Leifur - 07.09.1883, Síða 1

1. AEGr. WINNIPEG 7. SEPTEMBER 1883. NO 18.
Minni
ISL iKDS,
Heyrí jeg stunur, sem dæst nnda dragi
dauðuióð hetja i blóðstorknum val,
cr pað flóðguír. á ijarlægum œgi?
íossauiður. i einhverjum dal ?
nei, pei, pær hraða sjer hvers eins að brjósti
pem heUtríð feigra i grimmum deyð,
pað er ísland, íslands neyð
enn sem heyrum með norðlægum gjósti.
ísland! pin ótal sár,
Island! pin kvala tár,
sje liðhvöt vor, vort lúðurhljóð
svo logi norrænt blóð.
Hver sem angrar pig eyjan vor kalda
aldrei prlfist um sina lilstið,
bann er fis, *em að æðandi alda
með öflgu brimstreymi hvirflar i grlð,
hann er ódrengur andlega dauinr,
ættjarðar sinnar og pjóðar smán,
præll. sem frelsis alls er án
um ókunn lónd cins og ráfandi sauður;
hans nafn afmáist ótt,
pess aldrei minnist drótt,
en gamla íslnnds eilift hrós,
er æ fullblótnguð rós,
Engín járn s.il má jökul pinn bæra,
jafnt liann stendur, som fyrst pá hann reis
upp úr sjávarins svaldjúpi tæra
og sveiflast hvergi við ofviðra geys;
pú stynur enn pá í harðstjórnar höndum,
en hærur plnar gráu á
mun himiuinn guilnum geislum slá.
svo glampan beri ab fjarlægum ströndum.
í glaumi og gleði lífs,
i grimdar hörmuni kiís,
vjer böru pln elskum eins pig lijer
og áður gjörðum vjer.
Lif pú ísland að líta pá daga,
nð líta pá daga að hjer sje pln pjóð,
sem sjer reyui a5 leiðbeina og laga
og láti ei rcikað af framfaraslóð.
Lif að sjá að hjer son i pú eigir,
soiai. er pin vegna skammist sin ei,
pú fanna hvíta fjalla ey!
sem Ijær rið norðut-liól oinmana prcyjir,
plu minnumst pessa stund,
pjer rjetturo hjélpar inmid
pjer helgum bæði hug og mátt
pótt höfum gnægta látt.
21. júlí 1883.
Kr. St.
þegar fyrst komst til tals að stofna islen/.kt
frjettablað meðul vor hjer ! hálfu, slðast liðinn
vetur, pá urðu menn svo glaðir af áð fá fyrir-
tæki pessu framgehgt, að fjóldi fólks ljet i ljósi
að peir vildu fegnir tviborga pað, til pess að
geta haldið pvi við meðal vor, og jafnvel gefa
talsvert fje til byrjunar fyrirtœkisins, heldur
enn vera án blaðsins, svo eptir peim áliuga, er
meun ljetu i ljósi með að vilja koina fyrirtækinu
á fót, pá rjcði jeg par af að menn mundu ekki
vera svo ákafir mcð að fá blaðið einungis til
að lesa pað. heldur eir.nig til að rita í pað,
og pannig samcina hugi, lijörtu og starfsemi
pjóöar vorrar í hinum mörgu og margbreyltu
landshlutuin, er hún heíir tekið sjer hústaði á
hjer í hálfu. þvi óttaðistjeg incst fyrir, fyrst
pegar jeg tókst. elnn á hendur blaðs útgáfuna.
að jeg mundi aldrei Iiafa rúm fyrir allar pær
ritgjorðir, er injer yrði stöðugt sendar úr öll—
tnn áttum af ýmsum mönnum, tíl pess að geta
haft viðunanlega miklar frjettir i pvl lika, cn
síðan til reyuslunuar kom, hefir mjei fundizt
allt annað. pví eins og blaðið sýnir sjáíft,
eru pað að eins 2 menn, er liafa sent bhiðinu
ritgjörðir að nokkrum’ mun, svo eptir pvi aö
dæma mættu mcim imynda sjer að pað væru
engir á meðal vor bjer vestra, er væru fœrir
um að rita í blað, eður pá að jog vildi ekki
taka ritgjórðir, nema frá einstöku mönnum.
