Leifur - 24.08.1883, Blaðsíða 2
getur inn unnið sjer i 6 ár, pótt hunn vinni
hvern virkan dag.(
Uppskeran i Minncsota og Dakota lítui út
fyrir *aö verci uijög gó'5, og betri enn r.okkni
sinni áður. Bændur í Wisconsin eru og mjög
ánægðir yfir útlitinu par á allri uppskeru,-
sarna cr að segja fra Nchraskn, Michígan,
Kansas og A rkansas.
þegar forsetinn Arthur var í Cnpe May og
hann yar húinn að veita flcstum viðtal, fjekk
hann seðil frá nianni sem bað hann um aö loia
sjer að sja hann. Forsetinn bauð að láta mann-
inn koma inn til sín. Maður pessi vai á að
gizka miðaldramaður og mjog veður tekint’.
Undir eins og hanu var koniinn inn úr dyr-
nnum, greip hann í hond forsetans og hnilsaði
honum mjög alúðlcga, og sagðist hafa pekkt
liann undir eins. pví næst sagði hann ti! nafn^
síns, og spurði forsetan að, hvort hann pekkt1
sig eigi og hvort hann myndi oigi eptir. að
hann hefði verið í skóla hja lionum. Arthnr
mundi nú eptir pví, að hann einhvern tíma a
skólaarum stnunr hafði veiið peningalítill og
pví tekið nokkra jafnaldra sína til kennzlu, og
sá hann nú að einn peirra var par á fund
hans sóttur. Maðurinn kvaðst h'fa á fiski-
veiðum og veitingum og hafa aligott lífsupp-
elcli af pví. Forsetinn varð mjog glaður við
að sjá pennar. fornvin sinn og skildu peir nicð
vináttu, og óskum alira heilla og hamingju.
Forseti ljet i ljósi ao sjer mundi seint gleymast
alúð og tryggð pessa gaml--> lærisveins síns.
Tólfta p. m. branu veitingnhúslð ,,Kimball
House ‘ í Atlanta í Georgíu til kaldra kola.
Hjev um bil 200 manna gistu á veitingahúsi
pessu og komust peir allii llfs af, pó er haldið
að nokkrir hafi ir.ni brunnið og að mannabein
muni finnast undir öskudyngjunni. Engu af
eigum gestanna varð bjargað nje húsgögnum.
Skaðinn er metinn liðug 01 000,000, par af
voru $ 200,000 í ábyrgð.
Flestir hraðfrjettapjónar eru nú tcknir j
aptur til vinnu og ir.un nefnd, sem kosin hefir j
verið af Bandarlkjastjóru. gjöra uppástungu til ;
laga. til pess að fyrirbyggja voikíV.ll framvegis !
meðal veikamanna. Ýms jámbrautarslys liafa !
hafa nú í seinni tíð hlótizt af pvi. aö jarn-
brautarfjelögin, cöa umsjónarmenn peirra, hafa
lagt of mikið á unglinga, =em að hraðfrjctt-
um vinna, og hafa pannig óbeinlfnis verið
orsök í tjóui eigna, lífs og lima allmargra
manna.
Ailt útlit er fyrir, að járnbrautastrið pað.
er byrjaði snenima 1 pessurn mánuði, œuni
heldui fara vaxani.i enn íninukandi, pví far-
seðlarfrá Chicago tii San Francisco háfa pegnr
stigið niöur, og f St. Louis liafa peir fallið f
verði að mun.
Laxveiðin i Colu'nbiuánni ’í Oregon hcíir
verið mun meiri í sumar enn nokkru sinni áður.
brautarstöðvarnar. par var fullt fyrir af fólki
til pess að sjá okkur, og kvennfólkið haföi á
svipstuudu búið til frakkneskar veifur og gunn-
fána, og nicðan við vorum að komast inn i
vagninn, var hrópað f sífollu ,. Vive la beile
France ., . pað œtlaði að ganga örðugt fyiir
okkur að komast á vagnstöðvarnar fyrir mönn-
um, sem pvrptust utan um okkur til pess að
sjá okkur, og pegar við komum loks á stöðv- i
arnar tók eigi betra viö pví gleðiópin og pmigsl j
in voru svo mikil, að pf.ð œtlaði hreint að
gjöra út af við okktir. er. fil alirar hamingju
kom einn af bráutarpjónunum okfeur til hjilpar
og fór m ð okkur á. dalíf.inn reitingastað, sagði
okkur velkomna og bauð okkur að livílast par
unz ei.r.lestiu færi á stað til Drainmcn. Svo
voru mikil l.etin f fólkinu og íögnuður yfír
komu okkani, ða pað vildi aptru ghulcstiimi
frá að fara af staö tií pess að gcta kva’tt okkur
með handabandi. og pvílík handabönd, jeg j
bafði meitt mig i eiuum lingrinuin pegar jcg 1
- 62 —
póft ii!x prssi sje bæði feitnr og faiiegur, pykist
vciðiljeiagið cigr.n ábata linfa muni af sölu
luuis, pars íiskimenn eru dyrir á vinnu sinni og
lax cr seldnr. ’.ið iágu verði á mörkuðtí'rn nú
scm stcndur.
