Leifur - 07.09.1883, Blaðsíða 2

n**-' •
ínn ajo meiníngarrftunuf me&al neinna nerha ritst.
Leifs og þcirra, sem ckki fallast á þaft, sem
hanu segir.
Eru allir hættir aö hugsa um n5 lifa leng
ur og þess vegna ieggja niður alla hugsunarlega
starfsemi. hverjir skyldu kaupa Leif. ef allir
íslendingar ætluðu að fara að deyja ? má jeg
þá til með að snúa honum á enska tungu, þvi
þó jeg viti að það liggi fyrir nijer sem öðrum
aðdeyja, og að það geti komib fyrir á hverri
stundu, þá finn jeg skyldu mlna svo lengi, sem
jeg dreg lffs andan, að búazt eins við að lifa
eins og að deyja, og meðan jeg lifi hugsa jeg
um Leif.
Eru allir jafn fróðir eður ófróðir svo enginn
geti sagt öðrum eitthvað til fróðleiks eður hvata
f framkvæmdum verklegrar starfsemi, er vert
væri að setja 1 blaðið? Er a'lt koinið f svo
gott hoif almennt yfir 1 hverri nýlendu út af
fyrir sig bœði f andlegri og veraldlegri starf-
semí, að því sje i engu ábótavant og ekkert
þurfi framar um það að segja því til frnmfara
eflingar og viðreisnar, svo sem kyrkju ogskóla
mal, eður jarðrækt, griparækt, vegabætur,
húsabyggingar og allt það sem menn vita að
nauðsýn krefur, til framkvæmdar mannlífinu,
eptir þeirri stjett og stöðu, er hver út af fyrir
sig hefir setl sig i ? Sje svona gott iag og sam-
eining komin á alla hluti manna á meðal, þá
er það meira enn jeg bjózt við nð gæti átt sjer
stað í heiminum, og þá furðar mig ekki þó
fair skrifi, en jeg eíá stórlega að svo sje.
Yera má að þeir seni cru mjög vandlátir
með hvernig meðhöndlaðar cru hugsanir þeirra,
hafi ckki viljað senda ritgjórðir 1 blaðið sökum
hins ófullkomna prents, sem hefir verið á blað-
inu,. eu þvi til leiðrjettiugar vil jeg geta þess,
að nú liefi jeg fengið nýjann og færann prent-
ara, sem liefir lagfært útlit á frágangi blaðsins
að svo miklu leyti, sem unt er með þeim áliöld
um, sem vjer nú höfum, svo jeg vona að það
standi ekki i vegi hjer eptir, að menn ekki riti
þess vegna. Prentari þessi er Grimur Guð-
niundsson af A kurcyri, er var prentari Norð-
anfara síðastliðið ár.
Jeg vona nú að það smá fyrnist yfir þögn
þessa og einhverjir af hinum framan rituftu mönn
um láti til sin heyra meft þvi aft ritn eitthvaft
fróftlegt eður örfandi hvata meðal tíl fram-
kvœindar þjóö vorri i hálfu þessari, eptir þvi
sem bezt á við í hveis eins byggftarlagi.
R: íst.
TTL
ítsölumanna
„LEIPS“.
|*ar eð laiidar vorir hofa nu á síðast liðnum
2 inánuðum sukist um 1400, nefniiega nýjir
útflytjendur aft hciman, þá vil jeg biftja hina
..Fyrirgefift þjer, jeg heiti Wranach1 .
,,Nei, hcrra Melcliior".
,,Hvafta bölvaftan Melchior cruft þjer að
tala um“?
,,Um yður herra svfnaslátrari MeIeliior“.
, ,En jeg scgi yður aö jeg cr Iiiröleikarimi
Wranacb“,
,.Verið rólegur. enganu æsing góðurinn
niinn“!
,.þjcr heimtiö aft jeg skuli vera rólegur“ ?
,,þaft lærift þjcr meft tímauum“.
,,í allra ára nafni, jeg skal . . .
Doctorinn þaut út úr dyrunum og sctti
slagbrandinn fyrir, og nú dó ijósift svo Wranach
var nú einsamali í myrkrinu.
Næstamorgun kom Doetorinn alls eigi inu í
klefa hans, en Ijet iiann aft cins vita, aft nú
ætlafti hann að svelta liann, til þess að
reyna með þcini aftfcrð að Jækna lianu.
