Tímarit lögfræðinga - 01.10.1984, Qupperneq 37

einhverja nauðungarvist. Heimsóknarskylda til geðlæknis og sálfræð-
ings er ekki nægileg í þessu efni, sbr. Hrd. XLIV, bls. 442 (448). Þess
er getið í Islenzkum dómaskrám, að í ýmsum dómum sé tími sá, sem
gengið hefur til rannsóknar á geðhögum sakbornings, talinn ídæmdri
refsingu til frádráttar með svipuðum hætti og gæzluvarðhaldstími, en
stundum sé þó um raunverulegan gæzluvarðhaldstíma að tefla.1)
e) Hælisvist eða önnur nauðungarvist á stofnunum, t.d. á vistheimili,
uppeldisstofnun, drykkjumannahæli o.fl., verður að teljast frádráttar-
hæf, ef vistunin tengist rannsókn máls. I Hrd. XLIV, bls. 442, kemur
fram, að deilt var um eðli vistunar í svokölluðu gæzluvistarhæli að
Gunnarsholti. Ekki var skorið úr þessum ágreiningi, enda kom frá-
dráttur ekki til greina þegar af þeirri ástæðu, að vistun sakbornings
í Gunnarsholti tengdist ekki rannsókn þeirra mála, sem til úrlausnar
voru í þessum dómi. Venjuleg sjúkrahúsdvöl vegna veikinda kemur
ekki til frádráttar, þótt rannsókn máls dragist á langinn vegna hennar.
f) Gæzla hjá bandaríska varnarliðinu vegna rannsóknar sakamáls
kemur refsingu til frádráttar beinlínis eða samkvæmt lögjöfnun frá
76. gr. hgl., sjá Hrd. XXIV, bls. 246 og 511, og 1. nr. 110/1951, sbr. 2.
gr. 6. c. viðbætis um réttarstöðu liðs Bandaríkjanna og eignir þeirra.
g) Fangavist erlsndis. Ekki er bein heimild í 76. gr. til frádráttar á
gæzluvarðhaldi eða annarri fangavist, sem sökunautur hefur sætt er-
lendis. Heimilt getur verið að beita lögjöfnun frá 76. gr., sbr. 4. mgr.
8. gr. hgl., sbr. Hrd. XVIII, bls. 8, 189, 447.
h) Gæzluvarðhald refsifang-a. Sé refsifangi úrskurðaður í gæzluvarð-
hald vegna nýrra afbrota, kemur gæzlutíminn til frádráttar hinni nýju
refsingu. Sá tími telst þá ekki til afplánunar á fyrri dómi. Sé refsifangi
einungis fluttur milli refsivistarstofnana án formlegs gæzluvarðhalds-
úrskurðar, er tæpast tilefni til frádráttar.
IV. SKILYRÐI ÞESS AÐ ÚTILOKA FRÁDRÁTT.
Frádráttur gæzluvarðhaldsvistar er orðaður sem aðalreglan sam-
kvæmt 76. gr. hgl. Er raunar kveðið á um skyldu til þess, þótt greinin
segi ekki, hvernig dómstólar eigi að meta frádráttinn hverju sinni, sjá
nánar í greinargerð. I 76. gr. er gert ráð fyrir undantekningum, ef
gæzluvarðhaldið er því að kenna, hvernig sökunautur hefur hagað sér,
meðan á málinu eða rannsókn þess stóð. Úr þessu má lesa þrjú skilyrði,
sem gerð verður nánari grein fyrir hér á eftir.
1) íslenzkar dómaskrár, III. bindi, bls. 173.
91