Leifur


Leifur - 24.08.1883, Blaðsíða 2

Leifur - 24.08.1883, Blaðsíða 2
getur inn unnið sjer i 6 ár, pótt hunn vinni hvern virkan dag.( Uppskeran i Minncsota og Dakota lítui út fyrir *aö verci uijög gó'5, og betri enn r.okkni sinni áður. Bændur í Wisconsin eru og mjög ánægðir yfir útlitinu par á allri uppskeru,- sarna cr að segja fra Nchraskn, Michígan, Kansas og A rkansas. þegar forsetinn Arthur var í Cnpe May og hann yar húinn að veita flcstum viðtal, fjekk hann seðil frá nianni sem bað hann um aö loia sjer að sja hann. Forsetinn bauð að láta mann- inn koma inn til sín. Maður pessi vai á að gizka miðaldramaður og mjog veður tekint’. Undir eins og hanu var koniinn inn úr dyr- nnum, greip hann í hond forsetans og hnilsaði honum mjög alúðlcga, og sagðist hafa pekkt liann undir eins. pví næst sagði hann ti! nafn^ síns, og spurði forsetan að, hvort hann pekkt1 sig eigi og hvort hann myndi oigi eptir. að hann hefði verið í skóla hja lionum. Arthnr mundi nú eptir pví, að hann einhvern tíma a skólaarum stnunr hafði veiið peningalítill og pví tekið nokkra jafnaldra sína til kennzlu, og sá hann nú að einn peirra var par á fund hans sóttur. Maðurinn kvaðst h'fa á fiski- veiðum og veitingum og hafa aligott lífsupp- elcli af pví. Forsetinn varð mjog glaður við að sjá pennar. fornvin sinn og skildu peir nicð vináttu, og óskum alira heilla og hamingju. Forseti ljet i ljósi ao sjer mundi seint gleymast alúð og tryggð pessa gaml--> lærisveins síns. Tólfta p. m. branu veitingnhúslð ,,Kimball House ‘ í Atlanta í Georgíu til kaldra kola. Hjev um bil 200 manna gistu á veitingahúsi pessu og komust peir allii llfs af, pó er haldið að nokkrir hafi ir.ni brunnið og að mannabein muni finnast undir öskudyngjunni. Engu af eigum gestanna varð bjargað nje húsgögnum. Skaðinn er metinn liðug 01 000,000, par af voru $ 200,000 í ábyrgð. Flestir hraðfrjettapjónar eru nú tcknir j aptur til vinnu og ir.un nefnd, sem kosin hefir j verið af Bandarlkjastjóru. gjöra uppástungu til ; laga. til pess að fyrirbyggja voikíV.ll framvegis ! meðal veikamanna. Ýms jámbrautarslys liafa ! hafa nú í seinni tíð hlótizt af pvi. aö jarn- brautarfjelögin, cöa umsjónarmenn peirra, hafa lagt of mikið á unglinga, =em að hraðfrjctt- um vinna, og hafa pannig óbeinlfnis verið orsök í tjóui eigna, lífs og lima allmargra manna. Ailt útlit er fyrir, að járnbrautastrið pað. er byrjaði snenima 1 pessurn mánuði, œuni heldui fara vaxani.i enn íninukandi, pví far- seðlarfrá Chicago tii San Francisco háfa pegnr stigið niöur, og f St. Louis liafa peir fallið f verði að mun. Laxveiðin i Colu'nbiuánni ’í Oregon hcíir verið mun meiri í sumar enn nokkru sinni áður. brautarstöðvarnar. par var fullt fyrir af fólki til pess að sjá okkur, og kvennfólkið haföi á svipstuudu búið til frakkneskar veifur og gunn- fána, og nicðan við vorum að komast inn i vagninn, var hrópað f sífollu ,. Vive la beile France ., . pað œtlaði að ganga örðugt fyiir okkur að komast á vagnstöðvarnar fyrir mönn- um, sem pvrptust utan um okkur til pess að sjá okkur, og pegar við komum loks á stöðv- i arnar tók eigi betra viö pví gleðiópin og pmigsl j in voru svo mikil, að pf.