en petta á sjer hvorugt stað, pví pað er citis
og jeg gat uin i fyrsta númeii Leiis að jeg er
öllum pakklátur, sem vilja scnda rnjer vel og
skynsarnlega samdar ritgjörðir til pess að hjálpa
blaðinu áfram, og pað hefa allir jafnrjetti til
pess að komast að með sæmilegar ritgjörðir að
svo miklu leyti, sem rúin leyfi;- i blaðinu.
Til pcss að sýna fram á að vjer höfuni gnægð
af ínönnum lijer vestra, sem hafa hæfilcgleika
til að koma hugmyndum sinum laglega fyrii',
bæði skriflegn og munnléga. pa ætla jeg að
setja hjer nafnalista af peitn helztu. er jeg
pekki á hverjum stað út af fyrir sig, og ætla
jcg pá fyrst að byrja á Nýja íslandi og gcta hr.
Friðjóns Friðrikssonar. Sigtryggs Jónassonar og
Jóhans Brieras. þá er nýlendan í Suðvesturland-
inu, par er hr. Björn Jóii'.son, Jón Olafsson,
Skapti Aarson og Sigurður Kristofersson. í
Wiunipeg: hr. Sigbjörn Stefánsson varaforseti
hr. þorsteinn Einarsson organisti. Verzlunar-
maðúr lir. Árni Friöiikssou, hr. Jón Björnsson.
br. Magnús Pálsson og fleiri, sem oflangt yrði
upp að teija.
þá vík jeg mjer suður yfir límiua til pcss
að sýna að Dakota muni ekki verða á eptir
með gáfumer.nina. og byrja pvi fyrst á Olafi
Ólafssyni frá Espihóli u ísl. cr einusinni var
pingráðsstjóri i Nýja íslandi, og má nærri gcta
að ljanu ímini veia fær um að ritn. Steinn
Guðmundsson, greindnr ínaður og-skáld. Krist-
inn Kristiimsson, Eirikur Bergmann • og Ilar—
aldur þorláksson. Björn Pjctursson, einusinni
latíuuskóh sludcnt frá Reýkjavík. og par næst
alpingismaður. Jón þórðarsou, forseti íslend-
ingafjelagsins í Vesturlieimi, meðan hann var
i Winuipeg,- Jónas Hallgrlmsson. Jóu læknir.
og Gisli Jónsson frá Saurum málagarpur mesti
er var á Islandi á sinni tíð, par til haim vaið
unnimi.
I Minnesota: Guðm. A. Dalmanu i Minne-
sota Lvon Co. ‘á eini er ritnð hefir I Leií,
fyrit sunnan línuna, að nokkrmn nmn.
Stcfan Signrðsson, Snorri Hqgnason, er
opt ritaði 1 Fraœfara. þorkell Sigurðssou í
Duluth o. II.
En hvað keinur til pess að enginn pessara
manna lætnr til sín heyra, að Dalm. undan-
skildiím. or það fyrir pað aö peim pyki svb
skemtilegt. að lesa pað, sem ritsrjóri tinir til
svo pcir pess vegna ekki viiji laka af rúna í
blaðinu fyrir sinar eigin hugsanir, eða er bölvun
i yður við rit't. svo steik og mikil að pjer
ekki getið fougið af yður aö láta hann með-
luiiidla hugsanir yðar ti! að setja pær i blaðið,
sje svo, pví segið pjer eigi tilefuið ? pví ritiö
pjer þá cigi skammir um ritst. og ryðjiö pann-.
