að útvegur liefir staðið hér með miklum
blóma um eða fyrir aldamótin 1800, og má það
furðu sæta á slíkum eymdar- og harðindaár-
um, sem þá voru. Pá hefir bátatalan verið 41,
og er það mikið, þegar þess er gætt, að býli
hér kringum fjörðinn voru þá aðeins 59, eftir
þá gildandi jarðabókum að sjá. Pegar síðari
vísurnar eru ortar (1828) er bátatalan komin
niður í 21, og er þar um mikla afturför að
ræða, og hefir hún eflaust stafað af ýmsum
örðugleikum frá striðsárunum á fyrsta áratugi
aldarinnar, svo sem dýrtið, eklu á timbri, veið-
arfærum o. fl.
Flestir þeir menn, sem nefndir eru í visun-
um voru sægarpar miklir, sem betur hefði hæft
að stjórna stærri og veglegri skipum en véla-
lausum sexæringum með fátæklegum útbúnaði,
ef þjóðin hefði þá átt stýrimannaskóla og haft
jafn álitlegan skipaflota og nú hefir hún yfir
að ráða.
Guðrún Jónsdóttir, sú er vísurnar orti var
upp hér við Arnarfjörð á síðustu áratugum
átjándu aldar, og lifði fram yfir 1840. Hún var
nafnkunn um Vestfirði fyrir gáfur, og þótti á-
gætlega skáldmælt. Hún orti töluvert af Ijóð-
um og lausavísum, sem nú raun ílest glatað.
Um hana orti Bjarni Pórðarson skáld á Siglu-
nesi vísu þessa:
»Mestur vandi Sóns um sjá
sýnir andann ríka;
Vesturlandið ekki á
eyju banda slika«.
Síðari vísurnar orti Guðrún eftir beiðni Jóns
Bjarnasonar hreppstjóra í Stapadal, langafa frú
Sigriðar, konu Sigurðar læknis Magnússonar á
Vífilsstöðum. Vinsamlegast.
Ingivaldur Nikulásson, Bildudal.