ð œtlaði hreint að gjöra út af við okktir. er. fil alirar hamingju kom einn af bráutarpjónunum okfeur til hjilpar og fór m ð okkur á. dalíf.inn reitingastað, sagði okkur velkomna og bauð okkur að livílast par unz ei.r.lestiu færi á stað til Drainmcn. Svo voru mikil l.etin f fólkinu og íögnuður yfír komu okkani, ða pað vildi aptru ghulcstiimi frá að fara af staö tií pess að gcta kva’tt okkur með handabandi. og pvílík handabönd, jeg j bafði meitt mig i eiuum lingrinuin pegar jcg 1 - 62 — póft ii!x prssi sje bæði feitnr og faiiegur, pykist vciðiljeiagið cigr.n ábata linfa muni af sölu luuis, pars íiskimenn eru dyrir á vinnu sinni og lax cr seldnr. ’.ið iágu verði á mörkuðtí'rn nú scm stcndur. í nánd við porpið Freeport í Alleghany- daimiin i'órii mer.n að grnfa til kojhnámu í huð t.'okkurri, urðu námumenn pess varir að vatn Kotn í gryfjuna, og er pv! var betri eptirtckt veitt, komuít meun að peirri niðurstöðu, að unclir hálsi pessum var stö.ðuvatn, og pví óhugsar.di að grafa pár meira til koia. — ITcfðu nnmumennirnir hnldið iftið citt iengra’ afram, mundu peir aiiir liafa farist. Allir myndasmiðir í Bandrlkjunum höfðu nýiega fund með sjcr i borginni Milvvaukee í W is. Að hinn mikli tollur á ópíum i Bandaríkj- uimm, iiefir o'gi mjög mikið að pýða. sjozt á hinum síöustu fregmnn frá San Francisco, er segja að r.m 6 miliiona virði af vöru pessari híiö verið iauínað pangað toiifríu á hinuin siðasíiiðnu 10 arum. flagt er að iöggæziu— nicnnirnir sjálfir sje f vitorði incð leyniíiytjendum pessa skaðlega efnis, o- hafi verið pað í iangan tíma og unnið við pað svo reörgum púsundum doilara htfir skipt. Minneota, Minn. 13. ágúst Vmtir vor ’ Leifur” verður að fyrirgefa að vjer höfmn cigi ritað honum nú í Jangan tíma, pvl nú standa yfir annrlkistimar, og hver mnður. sem eigi hatar pví mcira vinn- una, viiinur nú mcð vilja og dugnaði, upp- skernn er nýlega byrjuö og nokkrir bændur hafa preskt dálítið af höfrum, og haida peirað hafra uppskeran verði liin bezta, lijer um bil 50-70 Bush.1 af ekrunni. Hveitið er pykkara og jftfi.nm omuiokkrK KÍnni hður. tvo pa?> or ong;- inn efi að uppskeran verður mikil og góö. Jafnvel pótt Lýon Co. liafi unnið verö- iaun undanfarandi ár á fvikiissýningunni ( The Stato Fair ) pá hafa menn pó verið blindaðir af Dakota og ýmsurn öðrura útkjáikum lieims- ins, og eigi iitiö á vorar bylíxjandi grassijett- ur, cr pó mega með rjettu kallast hið fegursta og bezta hjerað, í pessunr geysiiega norðvesí- ur geim, tii griparæktar og akuryrkju, en nú er stundin komin, peir gráta hoinisku sína og ailra augu stara nú á Lýon Co. menn cru faruir að sjá, að paö geymir ógrynni íjár i skauíi sfnu, peir sjá að stórrlkir merin. er liítfa fariö <il Dakota og gefið sig alla við hvcitireekt, hafa eytt pcninguni sínnm, pví uppskeran lrefir orðiö peim stórum tll skaða. meðan bláfáfækir menn hafa komist vcd áfram hjcr i Lyon Co. orðiö ríkir og engum háfir. Vjer vonnm að Leifur fari aö riðja sjer til rúms á meðal vor, jafnvel pótt hann hafi nokkra datt úr loptkuggirium, og petta góða og veg- iynda fólk tók svo innilega i lu'ind mina, að mjer lá við að.tárfllla af tiifínningu í fingrinwm Loks gjörðu íormenn lcdarinnar enda á pcssu óg ijetu hana pjóta á stað. A vagnstöð nokkuri kom hiuu fiakkneski ,, konsuil “ frá Drammcn til okkar og setlist hann lijá okkur, sagði okk- ur vel.komna og með gleði úr helju licimta, kvað hann okkur vera umtalsefni mn endilangan NorvOg, og í Drammen væri verið- að búa undir að gcta sem bczt tekið á móti okkur. Jcg hafði ásett mjer að lof'a mönnum að fagna okkur'eptir pvi, scni p’eir vildu, eu nú fórjog að iiugsa um pað hetur, nieðan við voruni mcoal bændíi var ekkevt urn að taia. par gát- um við*liagað okkur eins og við vildum, en hvfvnig miínclum við eiga að taka pví, er við iuemuin í stórborgirnar í okkar loðnu bjarnar- sf.iimsfeidum. pegar við komum á vagnstöðv- arn.'