Árangurslaust var fyrir vesalings Wranach, þó
Jjauu reiddiít pg æddi um kiefau ; áranguislaust
— 70.. ~
heiðruðu útsölumenn ..Leifs'* að
gjöra svo vcl og gjöra nýja tilraun meft að fá
kaupendur hiiida bonum, llka er iiú kominn
uppskerutimi i nýlenduDum svo fjármunahagur
manna hlýtur að ‘fara batnandi almennt yfir,
þegar hún er af staðin, ef hún heppnast vei,
svo jeg vonast nú eptir stórri upphæð f fjölgun
kaupenda, þar sem lltið hefir orðið ágengt,
en kaupendur ,>Leifs“ eru stöðugt að fjólga
hjer megin hafsins, svo jeg liefl gófta von um
framtift hans. þó- hann hafi vift ýmislcgt
mófdtægt aft strffta nú á dögum, þá er þaft
einungis til að herfta hann . og gjöra hanu þrauf-
seigan, aft mæta því á ungdóimárum sinum.
Verfti ,,Leifur“ keyptur eins jafnt yfir j
nýlendunum fyrir sunnan línuna, eins og 1 ný-
lendunum lijer megiu, þá efa jeg ekki aft hann
get.i sjezt i stærra formi næsta ár, I. nýlend-
unum hjer megin linunuar, kaupir lijcr uni bil
hvert fjölskylduhöfuð hann, og jeg vona að
Bandarikjauienn verfti ekki á eplir. í Dakota
er svo til tafift, að þar sje um 500 Qölskyldur
eða fleiri, Minncsota veit jeg ekki um hversu
fjölmenn er af ísleuzkum fjölskyldum. Fjöl-
skyldu upphæð þeisi i Dakota, sýnir glögglcga
að vjer erum nógu Ijolmennir hjer vestra til
þess, aö við’liaida einu íslcnzku þjóftbJaði, án
þe»s að láta þaö Uða hiua minnstu þröng i
pen ngalt gu tilliti, ef oss ekki „eimmgis vantar
viljann.
Svo .iienn viti livpit menn eigi aðsni'a sjer,
til þess að fá blaðið keypt i hinum íjæiliggjandi
nýlenduni, vil jeg setja hjer nöfn útsulumahna
1 Nýja íslandi:
Herra Friðjón Friðriksson, við íslendingafljót.
----- Pjetur Pálsson á Gimli.
í Manitoba nýiendunni:
Herra Skapti Arason.
----- Björn Jónssöu. '
I Dakota :
Herra Samson Bjarnason í Pembina.
-----Gisli Jóhannsson i Hallsson.
----- Matusalefii Olason i Hallssou.
----- Haraldur þorláksson, Mountain.
----- Kristinn Kristinnsson, Garðar.
------ þorleifur Jóakiiusson. Gavelier.
t Minnesota :
Herra Guðm. A. Daluiann, Minneota Lyon Co.
Stefán Sigurðarson,
Árni Sigvaldasou,
FRJETTIR ÚTLENDAR,
Frjettirfrá Fatavia, Java, segja frá lnæfti !
Jegum atluiftingum af eidgosum úr liinuin uiörgu
eidfjulluiu i Java, eldgosin byrjuðu laugardagin
25. ágúst á eyunni Krakako, sem er 15 mil nr
undan ströndum Java, gosin jukust nú óöum, og
fóru menn i Java að verða fdmtsfuliir, því á
suuuudagsuiorguiiinn fór aö rigna bæöi grjóti og
þó hann bæði miskunar og lofaði öllu fögvu
upp á þaö hátiölegasta, inui varft hann aft siija
og enganu matarbita fjekk liann fyrr enn um
kvöldift, að lionum var íenginn lltiil diskur
meö súpu i og ofur lítil brauöskíla, sem skotið
var inu til hans geguum gat, sem var á hurð'
inni,
Næsta dag sýndist sjúklingurinn í nr. 41
Vera fullkomlega rólegur og orðinn spakur eius
og lieimagangur. Doctoiiun kom nú inn til
hans mjög ánægöur yfir þeirri breytingu, sem
á var orðin og vongóöur um, aö aðferö sin mundi
lciöa skynsemi sjúklingsins 1 gott horf, hann
sagfti þvt vift Wranach meö inestu bliöu :
,,Hvort haldift þjer nú aft þjer sjeuft heldur,
átrúnaðargoðið. hiröleikarinn Wranach, eða
svíuaslátrarinn Melchior“ •
,,Jeg? svínaslÁtrari ? — Nei, þotta er þó
of h!ægilegt“, og nú fór Wranach að hlægja.