í nánd við porpið Freeport í Alleghany-
daimiin i'órii mer.n að grnfa til kojhnámu í huð
t.'okkurri, urðu námumenn pess varir að vatn
Kotn í gryfjuna, og er pv! var betri eptirtckt
veitt, komuít meun að peirri niðurstöðu, að
unclir hálsi pessum var stö.ðuvatn, og pví
óhugsar.di að grafa pár meira til koia. —
ITcfðu nnmumennirnir hnldið iftið citt iengra’
afram, mundu peir aiiir liafa farist.
Allir myndasmiðir í Bandrlkjunum höfðu
nýiega fund með sjcr i borginni Milvvaukee í
W is.
Að hinn mikli tollur á ópíum i Bandaríkj-
uimm, iiefir o'gi mjög mikið að pýða. sjozt á
hinum síöustu fregmnn frá San Francisco, er
segja að r.m 6 miliiona virði af vöru pessari
híiö verið iauínað pangað toiifríu á hinuin
siðasíiiðnu 10 arum. flagt er að iöggæziu—
nicnnirnir sjálfir sje f vitorði incð leyniíiytjendum
pessa skaðlega efnis, o- hafi verið pað í iangan
tíma og unnið við pað svo reörgum púsundum
doilara htfir skipt.
Minneota, Minn. 13. ágúst
Vmtir vor ’ Leifur” verður að fyrirgefa
að vjer höfmn cigi ritað honum nú í Jangan
tíma, pvl nú standa yfir annrlkistimar, og
hver mnður. sem eigi hatar pví mcira vinn-
una, viiinur nú mcð vilja og dugnaði, upp-
skernn er nýlega byrjuö og nokkrir bændur hafa
preskt dálítið af höfrum, og haida peirað hafra
uppskeran verði liin bezta, lijer um bil 50-70
Bush.1 af ekrunni. Hveitið er pykkara og
jftfi.nm omuiokkrK KÍnni hður. tvo pa?> or ong;-
inn efi að uppskeran verður mikil og góö.
Jafnvel pótt Lýon Co. liafi unnið verö-
iaun undanfarandi ár á fvikiissýningunni ( The
Stato Fair ) pá hafa menn pó verið blindaðir
af Dakota og ýmsurn öðrura útkjáikum lieims-
ins, og eigi iitiö á vorar bylíxjandi grassijett-
ur, cr pó mega með rjettu kallast hið fegursta
og bezta hjerað, í pessunr geysiiega norðvesí-
ur geim, tii griparæktar og akuryrkju, en nú
er stundin komin, peir gráta hoinisku sína og
ailra augu stara nú á Lýon Co. menn cru
faruir að sjá, að paö geymir ógrynni íjár i
skauíi sfnu, peir sjá að stórrlkir merin. er
liítfa fariö <il Dakota og gefið sig alla við
hvcitireekt, hafa eytt pcninguni sínnm, pví
uppskeran lrefir orðiö peim stórum tll skaða.
meðan bláfáfækir menn hafa komist vcd áfram
hjcr i Lyon Co. orðiö ríkir og engum háfir.
Vjer vonnm að Leifur fari aö riðja sjer til
rúms á meðal vor, jafnvel pótt hann hafi nokkra
datt úr loptkuggirium, og petta góða og veg-
iynda fólk tók svo innilega i lu'ind mina, að
mjer lá við að.tárfllla af tiifínningu í fingrinwm
Loks gjörðu íormenn lcdarinnar enda á pcssu
óg ijetu hana pjóta á stað. A vagnstöð nokkuri
kom hiuu fiakkneski ,, konsuil “ frá Drammcn
til okkar og setlist hann lijá okkur, sagði okk-
ur vel.komna og með gleði úr helju licimta,
kvað hann okkur vera umtalsefni mn endilangan
NorvOg, og í Drammen væri verið- að búa
undir að gcta sem bczt tekið á móti okkur.