ig úr yður pvi illa, svo hiö góða geti komizt
að á eptir. Eður hafið pjer farið með skyn-
seini yðar cins og sumstaðar var mcð drykkju-
inenn heima á Fróni, nefnil. látið hana í posn,
sjo svo biö jeg yður sem fljótast að Jeysa ofan af
lionum og seuda svo lítinn anga af henni 'öðru
hvcrju i Lcif, jeg álít liana par betur geymda,
enn i poknmun. Er öll tíinnns rás orðinn svo
viðbnrðalaus að ekkevt sje hægt að s ;gja um
liam? cru allra hugir svo samrýmdir, að eng-
Hirdíleik.arinu Alex. Wranacli,
EPTIR
Sacher Masoch.
(þýdd af S. P.).
(Framha’d).
,,þekkið þjor eigi svinas’éirarnnn Me'.-
chiör“ ? , -
,,Nci, fyrirgefið, pa6 er mjög leiðinlecl
að svo »kuli vera, cu jeg hefi aldrei á æfi miuni
»jeð hann, Segið pjov mjer nú hrcinskilnislega
hcrr* Doetor, hvor okkar tveggja er orjiuu
vitlaus* •.
,.pað er ölduugis víst að pað erað pjer’S
sveraði lieknirinn rólegur, ,,pvi pjer oruð
svlnaslátrarinu Molthior, en lmyndiö yðui,
að pjer sjeuð hiiðleiknrinu Wranach“.
,,Nei petta er pó'ot vit]»ust“, brópaði
Wr.umh bálreiður.
Pjctorina skauzt út og lokaði uú dyrucuin
rammlega, og nú sá Wranach að liann var lok-
aður inni fyrir alvöru.
,.þetta ei ópolandi spaug’‘, hrópaði liann
„ljúkið upp ! hcyrið þjer pað“ !
Enginn gegndi.
,,Jeg vil komast út og heim“ hrópaði hann
enufremur, en ouginn tók undir og nú var hann
orðiun svo reiður að hann braut allt sein hann
gat, b .lvaði. lirópaði og öskraði.
,.Nýi sjúklingurinn i nr. 41 er orðinn baud-
óður' ‘, kallaði umsjónarinaðurinn.
„Takiö pjer hann piltar! og setjið á luinn
duglogt stevpibað úr isköldu vatni “, inælti
Doetor Anclrec.
A augabragði komti 4 menn inn I klefimn.
tóku .Wranach og afklæddu liann, hvernlg sem
hann brauzt um, bölvaði og ragnaði, liann
hrópaði á lögregluliðið, á almemu’ng, en ekkert
dugði. i baðið var hann lálinn, hinir isköldu
vatnsstraijpiar deyfðu liann svo, að hann gat
hvorki hriert Jogg uje lið, og siöast uiisstj haun
bæði sjón og heyrn. Wranach varð nú aðsætta
sig við pcssi forlög sln, og cptir baðið var liami
látinn í rúm og gofið ofur lítið að borða. Til
allrar hamingju liaíði liann Hii rikspartiim með
sjer, og nú gat lir.nn skemmt sjer vió að lcsa
hann, þegar dimma tók, var lionum Rrt ljós,
pá kom og Docíor An.lree inn til hans.
,,Hvernig lífur yður Jicrra Melchior“?
sagði læknirinn.
,,Góði Doctor! jeg skil ekki eitt orð af
pessu", sag?i leikarinn nicð piipglyndis brosi,
,,hvnð viljið pjer tnjer, jeg er leikarinn Wra-
nacii".
,,0g komiö pjer enn með pa vitleysi
liugiiiynd“.
,,En jjáið pjer, hjerna er Hiinikspailuipn,
scm.............“,
,,Sein póstdrengurinn fní leikliúsinu f.eröi
l yöur, já, pað cr uú alveg rjett. góðurinn luinu !
; eigi að síður cruö pjcr engiuh leikari, heldur
! sviuaslátrarinu Melcljior“.