,,Eu jeg segi yöur aö þjer cruö herra
MeJchjöf1'*
ösku allstaðar á Java, og um miðjan dag &
sunnudaginn, byrjnði hið stóra eldfjall Malia
Mera“ að gjósa og stundu siðar eldfjallið
“Gunung Guntnrau“ hvers eldgfgur er liinn
stærsti í heimi, — íjórar milnr að þvermáli —
þannig-tók hvert við af öðru, unz 15’ af þeim
45 eldfjöllum i Java voru byrjuft á þessu ógur-
lcga’ eyðileggingar verki, byggingar i bæiiura
hrundu ofaiiyfir hina óttaslegnu innbyggendur,
flg ljetust þeir þar i stórhópum, fjallháar öldur
gcngu laugt á land. og er þær fjellu út aptor,
sópuðu þæi með sjer hverju, sem fyrir var, ár
og lækir flóftu yfir bakka stna, og gjörðu stór'
kostlegan skaða hvlvetna, stórir -straumar af.
loftju og hrauni ultu ofan fjöllin og á sjó út, og
eyftilagfti það gjörsamlega þorþið Tanera.ig, og
fórnst þar 1,800 manUs. alls hafa taiist i Java
um 20,000 manns. en um skafa á eignum, er
ómögulegt að gjöra nciua áætlun, en hann
verftur geysilega mikill, því auk þéss aö mörg ’
þorp eyöilögftust að lieilu og hálfu, eyðilögft-
ust einnig stóiir landflákar hjer og þar, í einum •
stað eyftilagðist hjerað um 50 fcrhyrningsmilur
að stærð, þar vOru 3 þorp, ^ Og um 15,000
manns og fórst það allt.
M. HarmarH, nrnboftsmaður Fnakka i
Tonkin, heimsótti keisarann i Annam þann 23.
ágúst, í þeim tiigangi að gjöra samninga við
hann. KcLarina var mjög auðmjúkur. og með
mestu hógværö undirgekkst allt, sem M. Har-
.mand lagði á hann, íriftarsamningarnir eru
þanuig: Annamitar skulu borga allan strlðs-
kosfpað, og þar til þeir eru búnir að borga,
liafa Frakkar fullkomið vald yfir virkjunuin
fram meft ánni Hue, einnig skal allt herlið
Annamita ganga á hönd Frakka.
Stórkostlag nppreist; nróti Gyðingum var
nýlega gjörð í Egerszeg á Urigvcrjalandi, .2,000
bændur gjörðu áhlaup á þorp þar, sem Gyð-
ingar bjuggu, þeir voru vopnaftir og svifust einkis
þeir niölvuðu inn verzhniarhús þéirrn og hróp-
uftu f slfellu, ,.myrðuni Gyðingána“, herliðið
var kallað saman til að stöðva uppreistina, óg
gekk þeim það ervitt, því bœndur vorn vopn-
aðir og tóku harftlega á móti, og er sagt að
um 20 hermcnn hafi fallið, íður þeim tókst að
stöðva hinu œsta iýð.
Mcðau á uppreistinui stóð, eyðilögðu
bœndur um 346 hús fyrir Gyðingum, og er v
skafti þeirra mctinn um 611,000 Rublur.
Talsverðar innbyrðis óeirðir eiga sjer stað
á Spáni um þessar mundir, Senor Sagasta œösti
ráðgjafi kouuugs. hcfir sagt af sjer fyrir ósam-
.þykki ráftgjafanna út af stjórnar fyrirkomulag-
| inu, uokkrir þeirra lýsa óánægju sinni yfir hinui '
íyrirhuguðu kynnisferð Spánar konungs til
þýzkalands og vilja ekki láta lianu f'ara, eiunig
eru misjafnar meiningai þeirra uni vissar reglur
viðvlkjandi herliöinu, og sem liermálrráögjafinn
hefir stuugið upp á og fylgir fastlega. Konung.
ur heiir ekki gefið Deinn úrskurð um livort
Nei. herra Doctor! jeg heíti Wranach,
það er eins satt og jeg stend hjerna“.
,,Herra Melchior svínaslátrari“!
,,Herra AVranach hirðleikari“ J ' 0g nú
urðu báðir leiðir.
„þjer verðið þó að játa, að konau vðar
veit livað þjer eiuð“.
„Náttúrlega*1.
,.Nú. konau yðar hefir fengið yður mjer
i liendur, sem svfnaslátrarann Melchior“.
„Konan min! Nei, það er ómögulegt,
hún sein elskar mig sem sitt eigið lif. — Ó !
það er svívirðilegt. þaö hlýtur þ« aö vera heilt
sanisæri gegn mjer, og þjer cruð sjálfsagt með
i því. skammist þjer yftar“!
,,Veriö þjer óldurigis rólegur, góðurinn
minri“!
„Rólegur, þjer heimtið af mjer að vera
rólegur, þegar þjer lokið mig inni án saka, óg
farið tneð mig eins og vitlausan wanu. — Jeg
sKal! . . . “
•'Cs.TV-'ö