Jcg hafði ásett mjer að lof'a mönnum að fagna
okkur'eptir pvi, scni p’eir vildu, eu nú fórjog
að iiugsa um pað hetur, nieðan við voruni
mcoal bændíi var ekkevt urn að taia. par gát-
um við*liagað okkur eins og við vildum, en
hvfvnig miínclum við eiga að taka pví, er við
iuemuin í stórborgirnar í okkar loðnu bjarnar-
sf.iimsfeidum. pegar við komum á vagnstöðv-
arn.'.r í Drammen, var par fyrir bargarstjór-
inn, bæjarráðið og ótölulcgur grúi mauua, sém
mótmœiendur, pá cru vinir hans fleiri. Oss
dettur cigi í liug að pvinga nokknrn niann til
að kaupa biaöið. pvi pesskonar nauðung á eigi
að eiga. sjer stað í pess„ lar.di, enda áiítum
vjer ritstjóran meiri frelsis vin enn svo, að hann
vildi að nokkrum manni væri pröngrað til
að kaupa pað. en pað er annað, c-r oss pyk-
ir ek!:i gcðfellt, og sem ko.'úur liáfi voru til
að rfsa, að memi, scm ekki li?fa tfmt að cyða
b 2,oo til pess að sfyðja jafnfagurt og gagn-
legt fyrirtæki, skuli snfkja sjer biaöið lijá
kaupendum tíl að iesa pað, rlfa pað síðan nið-
iii og i.artoga pví ncer livcrt orð og liverja
setningu, dikt lýsir heimsku og iligirni í meira
lagi. að vísii eru pessir nicnn að reyna að
fegra sjáifa sig og niríils hutt sinn mcð pví nð
níða biaðið og sogja pnð sje eigi 5 cent.s virði
og svo framv. en slfkar afsakanir mega sín ckki
ímkils, enda pó peir kynnu að geta með sinni
d.etnafáu mœlsku, villt sjónir fyrir einuni eða
tveimur mönuum, er ásett hefðu sjcr að kaupa
Idaðið svo peir inettu við pað í biáðinn', pá
vonum vjer að Leifur blóingist cn peir komist
til sannieikans viðnrkenningnr. Oss dciíur eígi
I hug að segja að ,, Lcifur “ sjo óaðfiunan-
iegur. vjer vitum að öli mannleg verk eru
ófuiikornin, cn vjer riijum ber.cla yður á pað
atriði, að ef pjer, liver cinn og einastf. kaupið
blaðið, pá getiö pjcr att heimtingú á sfœrra
blaði og betra, ef pjer, sern færir eru um að
lifa, sendið blaðinu góðar og nytsamar rit—
gjörðir pá er öðru niuli að gegna, cnda geti
pjer pá veriö vissir uni að fá gott biað. en á
meðan hver höndin vinnur á roóti annari og all-
ur pungin liviiir á cinuin manni, geti pjer eigi
,.tt von á að fa stœrra cða betra blað enn pjcr
liafið.
G, A. Daimaun
FRJETTiR FRÁ CANADA,
V/ i n n i p e g. Nú um iangan tfina liefir
verið mikið ritað, bæði lijcr og annarstaðar um
verzlunar og peninga staud hjer i Wintiipeg og
Norðvesturlandiuu, og haf.i mörg biöð, einkum
írá eystri lilut.a Canadn, gjört sitt ýtrasta til
pess að ýkja pað, sem niest og leggja út á pann
hátt, að ekki væri siðuðu fólki lijcr lifandi.
Eiigum i Winripeg eða Norðyesturlandinu hefii'
komið til hugar að bcra á móti pcirri verzlun
ar deyfð, sem hefir átt sjer staö hjer f nokkra
undanfarna mánuði, en að livorki Winnipeg eða
Manitoba eigi sjer aklrei frarnar upprcisnar von,
geta hvorki nje viija nokkrir skynsainir mcnn
tvúað eða látið sjer um munn fara. pessi
dcyfð er af peim. sem rjottiiéga skoða máiið,
ulitin eoliieg aíleiðing af peim geysi ofsa, sem
kominn var í hlutlenduverzlunina, og sem svo
suögglega tók enda. Meiin, sem misst liafa
kominn var til að taka á móti okkur, og er
mannpyi'pingingin varð okkar vör, liristist lopt
ið af fagnaðarópi, ,, Vive ia Frnnce “ var
hróp.,5 í sifellu. og við teknii' og næstum boru-
ir. scm sigurhetjur, f vngnin sem flutti okkur
til veitin'gáhússins, sem við áttum að gista i.
Á veitingahúsinu fundum við fatatösku Roliers
og nú gí.tum við dáiitið búist um og gjört okk-
ur asjálegri. Eptir pað var f'arið með okkur
aptur á vagusl'öðVarnar og var hinn stóri bið-
skáli allur skreyttur cg okkur pni búið gikli,
sem stóð yfir fram undir kvóld. Kl. 5 morg-
unin cptii' vorum við vnktir til pess að Iiaida
ferðinni áfram, og pegar jeg steig upp í va'gn-
in heyrði jeg ailt í eiuu velpekktnr ráddir, og
liviiík gltði var pað ekld fyrir mig að sja bless
aðardúfurnar mir.araplur, hr. Ohlmstcd ( liiiin
fyrnefndi ,, koasnl ’• ) liafði búið mjer pessa
óvœntu glcði, cg sngði liaun að loptkuggurinn
i okkcir vaui iika á iciðinni. Ejórðung rnihi frá
I Kristjaniu kom aðstoöarmaðiu' hins frakkueska