.r í Drammen, var par fyrir bargarstjór- inn, bæjarráðið og ótölulcgur grúi mauua, sém mótmœiendur, pá cru vinir hans fleiri. Oss dettur cigi í liug að pvinga nokknrn niann til að kaupa biaöið. pvi pesskonar nauðung á eigi að eiga. sjer stað í pess„ lar.di, enda áiítum vjer ritstjóran meiri frelsis vin enn svo, að hann vildi að nokkrum manni væri pröngrað til að kaupa pað. en pað er annað, c-r oss pyk- ir ek!:i gcðfellt, og sem ko.'úur liáfi voru til að rfsa, að memi, scm ekki li?fa tfmt að cyða b 2,oo til pess að sfyðja jafnfagurt og gagn- legt fyrirtæki, skuli snfkja sjer biaöið lijá kaupendum tíl að iesa pað, rlfa pað síðan nið- iii og i.artoga pví ncer livcrt orð og liverja setningu, dikt lýsir heimsku og iligirni í meira lagi. að vísii eru pessir nicnn að reyna að fegra sjáifa sig og niríils hutt sinn mcð pví nð níða biaðið og sogja pnð sje eigi 5 cent.s virði og svo framv. en slfkar afsakanir mega sín ckki ímkils, enda pó peir kynnu að geta með sinni d.etnafáu mœlsku, villt sjónir fyrir einuni eða tveimur mönuum, er ásett hefðu sjcr að kaupa Idaðið svo peir inettu við pað í biáðinn', pá vonum vjer að Leifur blóingist cn peir komist til sannieikans viðnrkenningnr. Oss dciíur eígi I hug að segja að ,, Lcifur “ sjo óaðfiunan- iegur. vjer vitum að öli mannleg verk eru ófuiikornin, cn vjer riijum ber.cla yður á pað atriði, að ef pjer, liver cinn og einastf. kaupið blaðið, pá getiö pjcr att heimtingú á sfœrra blaði og betra, ef pjer, sern færir eru um að lifa, sendið blaðinu góðar og nytsamar rit— gjörðir pá er öðru niuli að gegna, cnda geti pjer pá veriö vissir uni að fá gott biað. en á meðan hver höndin vinnur á roóti annari og all- ur pungin liviiir á cinuin manni, geti pjer eigi ,.tt von á að fa stœrra cða betra blað enn pjcr liafið. G, A. Daimaun FRJETTiR FRÁ CANADA, V/ i n n i p e g. Nú um iangan tfina liefir verið mikið ritað, bæði lijcr og annarstaðar um verzlunar og peninga staud hjer i Wintiipeg og Norðvesturlandiuu, og haf.i mörg biöð, einkum írá eystri lilut.a Canadn, gjört sitt ýtrasta til pess að ýkja pað, sem niest og leggja út á pann hátt, að ekki væri siðuðu fólki lijcr lifandi. Eiigum i Winripeg eða Norðyesturlandinu hefii' komið til hugar að bcra á móti pcirri verzlun ar deyfð, sem hefir átt sjer staö hjer f nokkra undanfarna mánuði, en að livorki Winnipeg eða Manitoba eigi sjer aklrei frarnar upprcisnar von, geta hvorki nje viija nokkrir skynsainir mcnn tvúað eða látið sjer um munn fara. pessi dcyfð er af peim. sem rjottiiéga skoða máiið, ulitin eoliieg aíleiðing af peim geysi ofsa, sem kominn var í hlutlenduverzlunina, og sem svo suögglega tók enda. Meiin, sem misst liafa kominn var til að taka á móti okkur, og er mannpyi'pingingin varð okkar vör, liristist lopt ið af fagnaðarópi, ,, Vive ia Frnnce “ var hróp.,5 í sifellu. og við teknii' og næstum boru- ir. scm sigurhetjur, f vngnin sem flutti okkur til veitin'gáhússins, sem við áttum að gista i. Á veitingahúsinu fundum við fatatösku Roliers og nú gí.tum við dáiitið búist um og gjört okk- ur asjálegri. Eptir pað var f'arið með okkur aptur á vagusl'öðVarnar og var hinn stóri bið- skáli allur skreyttur cg okkur pni búið gikli, sem stóð yfir fram undir kvóld. Kl. 5 morg- unin cptii' vorum við vnktir til pess að Iiaida ferðinni áfram, og pegar jeg steig upp í va'gn- in heyrði jeg ailt í eiuu velpekktnr ráddir, og liviiík gltði var pað ekld fyrir mig að sja bless aðardúfurnar mir.araplur, hr. Ohlmstcd ( liiiin fyrnefndi ,, koasnl ’• ) liafði búið mjer pessa óvœntu glcði, cg sngði liaun að loptkuggurinn i okkcir vaui iika á iciðinni. Ejórðung rnihi frá I Kristjaniu kom aðstoöarmaðiu' hins frakkueska

x

Leifur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Leifur
https://timarit.is/publication/119

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.